Przesłanką oszacowania, a więc zastosowania dyspozycji normy prawnej zamieszczonej w art. 23 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, jest brak danych koniecznych do ustalenia podstawy opodatkowania, niezależnie od tego, jakie są przyczyny tego braku.
Podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji nie może stanowić błędne pouczenie strony o przysługujących jej środkach zaskarżenia oraz niedołączenie do akt dokumentów wskazujących na upoważnienie do wydawania decyzji. Tylko jednoznaczne stwierdzenie, że decyzja została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości obliguje do stwierdzenia nieważności kontrolowanej decyzji.
Inspektor kontroli skarbowej jest uprawniony na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o kontroli skarbowej do wydania decyzji dotyczącej odpowiedzialności płatnika, określonej w art. 30 § 4 ustawy Ordynacja podatkowa.
Sprzedaż prawa do żądania ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu należy zaliczyć do tego rodzaju praw majątkowych, z których przychody podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./.
Inspektor kontroli skarbowej jest uprawniony na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 2004 nr 8 poz. 65 ze zm./ do wydania decyzji dotyczącej odpowiedzialności płatnika, określonej w art. 30 par. 4 ustawy z dnia 19 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
W postępowaniu administracyjnym o charakterze danego pisma decyduje strona je wnosząca, a nie organ, do którego pismo zostało skierowane. W razie zaś wątpliwości, organ uwzględniając treść art. 7, art. 8 i art. 9 Kpa, powinien zwrócić się do strony o sprecyzowanie swego stanowiska.
Brak prowadzenia przez Bank odrębnej ewidencji kosztów w związku z dotacją otrzymaną z budżetu państwa (zwolnioną od opodatkowania) uzasadnia na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustalenie stosunkowego udziału tych kosztów w ogólnej kwocie poniesionych kosztów, a następnie stosunkowe ich zmniejszenie (art. 16 ust. 1 pkt 58 tej ustawy).