Przepis art. 2 k.k. statuuje normatywny warunek odpowiedzialności za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie. Dla przypisania takiej odpowiedzialności, a zatem przypisania skutku w przypadku zaniechania, owo zaniechanie musi być bezprawne, oparte wyłącznie na powiązaniu normatywnym ze skutkiem. Osoba odpowiadająca za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie musi się charakteryzować
Nie jest dopuszczalne złożenie kasacji od prawomocnego wyroku w stosunku do oskarżonego, co do którego nie podjęto żadnego rozstrzygnięcia w przedmiocie postępowania karnego.
Nowa interpretacja przepisów dokonana przez organy podatkowe w trybie art. 14 par. 1 pkt 2 i par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie stanowi przesłanki do wzruszenia ostatecznej decyzji w trybie wznowieniowym /art. 240 par. 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej/.
Ustalenie opłaty za świadczenie prowadzonych przez gminę przedszkoli jest ustanowieniem aktu normatywnego o charakterze aktu prawa miejscowego, do którego zastosowanie ma art. 4 ust. 1 oraz art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłoszeniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych /t.j. Dz.U. 2005 nr 190 poz. 1606/.
Sąd orzekający w niniejszej sprawie powinien objąć zakresem orzekania zarówno treść decyzji podatkowych, podstawę prawną wydania tych decyzji oraz skuteczność ich doręczenia. Te okoliczności prawne i faktyczne są istotne z punktu widzenia kwestionowanego przez stronę skarżącą stosunku prawnopodatkowego. Warte podkreślenia jest to, iż przedmiot i granice postępowania sądowoadministracyjnego wyznacza
Sąd orzekający w niniejszej sprawie powinien objąć zakresem orzekania zarówno treść decyzji podatkowych, podstawę prawną wydania tych decyzji oraz skuteczność ich doręczenia. Te okoliczności prawne i faktyczne są istotne z punktu widzenia kwestionowanego przez stronę skarżącą stosunku prawnopodatkowego. Warte podkreślenia jest to, iż przedmiot i granice postępowania sądowoadministracyjnego wyznacza
Wprowadzone w ustawie z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./ sformułowanie "może zostać przyznany zasiłek celowy" /art. 32/, "może być przyznany bezzwrotny specjalny zasiłek" /art. 31a/ wykluczają wykładnię, która przyjmuje obligatoryjność przyznania tych świadczeń.