1. Z przepisu art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wynika przede wszystkim, że podatnik ma jedynie prawo, a nie obowiązek, do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. 2. Przepis art. 40 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 118 poz

1. Importem usług są usługi świadczone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, za których wykonanie należność jest przekazywana osobie lub jednostce mającej siedzibę bądź miejsce zamieszkania za granicą. Do usług tych należą usługi zarządzania. 2. Zgodnie z par. 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług

Ocena, czy pobierający rentę jest nadal niezdolny do pracy (art. 78 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) powinna, poza aspektem biologicznym (medycznym), uwzględniać także obiektywną możliwość podjęcia przez niego dotychczasowego lub innego zatrudnienia, zgodnie z poziomem jego kwalifikacji, wykształcenia, wieku i

Osoba najbliższa ubezpieczonemu rolnikowi, nie podlegająca ubezpieczeniu, która po zakończeniu pracy stanowiącej pomoc w czynnościach związanych z działalnością rolniczą tego rolnika, podejmuje inne czynności, nie związane z tą działalnością i w czasie ich wykonywania ulegnie wypadkowi, nie jest uprawniona do jednorazowego odszkodowania na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990

Przy ocenie wysokości zadośćuczynienia za krzywdę (art. 445 § 1 KC) należy uwzględniać przede wszystkim nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym.

Renta przysługująca poszkodowanemu, który zachował częściowo zdolność do pracy, powinna odpowiadać różnicy między zarobkami, jakie mógłby osiągać, gdyby nie uległ wypadkowi, a sumą renty inwalidzkiej i wynagrodzenia, jakie - w konkretnych warunkach - jest w stanie uzyskać przy wykorzystaniu swej uszczuplonej zdolności do pracy.

Ramy swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 KPC) wyznaczone są wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia, według których sąd w sposób bezstronny, racjonalny i wszechstronny rozważa materiał dowodowy jako całość, dokonuje wyboru określonych środków dowodowych i ważąc ich moc oraz wiarygodność, odnosi je do pozostałego materiału dowodowego.

1. Reklamę stanowią zawsze informacje o konkretnych towarach, o ich zaletach, wartościach i możliwościach nabycia, przekazywane bliżej nieokreślonemu kontrahentowi, mające na celu zachęcenie do kupna ich potencjalnego klienta. 2. Kasetony informujące, iż w danym punkcie /sklepie/ sprzedawane są bliżej nieokreślone wyroby danej firmy pełnią rolę szyldu informacyjnego. Kasetony te nie można zatem zaliczyć

Skoro skarżący uchybił ustawowemu terminowi do złożenia odwołania od decyzji pierwszoinstancyjnej, to przyjąć należy, że organ drugiej instancji prawidłowo postąpił, że odwołanie pozostawił bez rozpatrzenia.

W świetle art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89 ze zm./ nie wystarczy zawarte w akcie darowizny zobowiązanie obdarowanych przez darczyńców do wykonania polecenia, skoro zobowiązanie takie nie stwarza po stronie osób, na rzecz których zostało uczynione, żadnych roszczeń /nie powstaje po stronie tych osób żadna wierzytelność w stosunku

Postanowienie sądu opiekuńczego o ustanowieniu kuratora dla osoby ułomnej /art. 183 par. 1 krio/ nie zastępuje zgody wynajmującego na podnajem lokalu w całości lub jego części, o jakiej mowa w art. 14 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509 ze zm. - aktualnie t.j. Dz.U. 1998 nr 120 poz. 787/. Sąd opiekuńczy, ustanawiając kuratora

W razie powstania negatywnego sporu o właściwość /art. 22 Kpa/ żadnemu z organów będących stroną tego sporu nie można skutecznie zarzucić bezczynności w załatwieniu sprawy na zasadzie art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, w związku z którą ten spór o właściwość powstał, a skarga wniesiona do Naczelnego Sądu Administracyjnego w takich

Zobowiązanie podatkowe w wypadku przewidzianym w art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodwym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ powstaje dopiero z chwilą doręczenia decyzji organu podatkowego, a zatem decyzja ta ma charakter konstytutywny.

1. Nie znajduje uzasadnienia w treści art. 19 ust. 1 i 3 w zw. z art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ twierdzenie, iż organ podatkowy, stwierdzając nieprawidłowe /wcześniejsze z punktu widzenia art. 19 ust. 3/ obniżenie podatku należnego o podatek naliczony, winien dokonać korekty podatku naliczonego, "przenosząc

Jeżeli podatnik nie sprzedaje towarów i nie świadczy usług, o których mowa w art. 29 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie można mu czynić zarzutu, że nie prowadzi ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Kryterium braku winy, jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem strony do szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przywrócenie terminu nie jest więc możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa w tym zakresie, przy czym organ dokonujący oceny powinien przyjąć obiektywny miernik staranności jakiej można wymagać od strony

1. Nie mogą stanowić podstawy zapisów w księdze rachunkowej takie dowody księgowe, które nie są zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, jaką dokumentują, a więc są nierzetelne przez to na przykład, że wskazują na udział w tej operacji gospodarczej strony, która w niej nie brała udziału lub operację tę opisują w sposób niezgodny z rzeczywistością, wskazując na sprzedaż towaru lub usługi