Przez "przymusową rozbiórkę budynku lub jego części" rozumieć należy niewątpliwie obowiązek orzeczony w decyzji wydanej na podstawie art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./. Jeżeli natomiast w decyzji wydanej na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, jako obowiązek wykonania określonych czynności w celu doprowadzenia robót do stanu zgodnego z prawem

Zaświadczenie o czasowej niezdolności do służby wystawione przez lekarza psychiatrę nie stanowi dowodu na to, że w chwili składania oświadczenia o zwolnienie ze służby skarżący znajdował się w stanie wyłączającym świadome i swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli.

Wszczęcie postępowania administracyjnego przez podmiot nie mający w sprawie przymiotu strony bądź wymienienie takiego podmiotu w decyzji administracyjnej jako jedynego jej adresata, w żadnym przypadku nie może zostać zakwalifikowane jako błąd lub omyłka w rozumieniu art. 113 par. 1 Kpa, nadające się do ich sprostowania, skoro tego rodzaju uchybienie wyszczególnione zostało w art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa

Okoliczności uzasadniające przyjęcie pozorności umowy o pracę są podstawą faktyczną, podlegającą ustaleniu przez sądy. Ustalenia te nie stanowią przedmiotu kontroli kasacyjnej w ramach podstawy z art. 3931 pkt 1 KPC.

Sąd Najwyższy w ramach kontroli kasacyjnej zarzutu naruszenia art. 233 § 1 KPC przez sąd drugiej instancji nie ustala faktów, lecz ocenia, czy sąd ten nie przekroczył granic swobody osądu sędziowskiego.

Kwestionowanie w apelacji ustaleń faktycznych nie jest równoznaczne ze złożeniem wniosków dowodowych.

Nie można w kasacji skutecznie zarzucić sądowi drugiej instancji naruszenia art. 233 § 1 KPC, polegającego na braku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego, w sytuacji gdy sąd ten w swoich rozważaniach nie nawiązał wprawdzie bezpośrednio do treści protokołu powypadkowego, ale protokół ten był znany biegłym lekarzom sądowym, którzy w opinii ustosunkowali się do jego treści, a sąd szczegółowo

W wypadku ustanowienia przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa - na nieruchomości zlikwidowanego przedsiębiorstwa, przejętej w trybie art. 14 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (jednol. tekst: Dz.U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 ze zm.) hipoteki na zabezpieczenie przypadających od tego przedsiębiorstwa wierzytelności, dłużnikiem hipotecznym

Ustawodawca nakładając ciężar dowodu na Skarżącego co do okoliczności wskazanych w art. 21 ust. 3 ustawy o kombatantach (...) mówi o "przedłożeniu dowodów"; wskazuje to na możliwość zaoferowania początku dowodu i to przedłożenie powinno być przedmiotem oceny, odnoszącej do wiarygodności środka dowodowego i zawartych w nim konkretnych treści. Jeżeli Skarżący przedkłada dowody /dokumenty/, stanowiące

1. Sformułowanie zawarte w art. 233 par. 1 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ o "naruszeniu przepisów art. 240 lub art. 247" przez decyzję organu pierwszej instancji rozumieć należy w ten sposób, że dla kasacji decyzji organu pierwszej instancji przez organ odwoławczy wystarczającym jest stwierdzenie, iż postępowanie organu pierwszej

Produkt /towar/ będący rezultatem wyrobu w rozumieniu art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie może być identyczny jak przedmioty użyte do jego uzyskania i tylko w takim przypadku zastosowanie określonych importowanych przedmiotów może być poczytane za ich zużycie przy wyrobie towarów i w razie eksportu tych towarów może uzasadniać zwrot

Art. 80 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, przewidujący zwrot należności celnych pobranych od towarów przywiezionych z zagranicy w postaci surowców, materiałów, półfabrykatów lub elementów kooperacyjnych, zużytych przy wyrobie towarów wywiezionych za granicę, wymaga stwierdzenia, że nastąpiło przetworzenie importowanych towarów w taki sposób, którego

Działanie dziennikarza, zgodnie z obowiązkiem wyrażonym w art. 12 ust. 1 prawa prasowego, tj. z zachowaniem szczególnej staranności i rzetelności przy zbieraniu oraz wykorzystywaniu materiałów prasowych, nie może odebrać pokrzywdzonemu prawa do sprostowania, opartego na art. 24 § 1 kc, nieprawdziwych, a naruszających jego cześć zarzutów. Ochrona, oparta na art. 24 § 1 kc, w postaci żądania usunięcia

1. Wydanie decyzji bez podstawy prawnej oznacza wydanie decyzji w dziedzinie nie podlegającej regulacji prawnej w takim właśnie trybie. Najczęściej spotykane i powoływane w orzecznictwie przykłady wydawania decyzji bez podstawy prawnej to rozstrzygnięcie decyzją administracyjną w sprawie regulowanej prawem cywilnym lub prawem pracy, oparcie decyzji na pozaustawowym akcie prawnym itp. Tego rodzaju sytuacja

W sprawach dotyczących roszczeń o zwrot mienia objętego przepadkiem lub konfiskatą albo zasądzenia jego równowartości na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. Nr 34, poz. 149) Skarb Państwa reprezentował - przed wejściem w życie przepisów ustawy z dnia

Pozwolenie na wznowienie robót budowlanych nie jest możliwe w przypadku, gdy wcześniejsze decyzje: ustalająca warunki zabudowy i zagospodarowania terenu i pozwalająca na budowę, zostały skasowane.

Stosownie do art. 151 par. 2 w związku z art. 146 par. 2 Kpa w przypadkach, gdy rozstrzygnięcie co do istoty sprawy byłoby identyczne z dotychczasowym, uwzględnienia istnienia przesłanki wznowienia postępowania ograniczone jest do stwierdzenia wydania dotychczasowej decyzji z naruszeniem prawa, co może powodować skutek odszkodowawczy przewidziany w art. 153 Kpa.

Jeżeli w okresie podjęcia i zakończenia robót inwestor legitymował się tytułem prawnym - decyzją organu pierwszej instancji /z dnia 3 kwietnia 1997 r./ w sprawie pozwolenia na budowę zaopatrzoną w rygor natychmiastowej wykonalności, to mógł on uznać, że decyzja ta została wydana zgodnie z prawem, co znajduje potwierdzenie w art. 7 i art. 8 Kpa o domniemaniu legalności decyzji znajdujących się w obrocie

Za błędy należy uznać pogląd, iż wyłączenie z opłaty skarbowej dotyczy czynności podatników, które są opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz tylko tych czynności zwolnionych z podatku, które są wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, czyli sprzedaży towarów i usług objętych załącznikami

W uprawnieniach organu I instancji określonych przepisem art. 132 par. 1 Kpa nie mieści się jedynie częściowa zmiana zaskarżonego w całości rozstrzygnięcia. Byłoby to naruszeniem właściwości organu odwoławczego i skutkowałoby nieważnością nowej decyzji z przyczyny określonej w art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa.

1. Obowiązków podatkowych nie można wyprowadzać w sposób pośredni z wypowiedzi prawodawcy dotyczących innego typu uregulowań. 2. Obowiązek wpłaty równowartości odpisów na rachunek funduszu świadczeń socjalnych jako warunek ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym powstał w 1997 r. /art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. "b" ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych

1. Obowiązek zapłaty podatku nie zależy od wykonania czynności /sprzedaż opodatkowana/, lecz wyłącznie od wykazania kwoty podatku w fakturze VAT. 2. Sprzedaż towarów zakupionych za granicą, które nie zostały wprowadzone w polski obszar celny - nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Odnosi się to m.in. do sprzedaży dokonanej w składzie celnym.

1. Brak jest podstaw do zaliczenia określonej sprzedaży do sprzedaży zwolnionej od podatku od towarów i usług tylko z tego powodu, że jest to sprzedaż dotowana. 2. Sprzedaż towarów oraz inne czynności określone w art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - mimo, że w związku z ich wykonywaniem podatnik otrzymał dotacje