1. Istota podziału kompetencji organów w sprawach budowlanych polega, m.in. na tym, że odstąpienie inwestora od warunków pozwolenia na budowę przenosi dalsze decyzje w sprawie możliwości jej kontynuowania bądź wydania nakazu rozbiórki, do wyłącznej kompetencji organów nadzoru budowlanego. 2. Nie prawnie dopuszczalne wydawanie decyzji zezwalającej na zmianę pozwolenia na budowę po odstąpieniu przez

Chybiony jest pogląd, iż ciężar udowodnienia faktu zajęcia przez rzekę części działki spoczywa na ubiegającym się o przyznanie odszkodowania. W procedurze administracyjnej brak podstaw do przywoływania przepisów kodeksu cywilnego o charakterze proceduralnym.

Z art. 116 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych /Dz.U. nr 155 poz. 1014 ze zm./ nie można wyprowadzać wniosku, że raz utworzona w budżecie rezerwa /ogólna lub celowa/ nie może być w ciągu roku zmieniona. Należy podkreślić, że z ust. 1 tego artykułu wynika swoboda w tworzeniu rezerw, które mogą, ale nie muszą być wprowadzone do uchwały budżetowej.

W myśl art. 51 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ - Sąd ten nie jest związany granicami skargi. Oznacza to, że Sąd ten ma prawo, a nawet obowiązek dokonać oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego, nawet gdy dany zarzut nie został podniesiony w skardze. Niemniej jednak Sąd zawsze jest związany granicami sprawy, w której

W postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę organ administracji nie ma uprawnień do oceniania czy prawomocnie orzeczony nakaz rozbiórki został wydany zasadnie, natomiast ma obowiązek ustalić czy na terenie projektowanej inwestycji znajduje się obiekt w stosunku do którego orzeczono nakaz rozbiórki.

Skoro ustawodawca przewiduje ochronę interesów osób trzecich, to ochrona ta dotyczy nie tylko takich osób, jak na przykład właściciele sąsiednich nieruchomości, ale również osób takich, jak mieszkańcy wzniesionych budynków mieszkalnych, osoby faktycznie finansujące daną inwestycję, w celu zaspokojenia społecznie uzasadnionych potrzeb mieszkaniowych, a nie ponoszące żadnej odpowiedzialności za ewentualne

Faktura nie może stanowić dla spółki cywilnej podstawy do obniżenia podatku należnego o wynikający z niej podatek naliczony, jeśli nabywcami środka trwałego nie byli wszyscy jej wspólnicy. Jeśli środek trwały zostanie zakupiony przez spółkę cywilną oraz inną osobę fizyczną, to jako nabywca w tej fakturze powinna widnieć ta spółka z wymienieniem jej wszystkich wspólników oraz osoba trzecia niebędąca

"Umowy o wyręczenie" zawarte pomiędzy Spółką a pracownikami - wspólnikami, których treścią było zobowiązanie się spółki do zapłaty za nich zobowiązań z tytułu należnych składek w ramach ubezpieczenia na życie, spowodowało wzrost kosztów działalności firmy, a w następstwie tego zaniżenie dochodu do opodatkowania. Umowy te zawarte zostały w okolicznościach wskazanych w art. 58 par. 1 Kc.

Nawet stwierdzony zły stan techniczny budynku, ale bez wykazania "stanu bezpośrednio grożącego zawaleniem", nie uzasadnia wydania decyzji na podstawie art. 68 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

Przepis art. 156 Kpa daje podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji nieostatecznych. W orzecznictwie NSA dość wcześnie ukształtowało się stanowisko, co do stosunku postępowania odwoławczego do postępowania w trybie nadzoru. W przypadku gdy zostało wniesione odwołanie, w trakcie postępowania odwoławczego organ odwoławczy nie może orzekać na podstawie art. 156 Kpa, z uwagi na inny zakres i charakter

Wpis do księgi wieczystej prawa własności powstałego na podstawie decyzji wydanej w oparciu o ustawę z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności /Dz.U. 1999 nr 65 poz. 746 ze zm./ nie wywołuje nieodwracalnych skutków prawnych w rozumieniu art. 156 par. 2 Kpa.

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1999 r. w sprawie właściwości miejscowej organów podatkowych w sprawach niektórych zobowiązań podatkowych oraz poszczególnych kategorii podatników /Dz.U. nr 110 poz. 1277/, w tym jego par. 9, ma zastosowanie jedynie do tych rodzajów podatków, które są wymienione w tym rozporządzeniu w przepisach par. 1-8, czyli nie dotyczy podatku od towarów i usług.

Brak wykonania przez organ podatkowy obowiązku wynikającego z art. 200 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ i pozbawienie podatnika możliwości czynnego udziału w postępowaniu podatkowym stanowi naruszenie prawa, które mogło mieć wpływ na wynik postępowania.

W sprawach podatku od towarów i usług za dany okres rozliczeniowy jest właściwy urząd skarbowy, obejmujący swoim terytorialnym zasięgiem działania miejsce wykonywania przez podatnika czynności podlegających opodatkowaniu w tym okresie rozliczeniowym, a w razie wykonywania czynności na obszarze działania dwóch lub więcej urzędów skarbowych -urząd skarbowy, na którego obszarze działania podatnik miał

1. Podmioty, które otrzymały pozwolenia na posiadanie broni na podstawie dotychczasowych przepisów /ustawa z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych - Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./ mają prawo do legalnego posługiwania się tą bronią, którą nabyły zgodnie z obowiązującymi do czasu wejścia w życie nowej ustawy przepisami. Brak jest natomiast podstaw do przekształcenia tych pozwoleń

Jakkolwiek odszkodowanie z art. 7a ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładów pracy /Dz.U. 1990 nr 4 poz. 19 ze zm./ nie stanowi "odprawy" w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./, a zatem nie jest

Za zaległości spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne, powstałe przed wejściem w życie art. 31 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.), odpowiadali wspólnicy na podstawie art. 332 i 343 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.). Gmina,

Jakkolwiek art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie zawiera pełnej definicji pojęcia zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, w wyniku użycia zwrotu "rozumie się w szczególności"/, należy przyjąć, że brzmienie tego przepisu oddaje główne intencje ustawodawcy w zakresie określenia granic reglamentacji ze strony organów administracji

Wydanie decyzji określonej w art. 51 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ w terminie wskazanym w art. 50 ust. 4 tej ustawy nie powoduje bezprzedmiotowości rozpoznania zażalenia na postanowienie, o jakim mowa w jej art. 50 ust. 1.

Dla korzystania ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednostka musi spełniać dwa warunki: jej celem musi być działalność wymieniona w tym przepisie oraz uzyskane dochody muszą być przeznaczone na ten cel. Poza sporem jest, że wydatki w kwocie 7.008,95 zł Stowarzyszenie poniosła na remont dróg, zaś wydatki na kwotę 12 tys. zł poniosła na budowę kaplicy cmentarnej

Spory wiążące się z zaległymi opłatami za użytkowanie wieczyste i odsetkami od tych opłat, powstałymi po dniu 1 stycznia 1998 r., tj. po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 2000 nr 46 poz. 543/ są rozstrzygane na drodze postępowania cywilnoprawnego.

1. Sprawa z wniosku o zbadanie, czy roboty budowlane są prowadzone zgodnie z ustaleniami i warunkami określonymi w pozwoleniu na budowę, powinna być rozpatrzona przed wnioskiem o zmianę tego pozwolenia na budowę, bowiem taka kolejność rozpatrywania spraw wynika z brzmienia przepisów art. 50 ust. 1 pkt 3, art. 51 oraz art. 36a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze