Ustalenie przez organy podatkowe, że zgromadzone przez podatnika mienie przekracza znacznie zeznany dochód powoduje, że to na podatniku ciąży wykazanie, iż zgromadzone mienie znajduje pokrycie w określonych źródłach przychodów lub posiadanych zasobach. Jednocześnie mienie zgromadzone przez skarżącą przed rokiem 2003, aby mogło stanowić źródło pokrycia wydatków poniesionych w tym roku, w myśl art. 20

Aby skutecznie podważyć faktyczną podstawę decyzji podatkowej nie wystarczą same twierdzenia skarżącej o naruszeniu wymienionych zasad, ale konieczne jest wykazanie, jakich konkretnie błędów i uchybień w toku postępowania dowodowego dopuściły się organy.

Pomimo iż przepis art. 6 K.c. nie obowiązuje w postępowaniu podatkowym, to jednak wynikająca z niego reguła dowodowa o uniwersalnym charakterze, znajdzie jednak zastosowanie. Kierując się bowiem tylko i wyłącznie zasadami logiki, w pełni uprawniony staje się wniosek, że ten, kto w postępowaniu (w tym także podatkowym) formułuje określone twierdzenie, musi je następnie dowieść pod rygorem, iż twierdzenie

Zgodnie z art. 7 ust 1 pkt 1 u.p.t.u. ustawodawca uznał, że dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1 jest również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa towarów w zamian za odszkodowanie. Regulacja ta jest odzwierciedleniem art. 14 ust 2 lit a Dyrektywy 112, zgodnie z którym za dostawę towarów uznaje

Państwo członkowskie, które po dniu 1 lipca 1984 r. zwolniło zgodnie z art. 7 ust. 2 Dyrektywy 69/335 określone czynności z opodatkowania podatkiem kapitałowym, nie może ponownie wprowadzić takiego podatku od tych czynności.

Postępowanie zwykłe (wymiarowe) i postępowanie w sprawie wznowienia postępowania to dwa odrębne postępowania, choć nie można zgodzić się z twierdzeniem, iż są one zupełnie od siebie niezależne. Są bowiem ze sobą powiązane w ten sposób, iż drugie z nich zależne jest od tego pierwszego, a ustalenia czynione w ramach wznowionego postępowania (po wydaniu postanowienia na podstawie art. 243 § 1 Ordynacji

Z treści przywołanego przepisu art. 114 § 1 o.p., nie wynika aby ustawodawca uzależniał możliwość przeniesienia odpowiedzialności podatkowej na tzw. osobę trzecią od wystąpienia (zaistnienia) w tym samym czasie: (1) powiązań kapitałowych; (2) zaległości podatkowych. Przy orzekaniu przez organ podatkowy o przeniesieniu odpowiedzialności podatkowej, nie wątpliwie: (1) zobowiązanie podatkowe powinno być

Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą

Użytkownik powiązany kapitałowo z właścicielem używanej rzeczy odpowie za zobowiązania podatkowe właściciela.

Przepis art. 71a § 1 u.p.e.a., nie daje jedynie w stosunku do banków - jako dłużników zajętej wierzytelności, możliwości przeprowadzenia kontroli prawidłowości realizacji zastosowanego środka egzekucyjnego.

Art. 42 ust. 5 u.p.t.u. dotyczy sytuacji, gdy podatnik od początku ma świadomość, że dokonuje dostawy nowego środka transportu dla nabywcy nie zarejestrowanego w innym państwie członkowskim na potrzeby podatku od towarów i usług, który ma zamiar dokonać wywozu towaru do innego państwa członkowskiego bez użycia innego środka transportu. Sporządzenie przez dostawcę dokumentu wywozu przenosi wtedy obowiązek

Dla zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Postępowanie zwykłe (wymiarowe) i postępowanie w sprawie wznowienia postępowania to dwa odrębne postępowania, choć nie można zgodzić się z twierdzeniem, iż są one zupełnie od siebie niezależne. Są bowiem ze sobą powiązane w ten sposób, iż drugie z nich zależne jest od tego pierwszego, a ustalenia czynione w ramach wznowionego postępowania (po wydaniu postanowienia na podstawie art. 243 § 1 Ordynacji