W sytuacji gdy rada gminy podejmuje uchwałę o zaskarżeniu rozstrzygnięcia nadzorczego do sądu administracyjnego i upoważnia przewodniczącego rady do wniesienia skargi do sądu to podmiot ten staje się sui generis pełnomocnikiem rady. Nie można w takiej sytuacji skutecznie dowodzić, że skarga wniesiona przez przewodniczącego rady gminy jest z tego powodu niedopuszczalna.

Wobec błędnego sformułowania podstawy kasacyjnej dotyczącej naruszenia przepisów postępowania w sposób nieodpowiadający wymaganiom określonym w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ , nie mogły być uznane za usprawiedliwione zarzuty dotyczące naruszenia prawa materialnego kwestionujące zastosowanie klasyfikacji

Stosownie do art. 157 par. 3 Kpa w razie wniesienia żądania stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej przez podmiot nie legitymujący się interesem prawnym, skutkuje wydaniem decyzji o odmowie wszczęcia postępowania nieważnościowego. Orzeczenie w takim przypadku o odmowie stwierdzenia nieważności jest wadliwe, skoro w dacie złożenia wniosku wiadomym było, że pochodzi on od podmiotu nie będącego stroną

Krajowa Rada Doradców Podatkowych nie może burzyć struktur samorządowych, utworzonych uchwałami zjazdu i statutem, ani powoływać innych tam, gdzie tego nie uregulowano lub uregulowano źle.

W sytuacji, gdy przepis art. 276 par. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./ ma zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy osoba wprowadza na polski obszar celny większą ilość towaru niż deklarowana, okoliczność ta nie stanowi jeszcze wystarczającej podstawy do przyjęcia tezy, że osobą zobowiązaną do zapłaty opłaty manipulacyjnej dodatkowej od wartości

Wobec błędnego sformułowania podstawy kasacyjnej dotyczącej naruszenia przepisów postępowania w sposób nie odpowiadający wymaganiom określonym w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, nie mogły być uznane za usprawiedliwione zarzuty dotyczące naruszenia prawa materialnego kwestionujące zastosowanie klasyfikacji

Jeżeli wójt, burmistrz lub prezydent miasta jako organ administracji publicznej rozstrzyga w indywidualnej sprawie w drodze decyzji administracyjnej, a jednocześnie występuje w postępowaniu jako organ gminy, to doręczenie mu decyzji organu odwoławczego jest skuteczne w obu pełnionych przez niego funkcjach.

1. Uzupełnienie treści art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyrazami "związanych ze sprzedażą opodatkowaną", które nastąpiło ustawą z dnia 18 kwietnia 2001 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 112 poz. 1324/, nie oznacza, że przed wejściem w życie tej ustawy dopuszczalne

1. Uzupełnienie treści art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyrazami "związanych ze sprzedażą opodatkowaną", które nastąpiło ustawą z dnia 18 września 2001 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 122 poz. 1324/, nie oznacza wcale, że przed wejściem w życie tej ustawy

Zwolnienie z podatków, przewidziane w art. 31 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych /Dz.U. nr 123 poz. 776 ze zm./, nie obejmowało swym zakresem opłaty skarbowej od czynności cywilnoprawnych.

Treść art. 5 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji /Dz.U. nr 169 poz. 1386/ nie pozwala na udzielenie informacji na wniosek zainteresowanego w trybie określonym w art. 14 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej /Dz.U. nr 112 poz. 1198 ze zm./, jeżeli informacja ma dotyczyć Polskiej Normy w rozumieniu przepisów ustawy o normalizacji.

1. Uzupełnienie treści art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyrazami "związanych ze sprzedażą opodatkowaną", które nastąpiło ustawą z dnia 18 września 2001 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 122 poz. 1324/, nie oznacza wcale, że przed wejściem w życie tej ustawy

Lakoniczne i ogólnikowe uzasadnienie wyroku uchylającego decyzję administracyjną, pozbawiające stronę informacji o przesłankach rozstrzygnięcia, a organ administracji także wskazówek co do kierunku dalszego prowadzenia postępowania administracyjnego, narusza prawo.

Zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności /art. 51 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, a na równi z zaległością podatkową traktuje się także nadpłatę, jeżeli w zeznaniu lub w deklaracji, o których mowa w art. 74 par. 2 Ordynacji podatkowej, została wykazana nienależnie lub w wysokości wyższej od należnej, a organ