Tryb stwierdzenia nadpłaty zastosowany przez organ na podstawie art. 75 § 2 pkt 1 O.p. i zwrotu nadpłaty na podstawie art. 74 O.p. różnią się od siebie. Odmienny jest przede wszystkim termin zwrotu określony w art. 77 § 1 pkt 2 i 4 O.p., który w pierwszym przypadku wynosi 30 dni od wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub określającej wysokość nadpłaty, a w drugim - 30 dni od dnia złożenia wniosku

Sąd administracyjny ma bowiem obowiązek dokonania oceny legalności decyzji jako całości i aczkolwiek niesporność okoliczności faktycznych jest uwzględniana w procesie tej oceny, to nie można uznać, że w tym zakresie ustalenia pozostają poza kontrolą sądową.

W przypadku określonym w art. 77 § 1 pkt 2 O.p. oprocentowanie nadpłaty przysługuje od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowaną deklaracją, pod warunkami określonymi pod lit. a-c tego przepisu. Natomiast w przypadku określonym w art. 77 § 1 pkt 4 O.p. oprocentowanie przysługuje według zasad określonych w art. 78 § 5 O.p.

Tryb stwierdzenia nadpłaty zastosowany przez organ na podstawie art. 75 § 2 pkt 1 O.p. i zwrotu nadpłaty na podstawie art. 74 O.p. różnią się od siebie. Odmienny jest przede wszystkim termin zwrotu określony w art. 77 § 1 pkt 2 i 4 O.p., który w pierwszym przypadku wynosi 30 dni od wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub określającej wysokość nadpłaty, a w drugim - 30 dni od dnia złożenia wniosku

Dla prawidłowego skazania w trybie art. 387 k.p.k. w zakresie kary grzywny istotne jest nie to, że orzeczona kara globalnie odpowiada kwocie, jaką sugeruje oskarżony lecz, także - z uwagi na fakt, że ma ona być orzeczona w stawkach dziennych z określoną wysokością tej stawki - aby orzeczenie tej kary uwzględniało wniosek poddającego się jej, odnośnie zarówno ilości stawek, jak i wysokości stawki dziennej

Opodatkowanie transakcji wymiany udziałów w spółkach unijnych do końca 2010 roku było niezgodne z przepisami wspólnotowymi.

Organ podatkowy, który wydał decyzję, jest nią związany od chwili jej doręczenia. W przypadku sporu pomiędzy organem a podatnikiem o wysokość oprocentowania nadpłaty, istotnym będzie odniesienie się do podstawy prawnej orzeczenia o jej wysokości. Chybione jest więc stanowisko, że kwestię tę należy pozostawić do rozstrzygnięcia w ewentualnym sporze o wysokość oprocentowania. Akceptacja takiego poglądu

Sąd administracyjny ma obowiązek dokonania oceny legalności decyzji jako całości i aczkolwiek niesporność okoliczności faktycznych jest uwzględniana w procesie tej oceny, to nie można uznać, że w tym zakresie ustalenia pozostają poza kontrolą sądową.

W art. 240 § 1 pkt.5 O.p. chodzi o dowody istniejące w dniu wydania decyzji ale nieznane organowi, który wydał decyzję, a nie o dowody nieznane stronie, bądź nieposiadane przez stronę. Pod pojęciem nowych dowodów rozumieć należy zarówno dowody nowo odkryte jak też dowody po raz pierwszy zgłoszone przez stronę. Bez znaczenia jest tutaj przyczyna, z powodu której organ nie dysponował dowodami.

Tylko banki mogą tworzyć wskazane rezerwy na pokrycie wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodów i z tego przywileju nie może korzystać skarżąca spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa, gdyż funkcjonuje ona na odmiennych zasadach niż banki. Jej organizację i sposób działania nie reguluje ustawa Prawo bankowe lecz ustawa o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych.

Przy wydawaniu wyroku łącznego, niezależnie od stosowanej przez sąd zasady kształtowania kary łącznej, należy mieć na uwadze także ewentualną zmianę stanu prawnego, gdy zmiana ta dotyczy na nowo kształtowanych składników wymiaru kary.

Zarówno pod rządami ustawy o VAT z 1993 r., jak i obecnie obowiązującej ustawy o VAT z 2004 r., nie było możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa do samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności opodatkowanej.

Zarówno pod rządami ustawy o VAT z 1993 r., jak i obecnie obowiązującej ustawy o VAT z 2004 r., nie było możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa do samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności opodatkowanej.

Przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.

Skoro uczestnik rozgrywek pucharowych otrzymuje wynagrodzenie za udział w nich, to nie można uznać, że czyni to nieodpłatnie. Przystąpienie do rozgrywek i udział w nich wiąże się z możliwością otrzymania wynagrodzenia, którego wysokość determinuje wynik gry. Nie można zatem twierdzić, że udział w rozgrywkach jest nieodpłatny, nawet jeżeli nie wszystkie mecze czy zajęte miejsca przekładają się na nagrody