Rażącego naruszenia prawa dopuszcza się organ wydający postanowienie przewidziane w art. 106 K.p.a. w przypadku, gdy jest on właściwy zarówno do wydania decyzji głównej, jak i zajęcia stanowiska (wyrażenia opinii lub zgody albo wyrażenia stanowiska w innej formie). Takie postanowienie jest nieważne (art. 156 par. 1 pkt 2 w zw. z art. 106 i art. 126 Kodeksu postępowania administracyjnego).

Nauczyciele urodzeniu po dniu 31 grudnia 1948 r. a przed dniem 1 stycznia 1969 r. zachowują prawo do przejścia na emeryturę bez względu na wiek, jeżeli w ciągu 10 lat od wejścia w życie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) spełnią warunki określone w art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982

Z zasady orzekania w granicach skargi kasacyjnej wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny wyrok Trybunału Konstytucyjnego może uwzględnić tylko wtedy, gdy w skardze kasacyjnej zostanie podniesiony zarzut naruszenia przepisu prawa, o którego niezgodności z Konstytucją, umową międzynarodową lub ustawą Trybunał orzekł. Zarzut taki musi być przy tym sformułowany przed upływem terminu do wniesienia skargi

Ocena karygodności czynu zabronionego - to jest stopnia jego społecznej szkodliwości - może nastąpić wyłącznie po stwierdzeniu, że zachowanie sprawcy w aspekcie realizacji znamion przedmiotowych jak i zawinienia stanowi przestępstwo. Dla bytu przestępstwa z art. 231 § 1 k.k. koniecznym jest działanie na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, charakteryzujące zachowanie sprawcy, polegające na przekroczeniu

Postanowienie o ustaleniu opłaty legalizacyjnej wydane na podstawie zdania ostatniego art. 49 ust. 1 Prawa budowlanego jest aktem wydanym w granicach sprawy, dotyczącej decyzji o nakazie rozbiórki obiektu budowlanego wydanej na podstawie zdania ostatniego art. 49 ust. 3 Prawa budowlanego. Postanowienie takie może być zatem, co do zasady, w oparciu o art. 135 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi