Przepisy Kpa zawierają wyraźne stwierdzenie możliwości nadania rygoru decyzji po jej wydaniu. Przenosząc to na grunt Ordynacji podatkowej zauważyć należy, że w postępowaniu podatkowym rygor ten zawsze nadawany jest aktem odrębnym tj. postanowieniem i odnosi się on do - jak to jest określone w art. 239b § 1 - decyzji nieostatecznej, co nie przesądza jeszcze, czy wydanej, czy doręczonej, wobec braku

Postanowienie o nadaniu rygoru może być doręczone najwcześniej z dniem doręczenia decyzji. Dlatego praktyczne jest spakowanie decyzji i odrębnego postanowienia w jednej przesyłce.

Zgodnie z art. 23 § 3 Ordynacji podatkowej podstawę opodatkowania określa się w drodze oszacowania stosując wymienione w sześciu punktach metody, a metoda porównawcza wewnętrzna wymieniona jest na pierwszym miejscu. Natomiast art. 23 § 4 tej ustawy postanawia, że w szczególnie uzasadnionych wypadkach, gdy nie można zastosować metod, o których mowa w § 3, organ podatkowy może w inny sposób oszacować

Zgodnie z art. 23 § 3 Ordynacji podatkowej podstawę opodatkowania określa się w drodze oszacowania stosując wymienione w sześciu punktach metody, a metoda porównawcza wewnętrzna wymieniona jest na pierwszym miejscu. Natomiast art. 23 § 4 tej ustawy postanawia, że w szczególnie uzasadnionych wypadkach, gdy nie można zastosować metod, o których mowa w § 3, organ podatkowy może w inny sposób oszacować

W sytuacji, gdy faktura VAT nie odzwierciedla zdarzenia gospodarczego, nie może ona stanowić podstawy do skorzystania z prawa określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Faktura bowiem stanowi podstawę do odliczenia podatku naliczonego tylko wtedy, gdy jej treść potwierdza określoną czynność w aspekcie podmiotowym, jak i przedmiotowym.

Przepisy Kpa zawierają wyraźne stwierdzenie możliwości nadania rygoru decyzji po jej wydaniu. Przenosząc to na grunt Ordynacji podatkowej zauważyć należy, że w postępowaniu podatkowym rygor ten zawsze nadawany jest aktem odrębnym tj. postanowieniem i odnosi się on do - jak to jest określone w art. 239b § 1 - decyzji nieostatecznej, co nie przesądza jeszcze, czy wydanej, czy doręczonej, wobec braku

Porównując regulacje z Kodeksu postępowania administracyjnego i Ordynacji podatkowej, można powiedzieć, że przepisy Kpa zawierają wyraźne stwierdzenie możliwości nadania rygoru decyzji po jej wydaniu. Przenosząc to na grunt Ordynacji podatkowej zauważyć należy, że w postępowaniu podatkowym rygor ten zawsze nadawany jest aktem odrębnym tj. postanowieniem i odnosi się on do - jak to jest określone w

Aby budynek lub jego część mogła być opodatkowana niższą stawką, muszą być w nim udzielane świadczenia zdrowotne, a nie tylko prowadzona działalność związana z udzielaniem tych świadczeń.

Postanowienie o nadaniu rygoru może być doręczone najwcześniej z dniem doręczenia decyzji. Dlatego praktyczne jest spakowanie decyzji i odrębnego postanowienia w jednej przesyłce.

Zasada dwuinstancyjności postępowania z art. 127 Ordynacji podatkowej oznacza, iż każda sprawa winna być rozpatrzona dwukrotnie, a organ drugiej instancji nie może się tylko ograniczyć do kontroli organu pierwszej instancji.

W sytuacji, gdy faktura VAT nie odzwierciedla zdarzenia gospodarczego nie może stanowić podstawy do skorzystania z prawa określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Faktura stanowi podstawę do odliczenia podatku naliczonego tylko wtedy, gdy jej treść potwierdza określoną czynność w aspekcie podmiotowym, rzeczowym i ilościowym. Zatem w sytuacji, gdy ten dokument stwierdza, że dokonano dostawy w znacznie

Decydując się na którąś z sześciu podanych przepis art. 23 § 3 O.p. metod, jak też stosując inną, ustaloną przez siebie, wobec niemożności zastosowania żadnej z nazwanych (art. 23 § 4) organ obowiązany jest wybór ten uzasadnić.

Postanowienie o nadaniu rygoru może być doręczone najwcześniej z dniem doręczenia decyzji. Dlatego praktyczne jest spakowanie decyzji i odrębnego postanowienia w jednej przesyłce.

Nie można tylko z tego powodu, iż pierwszy z podmiotów w łańcuchu transakcji był podmiotem nieistniejącym wywodzić, że pozostali nie mogli nabyć towaru i w konsekwencji nie mieli prawa do odliczenia podatku naliczonego. Prawo do pozbawienia podatnika odliczenia podatku naliczonego uzależnione jest od wykazania, że ta transakcja nie miała odzwierciedlenia w rzeczywistości.

Zróżnicowanie traktowania podmiotów w aspekcie skutków niedotrzymania terminu zwrotu w zależności od tego, jakie jest ich miejsce wykonywania czynności opodatkowanych z tytułu, których podmioty zobowiązane są do zapłaty podatku, nie jest obiektywnie uzasadnione. W rzeczywistości bowiem zwrot podatku naliczonego przysługuje tylko, jeżeli jest on związany z tą działalnością gospodarczą, która gdyby była

Zgodnie z art. 23 § 3 Ordynacji podatkowej podstawę opodatkowania określa się w drodze oszacowania stosując wymienione w sześciu punktach metody, a metoda porównawcza wewnętrzna wymieniona jest na pierwszym miejscu. Natomiast art. 23 § 4 tej ustawy postanawia, że w szczególnie uzasadnionych wypadkach, gdy nie można zastosować metod, o których mowa w § 3, organ podatkowy może w inny sposób oszacować

To, że w art. 3 ust. 1 lit. a) Prawa budowlanego określono, że przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, ma jedynie na celu podkreślenie, że instalacje i urządzenia przynależą do budynku i są jego częścią, ale nie oznacza to, że pozbawienie budynku części lub nawet wszystkich instalacji i urządzeń technicznych sprawia, że przestaje on być "budynkiem