1. Mieć interes prawny znaczy to samo, co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego na podstawie którego można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby, albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu, sprzecznych z potrzebami danej osoby. Tak rozumiany interes prawny mają właściciele działek sąsiednich. Interes ten wynika zarówno z art. 5 ust. 2 ustawy

1. Wyznaczenie składnic złomu, na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./, następuje więc w drodze koncesji, mocą której właściwy organ /wojewoda/ upoważnia konkretne podmioty gospodarcze do wydawania zaświadczeń o kasacji, które wywołują skutki w sferze prawa publicznego w postaci możliwości wyrejestrowania pojazdu. 2.

Jeżeli projekt planu zagospodarowania przestrzennego zamyka na przyszłość możliwość swobodnego dysponowania nieruchomością, tym samym narusza interes prawny właściciela w rozumieniu art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, niezależnie od tego, czy taką możliwość miał przed stworzeniem tego projektu. Naruszenie interesu prawnego

1. Art. 15 ust. 7 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe /t.j. Dz.U. 2000 nr 50 poz. 601/ stanowi wystarczającą podstawę prawną do wprowadzenia przez Radę m.st. Warszawy obowiązku instalowania w taksówce drukarki dla wydawania pokwitowań za przejazd z wykazaniem elementów kształtujących należność za przejazd. 2. Z przekroczeniem zakresu ustawowego upoważnienia w uchwale wprowadzono element

Uchwała zarządu gminy zatwierdzająca projekt ugody pomiędzy gminą a kupcem dotycząca wzajemnych rozliczeń z tytułu korzystania z targowiska nie jest uchwałą z zakresie administracji publicznej, podlegającą zaskarżeniu na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Ustalenie zasad rozliczeń z tytułu korzystania z targowiska.

1. W przypadku dostrzeżenia niezgodności pomiędzy ostateczną decyzją o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu a miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego, organ wydający pozwolenie na budowę może jedynie zawiadomić organ właściwy do stwierdzenia nieważności tej decyzji i do czasu rozstrzygnięcia tej kwestii może jedynie zawiesić postępowanie, nie ma natomiast prawa uchylić

Jeżeli podczas wznowionego postępowania okaże się, że poprzednio wydana decyzja nie była wadliwa materialnie, a tylko formalnie /poprzez wadę procesową powodującą wznowienie postępowania/, to organ prowadzący postępowanie wznowione, jest uprawniony do zastosowania trybu z art. 146 par. 2 Kpa.

Przewidziane w art. 40 ust. 7 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ upoważnienie ustawowe, określając zakres uprawnień Rady Ministrów do wydania rozporządzenia wykonawczego nie przewidziało prawnej możliwości wprowadzenia przez ten organ jakichkolwiek instrumentów waloryzacyjnych. Gdyby ustawodawca taką możliwość przewidział, sam wprowadziłby w ustawie stosowne

Na skutek naruszenia zakresu upoważnienia ustawowego, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie opłat drogowych /Dz.U. nr 40 poz. 230/ w części dotyczącej przekroczenia dopuszczalnego nacisku osi jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji oraz z art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U.

Wprowadzenie do systemu prawnego instrumentów waloryzacyjnych jest odstępstwem od zasady nominalizmu. Decyzja jako jednostronne władcze rozstrzygnięcie musi mieć podstawę ustawową nie tylko dotyczącą samej możliwości jej wydania, ale także zawarcia w niej odpowiedniej treści -zawarcia w decyzji waloryzacyjnej klauzuli, określającej wysokość świadczenia z tytułu opłaty.

Przepis par. 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 7 poz. 34/ nie przewiduje żadnych odstępstw, ani wyjątków od wskazanej w nim zasady obliczania wartości początkowej ulepszonych środków trwałych. W związku z tym obliczenie wartości początkowej

Regulacja art. 20 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./ w powiązaniu z art. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ wskazuje na to, że dla celów tego podatku wprowadzona została zasada szczegółowego dokumentowania zdarzeń gospodarczych. Sam fakt nie ujęcia dowodów księgowych w księdze

Zarząd gminy nie ma kompetencji do ustalania obszarów płatnego parkowania pojazdów ani do wprowadzenia opłat za parkowanie na tych obszarach.

1. Protokół graniczny ma moc ugody sądowej tylko wówczas, jeżeli obie strony podpisały go bez za strzeżeń. 2. Protokół sporządzony przez geodetę jest jedynie dowodem zawarcia ugody przez właścicieli co do przebiegu granicy, a nie rozstrzygnięcie sprawy przebiegu granicy.

Akcje banku nabyte przez pracowników w procesie jego prywatyzacji nie spełniają przesłanek określonych w art. 52 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ do zwolnienia sprzedaży tych akcji od podatku dochodowego. Bezpodstawne są więc żądania zwrotu jako nadpłaty podatku uiszczonego od dochodu ze sprzedaży akcji kupionych przez pracowników

W przypadku udokumentowania określonej transakcji gospodarczej dwiema /lub więcej/ fakturami żadna z nich nie stanowi podstawy do zwrotu różnicy lub podatku należnego. nie mają przy tym znaczenia przyczyny, dla których dana transakcja została w wymieniony sposób udokumentowana. Nie jest również istotne, który z partnerów gospodarczych ponosi odpowiedzialność za udokumentowanie transakcji dwiema fakturami

Skoro decyzja organu I instancji została uchylona i sprawa przekazana mu do ponownego rozpatrzenia z tego względu, iż organ odwoławczy uznał, iż nie było podstaw do zmniejszenia odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość o wartość prawa dożywocia - to decyzja ta w rezultacie odpowiada prawu, bowiem wobec nieistnienia prawa dożywocia nie ma podstaw do uszczuplania odszkodowania wywłaszczeniowego.

Właściciel zabytku nie może go przebudowywać czy przerabiać bez zgody konserwatora zabytków.

Wstrzymanie wykonania decyzji nie uchyla obowiązku uiszczenia zaległości podatkowej i odsetek, a jedynie wstrzymywało wymagalność płatności do momentu zakończenia etapu wstrzymania wykonalności decyzji. Wpłaty dokonywane pomimo wstrzymania wykonania decyzji na poczet zaległości podatkowych, nie były nadpłatami, ponieważ i w tym okresie zaległości podatkowe istniały, choć nie były wymagalne.