1. W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej są podatnikami tego podatku. 2. W sytuacji nieprowadzenia ewidencji określonej w art. 27 ust. 4 wymienionej ustawy decyzja organu podatkowego oparta na przepisach art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy o podatku od
Dojazd do stałego miejsca pracy jest obowiązkiem pracownika i koszty takich przejazdów - o ile pokrywane są przez zakłady pracy - nie stanowią świadczenia w ramach stosunku pracy /zob. art. 2 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Brak kalkulacji, do sporządzenia której zobowiązuje sprzedawcę par. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 czerwca 1993 r. w sprawie okresowego zakazu podwyższania niektórych cen towarów i usług /Dz.U. nr 52 poz. 242/, nie zwalnia organów podatkowych od dokonania ustalenia kwoty nienależnej w oparciu o dowody źródłowe.
1. Okoliczności faktyczne ustalone w postępowaniu, w którym strona nie miała możliwości wzięcia udziału i wypowiedzenia się co do przeprowadzonych dowodów przed wydaniem decyzji, nie mogą być uznane za udowodnione /art. 81 Kpa/. 2. Jeżeli organ odwoławczy przeprowadza w sprawie uzupełniające postępowanie, to zgodnie z art. 10 par. 1 Kpa w związku z art. 140 Kpa przed wydaniem decyzji zobowiązany jest
1. Kompetencje sejmiku samorządowego określone w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ zostały enumeratywnie wyliczone w art. 77 ust. 1 i stanowią katalog zamknięty, co oznacza, że może on realizować tylko te zadania, które są wyraźnie w tym przepisie wymienione. 2. Zgodnie z art. 82 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym koszty działalności sejmiku
Unormowania zawarte w przepisach art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "e" i ust. 2 oraz art. 10 ust. 1 pkt 11 lit. "c" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, odnoszą się do sytuacji, kiedy zostaje dokonana czynność powodująca podwyższenie podstawy obliczenia opłaty skarbowej, bez względu na formę techniczno-prawną w jakiej została dokonana, jeśli tylko jest zgodna z
Z art. 8 ust. 18 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./ wynika, że umorzenie spłaty pożyczki udzielonej bezrobotnemu zależy wyłącznie od sytuacji materialnej pożyczkobiorcy. Oznacza to, że rozstrzygnięcie w takiej sprawie nie może być związane z innymi okolicznościami, nie wymienionymi w tym przepisie.
Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego akceptowane przez doktrynę stoi na stanowisku, że uzasadnienie faktyczne i prawne stanowi integralną część decyzji i w związku z tym nawet samo uzasadnienie może być przedmiotem postępowania odwoławczego i skargi do sądu administracyjnego.
Brak jest podstaw prawnych do żądania odsetek od organów podatkowych za czas od dnia pobrania podatku VAT przez płatnika, do dnia zwrotu podatku w wyniku wydania decyzji przez organ podatkowy na mocy art. 7 ust. 1 pkt 4 i art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy może odmówić wydania zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca, jeżeli dokonane ustalenia uzasadniają ocenę, że z uwagi na sytuację na rynku pracy wydanie zezwolenia nie jest celowe.
Jeżeli nawet podatnik poniesie określone wydatki w celu uzyskania przychodu, ale nie posiada takiego dokumentu, który zgodnie z par. 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 99 poz. 496 ze zm./ może stanowić podstawę zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, wydatek ten nie może być zarejestrowany
Dla prawidłowego dokonania odprawy celnej, a w konsekwencji wymiaru należności celnych nie mogą mieć znaczenia ustalenia zawarte w kontrakcie podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą, które powodowałyby naruszenie przepisów ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 74 poz. 312 ze zm./. To, że strony kontraktu uzależniają zapłatę należności wynikających z tego kontraktu
Termin zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jest terminem prawa materialnego.
Odpowiedzialność za zaległości podatkowe na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie obejmuje płatnika podatków.
Ustawa z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ i ustawa z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych /Dz.U. 1991 nr 44 poz. 194 ze zm./ zawierają te same przesłanki do przekształcenia zarządu w prawo użytkowania wieczystego z tym, że ustawa z dnia 25 lipca 1985 r. nie wymaga decyzji deklaratoryjnej stwierdzającej
1. Nieprowadzenie ewidencji rachunkowej lub prowadzenie jej niezgodnie z obowiązującymi przepisami, tak że nie zapewnia to możliwości ustalenia wysokości podstawy opodatkowania i należnego podatku /art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania - Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ nie oznacza jeszcze a priori
Ustawa z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych /Dz.U. nr 41 poz. 325 ze zm./ dotyczy zwolnienia dochodów podmiotów z udziałem zagranicznym od opodatkowania i nie zawiera zwolnienia tych podmiotów od wypełniania wszystkich innych obowiązków ciążących na nich z mocy prawa podatkowego, a więc także od wypełniania obowiązków płatnika.
Na podmiocie dokonującym obrotu towarowego z zagranicą, a nie na organie celnym spoczywa obowiązek przygotowania i złożenia stosownego wniosku o wszczęcie postępowania celnego oraz dołączenie do niego wymaganych prawem dokumentów, które będą przedmiotem oceny przez organy celne.
1. Szkolenie pilotów przy pomocy aparatury treningowej sprowadzonej z zagranicy na rzecz podmiotu, którego działalność polega na świadczeniu usług lotniczych stanowi o gospodarczym przeznaczeniu tej aparatury w rozumieniu art. 14 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312/. 2. W świetle art. 155 Kpa w związku z art. 14 ust. 1 pkt 36 - Prawa celnego nie jest
Szkolenie pracowników zatrudnionych przez spółkę prowadzącą działalność gospodarczą nie może skutkować uznania, iż towar przy pomocy którego odbywa się to szkolenie jest wolny od cła z mocy art. 14 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312/.
W świetle przepisów podatkowych nie miało znaczenia, w jaki sposób skarżąca weszła w posiadanie lokali, w których prowadziła działalność gospodarczą, a istotna była jedynie okoliczność, czy rzeczywiście ponosiła koszty związane z korzystaniem z tych lokali w celu prowadzenia działalności. Niezasadnie zakwestionowano zaliczenie przez nią w koszty opłat czynszowych tylko dlatego, że umowy najmu dwóch
Skoro podatnik nie skorzystał z możliwości przewidzianej w art. 7 ust. 1 umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku /Dz.U. 1975 nr 31 poz. 163 ze zm./, to cały osiągnięty dochód z tytułu prowadzonej na terenie Niemiec działalności gospodarczej winien podlegać
Ustalenie, że trzy zakłady produkcyjne określiły i to niejednokrotnie w tych samych terminach jednakowe ceny wytwarzanych produktów, dawało podstawę do przyjęcia w drodze domniemania (art. 231 k.p.c.), że zawarły one porozumienie niedopuszczalne w świetle art. 4 ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym.
1. Strony mogą dowolnie i na swobodnie przyjętych warunkach określać stosunki zobowiązaniowe te strony łączące, jednakże ocena ich zgodności z prawem podatkowym należy do organu. 2. Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem osiągnięcia przychodów. Ten cel musi być zatem widoczny, a ponoszone koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny.