Orzeczenia
W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r. pojęcie "niewydanie interpretacji" użyte w art. 14o § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), nie oznacza braku jej doręczenia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14d powołanej ustawy.
Wejście w życie "milczącej interpretacji" powoduje, iż w obrocie prawnym pojawia się interpretacja odnosząca się do stanu faktycznego, który zakreślił sam podatnik we wniosku o jej udzielenie wraz z dotyczącą tego stanu kwalifikacją prawną - własnym stanowiskiem podatnika w tej sprawie. W takiej sytuacji niedopuszczalne jest wydanie postanowienia w sprawie interpretacji, która z mocy przepisu prawa
Organ podatkowy, udzielając interpretacji, nie ingeruje w stan faktyczny przedstawiony we wniosku.
Błędna wykładnia przepisów prawa materialnego polega w istocie na "mylnym rozumieniu treści określonej normy prawnej", czyli innymi słowy na "nieprawidłowym odczytaniu treści prawa".
Obowiązek podatkowy ma charakter publicznoprawny i zgodnie z art. 217 Konstytucji RP może być kształtowany jedynie przepisami ustawy, a nie wolą podatnika czy ustaleniami umowy cywilnoprawnej.
Organy podatkowe orzekając o obowiązku podatkowym w podatku od towarów i usług, obowiązane są uwzględnić zarówno podatek należny, jak i naliczony, a co najmniej powinny, po uprzednim wyjaśnieniu ewentualnych konsekwencji, zapewnić podatnikowi możliwość oświadczenia się co do tego, czy korzysta z prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony.
Prawidłowe jest zastosowanie art. 109 ust. 4 u.p.t.u. i ustalenie dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości 30% kwoty zaniżenia tego zobowiązania. Ustawodawca nie pozostawił organom podatkowym wyboru nakazując ustalenie w takiej sytuacji dodatkowego zobowiązania podatkowego.
Bezpodstawnym wydaje się twierdzenie Sądu, iż z doświadczenia życiowego wynika, iż nie sporządza się pisemnych umów darowizny z okazji 18-tych urodzin obdarowanego. Zgodnie bowiem z przepisem art. 3531 k.c. istnieje swoboda zawierania umów i to strony umowy decydują o ukształtowaniu stosunku prawnego według własnego uznania. Umowa nie może być tylko sprzeczna z właściwością stosunku prawnego, ustawą