1. Organ podatkowy na podstawie art. 23 O.p. jedynie odtwarza wartość zrealizowanych przez podatnika transakcji, które wystąpiły w rzeczywistości. Szacowanie podstawy opodatkowania w tym wypadku jest działaniem procesowym organu, którego celem jest ustalenie wartości transakcji dokonanych przez podatnika, w takim rozmiarze w jakim podatnik wartości te ustalił ze swoimi kontrahentami. Organ ma obowiązek

Z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej wypływa wniosek, że postępowanie dowodowe powinno obejmować te fakty i dowody, które mają prawne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy podatkowej.

Skoro zabezpieczone zeszyty były faktyczną ewidencją sprzedaży nieudokumetowanowego fakturami zakupu gazu, to wykorzystanie danych tam zawartych wypełnia dyspozycję płynącą z art. 23 § 5 O.p., ponieważ obliczona w ten sposób podstawa opodatkowania jest najbliższa rzeczywistej podstawie opodatkowania. Pewne ryzyko, które wiąże się z operacją oszacowania nawet po spełnieniu dyspozycji z art. 23 § 5 O.p

Zarówno z brzmienia przepisu art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wynika nader wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Innymi słowy, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem

Postępowanie administracyjne (prawo do zaskarżenia decyzji wydanej w pierwszej instancji)

Nieuwzględnienie wniosku dowodowego strony jest dopuszczalne, gdy dana czynność samodzielnie nie może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a strona nie wskazuje żadnych innych dowodów, które w zestawieniu z dowodem wnioskowanym mogą mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. W omawianym przypadku oznacza to, że skoro cena rynkowa pojazdu wskazana w katalogu niemieckim nie jest ceną powszechnie obowiązującą

Z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej wypływa wniosek, że postępowanie dowodowe powinno obejmować te fakty i dowody, które mają prawne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy podatkowej.

O braku spełnienia zasady wzajemności, o której mowa § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku od towarów i usług niektórym podmiotom (Dz.U. z 2004 r., Nr 89, poz. 851), nie mogą zdecydować wewnętrzne i niepublikowane pisma Ministerstwa Finansów.

Art. 19 ust. 1 ustawy o VAT z 1993 r. i art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT z 2004 r. nie dają podstaw do odliczenia podatku naliczonego wówczas, gdy ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego uzasadnia wniosek, iż faktury stanowiące podstawę do odliczenia podatku naliczonego, zostały wystawione przez nieznany podmiot (nie zostały wystawione przez podmiot ujawniony w treści faktur).

W postępowaniu o wymeldowanie osoby z lokalu z pobytu stałego na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jednolity Dz. U. z 2006 r. Nr 193, poz. 993 z późn. zm.) właściwy organ gminy nie jest związany faktem zameldowania tej osoby na pobyt czasowy w innym lokalu.