Okres podlegania obowiązkowi ubezpieczenia społecznego nie jest tożsamy z okresem ubezpieczenia, który jest uzależniony od opłacania składki lub zwolnienia z jej opłacania. Z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym osób prowadzących działalność gospodarczą oraz ich rodzin (jednolity tekst: Dz.U. z 1989 r. Nr 46, poz. 250 ze zm.) nie można wyprowadzić wniosku, że prawo

Dla uznania, że czynność była podjęta w interesie pracodawcy, nie ma znaczenia, czy została uzgodniona z pracodawcą, czy też podjęta bez jego wiedzy. Nawet subiektywne przekonanie pracownika, że działa na rzecz lub w interesie pracodawcy, daje podstawę objęcia takiego działania ochroną przewidzianą w ustawie z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

Zewnętrzną przyczyną sprawczą wypadku przy pracy może być każdy czynnik pochodzący spoza organizmu poszkodowanego, zdolny - w istniejących warunkach - wywołać szkodliwe skutki, w tym także pogorszyć stan zdrowia pracownika dotkniętego już schorzeniem samoistnym.

Okresem równorzędnym z okresem zatrudnienia jest okres opieki nad inwalidą zaliczonym do I grupy, także z ogólnego stanu zdrowia, o ile osoba taka jest jednocześnie inwalidą wojennym i wojskowym - art. 11 ust. 2 pkt 9 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.).

Dopuszczenie pracownika do wykonywania pracy na określonym stanowisku na podstawie aktualnego okresowego orzeczenia lekarskiego, które było oczywiście błędne, może stanowić zewnętrzną przyczynę wypadku, o jakim mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.).

Umowa o pracę na czas nie określony, zawarta w sytuacji, gdy pracownik w ramach prac interwencyjnych podjął pracę na podstawie umowy na czas określony (na 5 miesięcy), rozwiązana z przyczyn leżących rzekomo po stronie pracodawcy z dniem 31 grudnia 1997 r. po 3 miesiącach pracy wnioskodawcy, który z tego tytułu domagał się prawa do wcześniejszej emerytury - przy równoczesnej rezygnacji przez pracodawcę

Unieważnienie na skutek powództwa prokuratora uznania dziecka przez mężczyznę, który nie jest jego ojcem biologicznym, nie narusza prawa do życia prywatnego i rodzinnego, o jakim traktuje art. 8 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Zwolnieniu od podatku rolnego przewidzianego w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /t.j. Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ nie podlegają grunty nabyte na utworzenie nowego gospodarstwa rolnego o powierzchni przekraczającej 100 ha także w sytuacji, gdy gospodarstwo takie stanowi współwłasność osób, których udziały w nim odpowiadają obszarowi nieprzekraczającemu tej

Okoliczność zamierzonego dokonania rozliczenia rocznych dochodów wspólnie z żoną, nie osiągającą żadnych dochodów, powinna zostać rozważona przez organy podatkowe w aspekcie możliwości ograniczenia podatnikowi wysokości zaliczek stosownie do art. 44 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które wraz z innymi przepisami prawa kształtują sposób wykonywania prawa własności /art. 33 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, wyznaczają granice korzystania z rzeczy, stanowią podstawę do ograniczenia swobody w wykonywaniu prawa własności /art. 140 kodeksu cywilnego/, co nie

Samorząd studencki nie może zaskarżyć rozstrzygnięć nadzorczych Ministra Edukacji Narodowej, gdyż - w rozumieniu art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ - nie ma interesu prawnego legitymującego go do wniesienia skargi.

Konstrukcja art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "c" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /t.j. Dz.U 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ w przeciwieństwie do sytuacji objętych literami "a i b" nie przewiduje możliwości dowodu egzonaracji co do kwestii intensywności udziału w ramach działań mających na celu walkę z podziemiem

1. Udział strony "w każdym stadium postępowania" dotyczy zarówno postępowania podatkowego w pierwszej i w drugiej instancji. Należy go rozumieć jako udział strony w czynnościach mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i w których udział przewiduje Ordynacja podatkowa. 2. Przesłanka wznowienia postępowania określona w art. 240 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja

Skoro bezspornym jest fakt, że w dniu 25 grudnia 1995 r. skarżący zawarł związek małżeński, to nie może budzić wątpliwości, że z tą datą utracił skarżący status osoby samotnie wychowującej dzieci. W konsekwencji nie spełniając wymogu wynikającego z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ skarżący utracił prawo do preferencyjnego

Skarżąca Spółka nie posiadała stosownego zezwolenia Komisji Papierów Wartościowych, a więc nie była "Przedsiębiorstwem maklerskim" w rozumieniu ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /t.j. Dz.U. 1994 nr 50 poz. 239/, a więc zawierane przez nią umowy kupna papierów wartościowych nie były zwolnione od opłaty skarbowej na podstawie

Do postępowania w sprawach celnych stosuje się odpowiednio przepisy działu IV ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 i Dz.U. nr 160 poz. 1083/, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów prawa celnego.

Gdyby w jakiejś incydentalnej kwestii zapadło nawet postanowienie wydane przez sąd „nienależycie obsadzony”, np. postanowienie o odroczeniu rozprawy, o zastosowaniu tymczasowego aresztowania, o ukaraniu świadka grzywną, ale pozostałe czynności procesowe, które doprowadziły do wydania orzeczenia kończącego postępowanie, zostałyby wykonane przez sąd „należycie obsadzony”, to absurdem byłoby przyjęcie

Podatnicy podatku od środków transportowych są ustawowo zobowiązani do samodzielnego obliczenia i opłacania należnego podatku na rachunek gminy. Nie występuje w przepisach normujących ten podatek instytucja decyzji wymierzających wysokość świadczenia z tego tytułu. Wydanie więc decyzji deklaratoryjnej w trybie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr

Dłużnikami są osoby, które nabyły lub posiadają towar podlegający należnościom celnym przywozowym, które wiedziały lub przy zachowaniu należytej staranności mogły dowiedzieć się, że w dniu jego nabycia lub wejścia w posiadanie był to towar wprowadzony na polski obszar celny nielegalnie.

Grunty stanowiące nieużytki, ale wchodzące w skład gospodarstwa rolnego /art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym - Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych w art. 15 ust. 2 definiuje pojęcie targowiska. W konsekwencji tego w pełni uzasadnione jest określenie obowiązku podatkowego w oparciu o definicję legalną zawartą w tej właśnie ustawie, a nie np.: w oparciu o definicję targowiska zawartą w art. 1 ust. 1, art. 3 i art. 5 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./.

Użyte przez ustawodawcę określenie "w tym samym lub zbliżonym czasie" musi być interpretowane w odniesieniu do konkretnych okoliczności faktycznych każdej ze spraw, przy uwzględnieniu między innymi rodzaju towaru, jego podatności na zmianę cen spowodowaną np. sezonowością. Inaczej bowiem na przestrzeni 1-2 miesięcy będą kształtować się ceny warzyw i owoców, inaczej ceny samochodów, a jeszcze inaczej

Pojęcie "posiadacze", użyte w art. 207 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, mieści w sobie wszystkie kategorie posiadaczy samoistnych, którzy nie mają uregulowanego stanu prawnego do nieruchomości Skarbu Państwa lub gminy, tj. osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. Z przepisu tego

Zaświadczenie, wydawane na podstawie par. 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 stycznia 1998 r. w sprawie sposobu zaliczania wartości nieruchomości pozostawionych za granica na pokrycie ceny sprzedaży nieruchomości lub opłat za użytkowanie wieczyste oraz sposobu ustalania wartości tych nieruchomości /Dz.U. nr 9 poz. 32/, jest podstawą do zaliczenia wartości mienia pozostawionego za