Orzeczenia
Naczelny Sąd Administracyjny nie jest nie tylko zobowiązany, ale wręcz nie jest uprawniony do precyzowania za stronę zarzutów skargi kasacyjnej bądź do poszukiwania za nią naruszeń prawa, jakich mógł dopuścić się wojewódzki sąd administracyjny.
Sąd niezasadnie przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 1 października 2006 r., skoro wiek uprawniający do tego świadczenia osiągnął dopiero w dniu 26 października 2006 r. Treść art. 100 i art. 129 ustawy o emeryturach i rentach wyklucza bowiem możliwość przyznania prawa do świadczenia przed spełnieniem wszystkich wymaganych warunków do jego nabycia, jak też możliwość wstecznego wypłacania
Wykładnia art. 103 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach wskazuje, iż jeżeli ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę, to musiał liczyć się z odsunięciem w czasie możliwości jej realizacji do czasu rozwiązania stosunku pracy z podmiotem będącym jego pracodawcą bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do tego świadczenia, i to niezależnie od tego czy ustalenie prawa następowało na przyszłość, czy też
Teza informacyjna: Sporządzenie odpowiedzi na skargę kasacyjną z uchybieniem terminu dwutygodniowego, uregulowanego w art. 179 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2010 r., Nr 153, poz. 1270 ze zm.), niezależnie od wyniku sprawy, stanowi ujemną przesłankę do zasądzenia kosztów wynagrodzenia pełnomocnikowi strony.
W skardze kasacyjnej nie można skutecznie stawiać zarzutu nietrafnego zastosowania prawa materialnego w sytuacji, gdy z jej uzasadnienia wynika, że zdaniem podmiotu skarżącego wadliwie został ustalony stan faktyczny.
Wątpliwości związane z dokonaną przez organy podatkowe oceną zdarzeń wydają się tym bardziej uzasadnione, że z załączonych do skargi pism firm współpracujących ze skarżącą Spółką wynika, że nie świadczyła ona na rzecz firm farmaceutycznych usług marketingowych a udzielone rabaty dotyczyły tylko upustów cenowych z tytułu sprzedaży leków.W okolicznościach rozpatrywanej sprawy, Sąd I instancji słusznie
Biorąc pod uwagę cel oraz funkcje instytucji przyjęcia dobrowolnego zabezpieczenia, nie można przepisu art. 33 g Ordynacji podatkowej interpretować, tak, że organ skarbowy, zobowiązany do ochrony interesów wierzyciela - Skarbu Państwa, związany jest wnioskiem podatnika. Zatem w przypadku zaoferowania zabezpieczenia w jednej z form wskazanych w art. 33d O.p., organ nie ma obowiązku wydawania postanowienia
Po dokonaniu odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług wykorzystywanych przez Spółkę do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje - z zastosowaniem proporcji określonej w prognozie uzgodnionej z organem podatkowym, podatnik ma następnie obowiązek skorygowania
W przypadku gdy kwota wskazana jako podatek wynika jedynie z faktury, która nie dokumentuje faktycznego zdarzenia rodzącego obowiązek podatkowy u jej wystawcy - faktura taka nie daje uprawnienia do odliczenia wykazanej w niej kwoty. Dysponowanie w tym przypadku przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia, który nie stanowi per se uprawnienia
W sytuacji gdy organy uwzględniły naturalne ubytki oleju opałowego, a skarga kasacyjna nie podważyła oceny co do braku powstania w tym przypadku nadzwyczajnych ubytków, nie wskazała bowiem na naruszenie art. 191 Ordynacji podatkowej, to zarzut skargi nieuwzględnienia wniosku strony o powołanie biegłego i naruszenia wskazanych w tym zarzucie przepisów postępowania trudno uznać za zasadny.
Wypłacana nabywcy przez dostawcę premia pieniężna jedynie z tytułu osiągnięcia przez niego satysfakcjonującej dostawcę wielkości obrotów, nieodnosząca się do konkretnych transakcji, stanowi nagrodę za osiągnięcie tego rezultatu, a nie odpłatność (wynagrodzenie) za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT Czynności nabycia (dostawy) towarów przez nabywcę tylko poprzez fakt ich zsumowania
Nierozważenie przez sąd odwoławczy wszystkich wniosków i zarzutów wskazanych w środku odwoławczym, wbrew dyspozycji art. 433 § 2 k.p.k., może stanowić podstawę skargi kasacyjnej, jako rażące naruszenie prawa procesowego mogące mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, a dokumentem który pozwala na stwierdzenie, czy sąd odwoławczy wypełnił wymóg art. 433 § 2 k.p.k. jest bez wątpienia właśnie pisemne uzasadnienie
Rozpoznanie sprawy w granicach skargi kasacyjnej (art. 183 § 1 p.p.s.a.) oznacza, że Naczelny Sąd Administracyjny związany jest jej podstawami, czyli, że władny jest do badania tylko tych zarzutów, które zostały skonkretyzowane w skardze kasacyjnej. Powyższe obliguje, zatem stronę wnoszącą skargę kasacyjną do prawidłowego konstruowania tak zarzutów, jak i ich uzasadnienia.
Skoro pełnomocnik procesowy będący radcą prawnym lub adwokatem mógł sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa, to uprawnienie to obejmowało również treść dokumentu wykazującego umocowanie osób, które w imieniu osoby prawnej podpisały pełnomocnictwo procesowe.