Aby móc skutecznie ubiegać się o umorzenie należności na podstawie art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców /Dz.U. nr 155 poz. 1287 ze zm./, przedsiębiorca w dniu wejścia w życie ustawy musi być podatnikiem, płatnikiem albo osobą trzecią odpowiadająca za zaległości podatkowe.
Wpis stosunkowy uiszczony od skargi w postępowaniu sądowoadministracyjnym na ostateczną decyzję w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2001 należnym od skarżącej Spółki nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Postępowanie dotyczące zwrotu nadpłaty w podatku dochodowym służy nie tyle osiągnięciu przychodu ile ma na celu zwiększenie dochodu uzyskanego
Właściwa jest wykładnia art. 42 pkt 6 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /t.j. Dz.U. 1998 nr 102 poz. 650 ze zm./, iż "przez kwotę wpłaconą do kasy" należy rozumieć także kwotę wpłaconą obsłudze automatu jak również skredytowaną przez obsługę automatu.
Przepis art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie może stanowić samodzielnej podstawy skargi kasacyjnej, wymienionej w art. 174 pkt 2 ww. ustawy, gdyż wymienione w hipotezie art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" przepisy postępowania nie obejmują swym zakresem art. 145.
Art. 19 ust. 3 ustawy o podatku VAT określa nie tylko termin obniżenia podatku należnego 9 przez określenie miesiąca, w rozliczeniu za który może być dokonane obniżenie), ale przede wszystkim stanowi, że obniżenie podatku należnego następuje w rozliczeniu, czyli deklaracji podatkowej sporządzonej i składanej przez podatnika.
Przepisy Kodeksu postępowania karnego traktują środek odwoławczy - w aspekcie możliwości wycofania go - jako niepodzielną całość. Sąd odwoławczy nie może więc pozostawić bez rozpoznania apelacji w części odnoszącej się do tych zarzutów i wniosków, których obrońca w czasie rozprawy apelacyjnej nie popierał, lecz obowiązany jest do ich merytorycznego rozpoznania. Wobec braku zgody oskarżonego na ograniczenie
Skoro organ zaniechał dokonania obligatoryjnej czynności w postępowaniu, to nie podjął wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, jak nakazuje art. 122 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ oraz nie zebrał i w sposób wyczerpujący nie rozpatrzył całego materiału dowodowego, który to obowiązek nakłada art. 187
1. Niewątpliwym obowiązkiem sądu I instancji jest dokonanie oceny, czy w sprawie prawidłowo ustalony został stan faktyczny sprawy. Ewentualna zaś sanacja błędów organów podatkowych w tym zakresie, o ile nie będzie usprawiedliwiona okolicznościami sprawy, może stanowić skuteczny zarzut w postępowaniu kasacyjnym. 2. Prawnie dopuszczalne jest orzekanie o dodatkowym zobowiązaniu podatkowym już po dacie
1. Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572, ze zm./ w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie, a więc przede wszystkim w kwestiach dotyczących wydawania decyzji przez organ kontroli skarbowej - na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 oraz rozpatrywania odwołania przez organy wskazane w art. 26 ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia
1. Opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlega import takich towarów, które z natury swej przeznaczone są do użycia jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, natomiast zwolniony jest od podatku akcyzowego import takich towarów, które mimo wskazanego zasadniczego przeznaczenia w konkretnym przypadku po wprowadzeniu na polski obszar celny wykorzystane zostaną do innych
1. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o obywatelstwie polskim /Dz.U. nr 4 poz. 25/ , obywatel polski mógł nabyć obywatelstwo obce ze skutkiem utraty obywatelstwa polskiego, gdy uzyskał zezwolenie właściwego organu polskiego na zmianę obywatelstwa. O zezwoleniu na zmianę obywatelstwa orzekała Rada Państwa /art. 13 ust. 1 ustawy/. Wyrażony w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku pogląd