Zadośćuczynienie przewidziane w przepisach art. 24 k.c. i art. 448 k.c. ma wypełnić przede wszystkim funkcję kompensacyjną, a jej zrealizowanie wymaga, by wysokość zadośćuczynienia nie była symboliczna lecz satysfakcjonująca dla poszkodowanego, a więc ekonomicznie odczuwalna. Zadośćuczynienie nie spełnia zaś funkcji „represyjno-prewencyjnej” - prewencyjne i represyjne oddziaływanie na dłużnika powinno

Zobowiązanie podatkowe nie jest zobowiązaniem cywilnoprawnym, a sprawy dotyczące tych zobowiązań, z oczywistych względów, nie są „sprawami cywilnymi” w rozumieniu art. 1 k.p.c. W konsekwencji, sądy cywilne nie posiadają kompetencji do kontroli rozstrzygnięć wydawanych przez organy podatkowe ani też kompetencji do wiążącego orzekania w sprawach wymagających aktu tych organów.

Odnośnie sformułowanego w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia art. 67d § 1pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy wskazać, że wprowadzenie możliwości umorzenia zaległości podatkowych z urzędu była spowodowana dużymi trudnościami i brakiem uzasadnienia ekonomicznego w realizacji należności o niewielkich kwotach, a przy tym mało realnych szansach na ich wyegzekwowanie.

Zarzut naruszenia przepisu art. 191 Ordynacji podatkowej nie może sprowadzać się do gołosłownego twierdzenia o przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów. Strona skarżąca powinna wykazać, na czym polegało przekroczenie tych granic. Należało więc określić na czym polegał błąd w rozumowaniu organów podatkowych, czy też wykazywać sprzeczność rozumowania z zasadami doświadczenia życiowego, bądź też wskazywać

Sporny wymiar podatku od nieruchomości dotyczył roku podatkowego 2001 r., a zatem przedmiotem rozważań w sprawie może być tylko stan prawny obowiązujący w tym okresie. We wskazanym roku ustawa o podatkach i opłatach lokalnych zawierała w art. 3 ust. 4 definicję budynku. Była to więc definicja sformułowana dla celów podatkowych. Organy podatkowe obowiązane były właśnie takie określenie budynku stosować

Prawo podatnika do zaliczenia danego wydatku jako kosztu, nie wynika z samego faktu posiadania faktury, w szczególności fikcyjnej czy podrobionej, lecz z faktu nabycia towaru bądź usługi, czyli bezspornego poniesienia wydatku.

W art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wskazano, że podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, a nie kwotę wykazaną jedynie jako ten podatek, niebędącą nim faktycznie, a więc niebędącą świadczeniem należnym Skarbowi Państwa.

Zdarzeniem, z którym jest związana utrata ulgi, stosownie do unormowania przepisu art. 7 ust. 14 pkt 1 ustawy zmieniającej z 9 listopada 2000 r., w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą z 12 listopada 2003 r., jest zbycie budynku, lokalu mieszkalnego, udziału we współwłasności.

Wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej w postaci udziałów w innej spółce nie powoduje powstania przychodu u wspólnika. Taka operacja nie stanowi bowiem odpłatnego zbycia wnoszonych aktywów.

Do końca 2008 roku nie było podstaw do skutecznego złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Pracownik ma prawo żądać pełnej zapłaty za pracę, w tym za pracę w godzinach nadliczbowych. Budżet rodzinnego domu dziecka musi uwzględniać niezbędne wydatki na wynagrodzenia. Niemniej jednak sama koncepcja oceny roszczeń powoda z punktu widzenia art. 8 k.p. jest słuszna.

O przyczynieniu się poszkodowanego [art. 362 k.c.] można mówić jedynie wtedy, gdy jego zachowanie jest współprzyczyną powstania lub zwiększenia szkody, za którą ponosi odpowiedzialność inna osoba. Nie może być to zatem przyczyna wyłączna, bo wówczas sam poszkodowany jest sprawcą szkody. Dlatego nie można ustalić przyczynienia się poszkodowanej do powstania szkody w 100% i jednocześnie uznać, że zachowanie

Złożenie pracownikowi wypowiedzenia z powodu likwidacji stanowiska pracy przed dniem tej likwidacji jest dopuszczalne. Nie jest zasadne wymaganie od pracodawcy, aby musiał z jego złożeniem oczekiwać do dnia faktycznej likwidacji. Z drugiej strony ochrona interesów pracownika wymaga, aby - rozsądnie oceniając - zamierzona likwidacja stanowiska pracy była pewna, a okres wypowiedzenia kończył się nie

Termin wygaśnięcia pozwolenia na utworzenie uczelni wyższej, o którym mowa w art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.) należy liczyć od daty dokonania prawomocnego wpisu do rejestru uczelni niepublicznych prowadzonego przez właściwego ministra