Brak skutecznego zarzutu naruszenia prawa procesowego i podważenia tym samym ustaleń faktycznych dokonanych przez organy podatkowe, a zaakceptowanych przez sąd administracyjny, powoduje brak możliwości skutecznego wywodzenia wadliwości zastosowania przepisu prawa materialnego Ordynacji podatkowej.

Należy stwierdzić, że skoro w sprawie nie zakwestionowano ustaleń stanu faktycznego sprawy, a więc ustalenia, że wystawca kwestionowanej faktury nie dysponuje jej kopią, to tym samym nieuzasadniony jest zarzut naruszenia przepisu § 50 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym

1. Nie może zatem budzić wątpliwości, że w skardze kasacyjnej strona zakwestionowała wyłącznie ustalenia faktyczne, na których oparto wydanie decyzji podatkowej i które Sąd pierwszej instancji uznał za prawidłowe i wystarczające. Jednocześnie trzeba podkreślić, że ustaleń faktycznych nie sposób zakwestionować poprzez zarzut naruszenia prawa materialnego. 2. Naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwe

1. Czynnościami podwyższającymi wartość użytkową towaru są wszelkie czynności, zapewniające iż towar w większym lub lepszym stopniu zaspokaja potrzeby konsumenta. 2. Posłużenie się towaroznawczym ujęciem "wartości użytkowej" prowadzi do zanegowania sensu przepisu par. 12a ust. 1 pkt 1 lit. "h" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie podatku akcyzowego /Dz.U. nr 119 poz.

Konsekwencją niemożności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rat leasingowych, zapłaconych przez Spółkę po uszkodzeniu przedmiotu leasingu, wykluczającym dalsze korzystanie z niego w celu uzyskania przychodu, jest zastosowanie wyłączenia prawa do obniżenia podatku należnego.

Roszczenie o zapłatę kary umownej za zwłokę w terminowym usunięciu wady przedmiotu umowy o roboty budowlane staje się wymagalne w pierwszym dniu po upływie terminu do usunięcia wady (art. 120 § 1 w związku z art. 471 k.c.).