Łączenie kwestii powstawania zaległości podatkowej /art. 52 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm.; t.j. Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm./ z zawinieniem podatnika /art. 52 par. 1 pkt 2 tej ustawy/ jest całkowicie bezpodstawne. O tym bowiem, czy dokonany podatnikowi zwrot był nienależny bądź zawyżony /dokonany w kwocie wyższej od należnej/ przesądzają

W przypadku, gdy w postępowaniu podatkowym sprawę zakończono z powodu ujawnienia się okoliczności stanowiące procesową przeszkodę dla merytorycznego załatwienia sprawy /np. stwierdzono uchybienie do wniesienia odwołania/ odpada możliwość zajęcia się tą materią sprawy jak też wszelkimi jej aspektami, które z nią się łączą. Kontrola sądowa ograniczona zaś zostaje wyłącznie do kwestii prawidłowości ustaleń

Nie można podzielić założenia, że podatek od towarów i usług należy rozliczać kompleksowo, uwzględniając kwoty podatku do zwrotu wykazane w kilku okresach rozliczeniowych, co prowadzić miałoby w konsekwencji do sytuacji, w której nieprawidłowe zawyżenie kwoty podatku do zwrotu w deklaracji za jeden miesiąc mogłoby być kompensowane, jeśli w następnym miesiącu również wykazano kwotę podatku do zwrotu

Nie ma przepisów, które by określały, sposób przechowywania pism nieodebranych przez adresata. W art. 150 par. 2 in fine ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ określono jedynie, że pismo nieodebrane przez adresata i uznane za doręczone w trybie tego przepisu pozostawia się w aktach sprawy. Oznacza to, że może ono znajdować się w nieotwartej kopercie,