Naruszeniem dyspozycji art. 188 O.p. jest oddalenie wniosku dowodowego w sytuacji, gdy dowód został zgłoszony na wykazanie tezy odmiennej niż przyjęta przez organ podatkowy. Nie można bowiem z góry antycypować i przesądzać o wyniku wnioskowanego przez podatnika dowodu.

Przy ocenie czy doszło do naruszenia takich dóbr jak cześć człowieka, jego godność osobista i dobre imię miarodajne są przeciętne opinie ludzi rozsądnie i uczciwie myślących w środowisku, do którego należy osoba żądająca ochrony. Odwołanie się do obiektywnych kryteriów nie oznacza, że decydujące znaczenie ma reakcja, jaką dane zachowanie wywołuje w społeczeństwie, art. 24 k.c. nie uzależnia bowiem

Złożenie przez biegłego przyrzeczenia dopiero po złożeniu opinii na piśmie, ale przed zakończeniem czynności biegłego w danej sprawie, nie pozbawia tej opinii wartości dowodowej.

Nie ma znaczenia nazewnictwo opłaty (opłata wstępna, czynsz inicjalny, czynsz zerowy), w sytuacji gdy uiszczenie wynikającej z umowy leasingu określonej kwoty jest warunkiem skutecznego zawarcia tej umowy, to powinno się przyjmować, że jest to element dotyczący całej umowy.

Brak jest podstaw dla postawienia tezy, że podawanie alkoholu kontrahentom (klientom) pozytywnie kształtuje w ich oczach wizerunek firmy i jej prestiż. Nie służy poza tym kształtowaniu dobrego wizerunku firmy i nie ma związku z przychodami. Także serwowanie alkoholu pracownikom podczas spotkań okolicznościowych, nie powoduje, integracji pracowników rzutującej na zwiększenie wydajności ich pracy.

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r. pojęcie >>niewydanie interpretacji

Wykonywanie pracy niewolniczej z pewnością wyróżnia grupę pokrzywdzonych osób spośród ogółu zatrudnionych i uzasadniaja ich pewne uprzywilejowanie.

Przepisy art. 16g ust. 12 w zw. z art. 14 i art. 16g ust. 10 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm) nie wprowadziły w 2007 r. wyłącznie proporcjonalnej metody przyporządkowania ujemnej wartości firmy na poszczególne środki trwałe i wartości niematerialne i prawne

Przepisy art. 245 i 253 k.p.c. nie wprowadzają żadnych ograniczeń przy wykładni umowy uwidocznionej w dokumencie prywatnym, istnieje możliwość kwestionowania dokumentu prywatnego przy pomocy wszelkich środków dowodowych, według wskazań określonych w art. 233 § 1 k.p.c.

Zebranie właścicieli lokali może podejmować uchwały również w sprawach, które nie zostały ujęte w porządku obrad ustalonym przez zarząd (zarządcę).

Zachowanie polegające na niezastosowaniu się do orzeczonego przez sąd obowiązku stawiennictwa w określonym miejscu i czasie nie może być utożsamiane z żadnym wymienionym w art. 244 k.k. zakazem, nakazem lub obowiązkiem. Zachowanie takie nie było w dacie orzekania sądu w niniejszej sprawie spenalizowane w żadnym innym przepisie ustawy karnej, co czyni takie zachowanie w świetle prawa bezkarnym. Nieuprawnionym

Błędne zastosowanie (bądź nie zastosowanie) przepisów materialnoprawnych każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. Tym samym, więc zasadniczo oznaczać to będzie brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną także zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone

Tylko konkretne wyłączenie z przychodów, o których mowa w u.p.d.p., uprawnia dany podmiot do pominięcia przy ustalaniu dochodu przychodów z opłat związanych: ze spółdzielczymi własnościowymi prawami, odrębnymi własnościami (ustanowionymi na rzecz członków lub innych osób na podstawie ustawy) lokali o innym przeznaczeniu niż mieszkalny. Prawidłowe jest także stanowisko zaprezentowane w zaskarżonym wyroku

W stanie prawnym obowiązującym do końca 2002 r., termin do wydania decyzji ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe wynosił trzy lata, licząc od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku od towarów i usług.

W stanie prawnym obowiązującym do końca 2002 r., termin do wydania decyzji ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe wynosił trzy lata, licząc od końca roku, w którym upłynął termin płatności podatku od towarów i usług.

Niezależnie od tego, czy przewidziana w kolejnej dacie czynność ma polegać na wydaniu i ogłoszeniu w sprawie wyroku, czy na rozpoznaniu sprawy (do czego, w omawianej sytuacji, zawsze może dojść w razie wznowienia postępowania - art. 409 k.p.k.), zasiadający w składzie sądu sędzia innego sądu powinien dysponować prawidłowym zarządzeniem o delegowaniu.