Organy podatkowe nie mogły (...) na podstawie art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej rozstrzygać w decyzji określającej w sposób prawidłowy wysokość zobowiązania podatkowego za listopad 2000 r. o wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za inny okres rozliczeniowy aniżeli objęty kontrolą, a następnie postępowaniem podatkowym oraz kontrolą urzędu, nawet kierując się zasadą prawdy materialnej

Odroczenie płatności i rozłożenie na raty są odrębnymi rodzajami "ulg" w sprawie podatków. Wynika to wyraźnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. W przypadku odroczenia terminu płatności podatku przedawnienie biegnie na nowo od terminu, do którego odroczono płatność podatku /art. 30 ust. 3 ustawy/, natomiast w przypadku

W związku z tym, że kontrolą podatkową objęto wyłącznie listopad 2000 r. wobec tego zarzuty nie rozliczenia podatku przez organy podatkowe w miesiącach następnych są nieuzasadnione. Organy podatkowe nie mogły zatem rozstrzygać o wymagalności zobowiązania w podatku od towarów i usług za inny okres rozliczeniowy aniżeli objęty kontrolą, a następnie postępowaniem podatkowym i kontrolą sądu na podstawie

Skoro zarzuty naruszenia przepisów postępowania skierowane były w istocie pod adresem organów podatkowych a nie rozpoznającego sprawę sądu pierwszej instancji, to wobec tego Naczelny Sąd Administracyjny związany granicami skargi kasacyjnej na podstawie art. 183 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/, zmuszony był przyjąć stan