1. Artykuł 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (jedn. tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.) pełni funkcję uzupełniającą i korygującą. Oznacza to, że czynem nieuczciwej konkurencji jest zachowanie, którego nie można zakwalifikować zgodnie z art. 5-17 tej ustawy, jeżeli jest sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, a ponadto narusza interes przedsiębiorcy

Ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego zawarte w polskim systemie prawa przed 1 maja 2004 r. mogły być zachowane po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej.

Kosztem uzyskania przychodu nie mogą być wydatki ponoszone przez inny podmiot oraz wydatki, które nie zostały prawidłowo udokumentowane przez podatnika.

Kierując się zasadą praworządności, wyrażoną w art. 7 Konstytucji RP, zgodnie z którym organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa, jedynie sądy administracyjne uprawnione są do sądowej kontroli legalności zaskarżonych aktów administracyjnych.

Działanie na rozkaz nie uchyla zatem odpowiedzialności podwładnego, który wykonując rozkaz umyślnie dopuszcza się przestępstwa, czyli wykorzystując sposobność, jaką daje mu wykonywanie rozkazu, popełnia „przy okazji” czyn zabroniony. Norma art. 318 k.k. nie obejmuje natomiast przypadków, gdy podwładny popełnia przestępstwo wskutek wykonywania rozkazu niezgodnie z jego treścią lub też wbrew przepisom

Przy interpretacji art. 9 u.g.g.w.n. nie można poprzestać na literalnym brzmieniu tego przepisu, lecz należy zastosować wykładnię celowościową, która prowadzi do wniosku, że nabycie prawa użytkowania wieczystego przez państwową jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej oznaczało nabycie przez nią także prawa zarządu.