W języku polskim pod pojęciem terminu "publiczne" rozumie się "dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich, związany z jakimś urzędem, instytucją itp., społeczny, powszechny, ogólny, nie prywatny". Tak też należy interpretować pojęcie miejsca publicznego. Park narodowy jest miejscem służącym ogółowi, jest instytucją publiczną powszechnie dostępną, jest miejscem publicznym
Czyn ciągły został uznany w przepisie art. 12 k.k. jako jeden czyn zabroniony i stanowi z punktu widzenia procesu karnego jednolitą całość. Podstawą odpowiedzialności za ten czyn są wszystkie objęte znamieniem ciągłości zachowania, a granice wyznacza początek pierwszego i zakończenie ostatniego z zachowań, jeśli wszystkie zostały podjęte z góry powziętym zamiarem. Przyjęcie tej konstrukcji 'czynu ciągłego
1. Oczywista omyłka we wskazaniu przepisu, którego naruszenie zarzucono w skardze kasacyjnej, nie ma wpływu na merytoryczną ocenę jej zasadności. 2. Narodowy Bank Polski, oprócz wypełniania funkcji banku emisyjnego oraz współdziałaniu w tworzeniu polityki pieniężnej, prowadzi także działalność gospodarczą, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach
Kwestionowanie stanu faktycznego w skardze kasacyjnej nie może nastąpić poprzez stawianie zarzutów naruszenia prawa materialnego. Zarzut naruszenia prawa materialnego można skutecznie postawić tylko wówczas, gdy stan faktyczny został ustalony (również w ocenie strony skarżącej) w sposób niewadliwy. Dopiero bowiem prawidłowe ustalenie faktów prawotwórczych pozwala na ocenę czy dany przepis został właściwie
1 Skarga kasacyjna podważająca ustalenia faktyczne przyjęte przez sąd pierwszej instancji musi opierać się na podstawie wymienionej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). 2 Skuteczne przytoczenie podstawy kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a wymaga wskazania konkretnych przepisów postępowania sądowego,
Osoby prowadzące działalność gospodarczą z tytułu odbywania podróży służbowych nie mogą rozliczyć w kosztach uzyskania przychodu kosztów faktycznie poniesionych z tytułu zwiększonych wydatków na koszty utrzymania, lecz mogą zaliczyć do nich tylko ich część /w formie pewnego "ryczałtu"/, równą diecie za czas podróży służbowej.
Za zagraniczną podróż służbową przedsiębiorcy należy uznać wykonywanie bezpośrednio przez przedsiębiorcę zadań spółki poza granicami kraju. Zupełnie nieuprawnione było stanowisko organów podatkowych, że realizowanie zasadniczego przedmiotu działalności /w tym wypadku usług transportowych/ nie wchodzi w zakres podróży służbowych, natomiast podróże mające na celu czynności incydentalne spełniają wymogi
Narodowy Bank Polski nie jest przedsiębiorcą, ale prowadzi działalność gospodarczą. Spełnia bowiem kryteria samodzielności oraz osiągania zysku. A skoro osiąga zysk, to powinien płacić podatek od nieruchomości według maksymalnych stawek, tak jak przedsiębiorcy, a nie trzykrotnie niższych, tak jak jednostki budżetowe.
1. Zmiana orzeczenia, mimo iż skarżący wnosił o jego uchylenie, nie stanowi przekroczenia granic środka odwoławczego. 2. Wynikający z art. 454 § 2 k.k. zakaz orzekania reformatoryjnego przez sąd odwoławczy dotyczy nie tylko sytuacji, w której dojść miałoby do zmiany ustaleń faktycznych w dyspozytywnej części wyroku, ale także i sytuacji, w której sąd odwoławczy dokonałby zmiany ustaleń faktycznych
Prawomocność orzeczenia powstaje w określonym czasie z mocy samego prawa. Dlatego bez znaczenia prawnego jest zarówno niewydanie stwierdzającego stan prawomocności zarządzenia, które ma charakter jedynie deklaratoryjny, jak i wykonywanie dalszych czynności przez organy procesowe i strony, tak jakby wcześniej nie doszło do uprawomocnienia się orzeczenia.
1. Negatywna przesłanka procesowa w postaci przedawnienia karalności przestępstwa ma charakter wtórny w stosunku do podstawy prawnej umorzenia postępowania karnego zawartej w treści zaskarżonego wyroku. Przywołany przez Sąd Apelacyjny w Krakowie brak zgody państwa wydającego na ściganie i skazanie T. J. za czyn będący przedmiotem rozważań wyklucza bowiem prowadzenie postępowania karnego w tym zakresie
Przepis art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (jedn. tekst: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 ze zm.) nie stoi na przeszkodzie stosowaniu przy wykładni umów o przeniesienie autorskich praw majątkowych oraz umów licencyjnych dla ustalenia objętych nimi pól eksploatacji reguł interpretacyjnych określonych w art. 65 k.c.
1. Rozwiązania na okres przejściowy zawarte w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. - przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) przewidziały, że osoby powołane na stanowisko sędziego NSA na podstawie przepisów dotychczasowych pozostają sędziami NSA (art. 93). Oznacza to jednak
Umorzenie postępowania, jako toczącego się przeciwko nieistniejącej spółce cywilnej, a następnie wszczęcie i prowadzenie nowego postępowania z udziałem byłych wspólników, jako osób trzecich, nie oznacza różnego potraktowania przez organy podatkowe byłych wspólników spółki.
Z brzmienia art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej wynikawyraźnie, że ciężar dowodu spoczywa na członku zarządu.Świadczą o tym słowa: ... chyba, że członek zarządu wykaże,że.....Nieuprawnione jest interpretowanie art. 122 i 187 Ordynacjipodatkowej w kierunku nakładania na organ obowiązkudziałania z urzędu w celu wykazania okolicznościeskulpujących członka zarządu.Wbrew twierdzeniom strony skarżącej, miesiąc
W świetle art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 64 poz. 593 ze zm./ potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej.
Z brzmienia art. 116 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wynika wyraźnie, że ciężar dowodu spoczywa na członku zarządu. Świadczą o tym słowa: "(...) chyba, że członek zarządu wykaże, że (...)". Wobec tak wyraźnego brzmienia przepisu nieuprawnione jest interpretowanie art. 122 i art. 187 Ordynacji podatkowej w kierunku nakładania na organ obowiązku
Decyzja o dodatkowym zobowiązaniu podatkowym w podatku od towarów i usług pozwala uznać spółkę cywilną za zobowiązaną i prowadzić egzekucję z jej majątku jako jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, posiadającej w świetle art. 1a pkt 20 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968/ status osoby zobowiązanej. Dopiero wydanie