Artykuł 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, uprawniający organ do nakazania decyzją usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości kontrolowanego obiektu budowlanego, nie pozwala na określenie terminu, w którym nakazane prace podlegałyby wykonaniu, jako elementu orzeczenia.

Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /Dz.U. 1992 nr 7 poz. 30 ze zm./ stanowi, że organ może odstąpić od uzasadnienia decyzji wydanej na podstawie przepisów niniejszej ustawy, o ile wymaga tego interes bezpieczeństwa Państwa. Wolą ustawodawcy, jak wynika to z brzmienia omawianego przepisu, było odniesienie tego uregulowania tylko do decyzji wydanych na podstawie ustawy

1. Utrata przez organ administracji kompetencji do orzekania o istocie sprawy powoduje, że dalsze postępowanie przed tym organem staje się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 par. 1 Kpa, to zaś obliguje organ do umorzenia postępowania. 2. Organ, który utracił kompetencje na rzecz drugiego organu, w toku postępowania ma obowiązek nie tylko wskazać w uzasadnieniu decyzji umarzającej postępowanie przyczynę

Sformułowanie "otrzymali osobne kwatery stałe", użyte w art. 154 ust. 2 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej /Dz.U. nr 78 poz. 462 ze zm./, oznacza stan faktyczny występujący od dnia wejścia w życie tej ustawy /19 listopada 1990 r./ przez okres, o którym mowa w jej art. 150, do dnia przyjęcia do służby /art. 151 ust. 1/, czyli faktyczne korzystanie w tym czasie z osobnej kwatery

W świetle przepisów: art. 7 oraz art. 77 par. 1 Kpa obowiązkiem organu jest ocena żądania wnioskodawcy, sprecyzowanego we wniosku /sfinansowanie zakupu węgla i założenie prądu"/. Organ musi przeprowadzić postępowanie co do możliwości udzielenia pomocy na cele podane we wniosku. Organy nie mają prawa korygować żądania skarżącego /"zasiłek celowy na dożywianie"/. Nie mogą - przy tak jednoznacznym wskazaniu

Termin aktualizacji środków trwałych określony w par. 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 30 poz. 130/ jest terminem o charakterze porządkowym. Przepis ten nie ustanawia sankcji

Przepis par. 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635/ pozostaje w sprzeczności z unormowaniem zawartym w art. 24 ust. 3 /ostatnie zdanie/ ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w tej części, w której nie wymienia

Domaganie się w sytuacji braku deklaracji do dnia kontroli pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur i prowadzonej ewidencji VAT, jest żądaniem pozostającym w sprzeczności z przepisem art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku

Instytucja zaliczek na podatek podyktowana została wyłącznie względami celowościowymi. Pozwala ona bowiem na systematyczny dopływ środków do budżetu Państwa. To co łączy zaliczki na podatek z samym podatkiem /w szczególności podstawa opodatkowania/ nie może podważać funkcji obu instytucji. W czasie wzajemnie się one wykluczają. Tak długo bowiem jak istnieje obowiązek obliczania i uiszczania zaliczek

1. W przypadku gdy spór pomiędzy podatnikiem a organami podatkowymi dotyczy prawidłowej wykładni przepisu prawa, trudno mówić, iż wydana decyzja rażąco /a więc w sposób kwalifikowany/ narusza prawo lub została wydana bez podstawy prawnej. 2. Do uznania prowadzonej działalności gospodarczej za działalność wytwórczą nie wystarcza fakt, iż wytworzenie przedmiotu nastąpiło na zlecenie i dla potrzeb podmiotów

Stosownie do art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ rozwiązanie stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym bez wypowiedzenia może nastąpić także w razie jego nieobecności w pracy z powodu choroby trwającej dłużej niż rok.

Wykładnia przepisu art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ uzasadnia wydanie decyzji o przymusowej rozbiórce wyłącznie w sytuacji, gdy obiekt znajduje się na terenie, który zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, mającym charakter prawa miejscowego, nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju

Niedopuszczalne jest wydanie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego na podstawie art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ z przyczyn innych niż niewykonywanie przez inwestora obowiązków określonych decyzją, wydaną na podstawie art. 36 ust. 2 pkt 2, 3 i 4 cytowanej ustawy.

Bezrobotny, który w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych po uprzednim zawiadomieniu urzędu pracy podjął zatrudnienie za granicą u pracodawcy zagranicznego na czas określony, krótszy niż 180 dni i z tego tytułu utracił status bezrobotnego, a następnie w przepisanym terminie został ponownie zarejestrowany jako bezrobotny nabywa prawo do zasiłku na warunkach określonych w art. 25 ust. 11 ustawy

1. Na warunkach określonych w art. 101a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ może być zaskarżona do sądu administracyjnego bezczynność gminy, polegająca na niepodjęciu uchwały wymaganej prawem. 2. Skargę przewidzianą w art. 101a ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym, w związku z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie

Wypowiedzenie stosunku pracy mianowanemu urzędnikowi państwowemu ze względu na reorganizację urzędu połączoną z niemożnością przeniesienia go na inne stanowisko nie jest uzasadnione, jeżeli z tego samego powodu podjęto wcześniej decyzję o przeniesieniu tegoż urzędnika na inne stanowisko, nie wprowadzając jej w życie.

Jeżeli nie występuje żadna z przesłanek z art. 156 par. 1 Kpa, to nie ma podstaw do zastosowania art. 158 par. 2 Kpa.

1. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, przychodem są wszelkie przysporzenia w majątku uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem wymienionych w art. 21. Zasiłek dla bezrobotnych nie jest w tym przepisie wymieniony jako nie podlegający opodatkowaniu i dlatego powinien on również stanowić podstawę obliczenia podatku

W 1993 roku raty leasingowe dotyczące leasingu operacyjnego nie stanowiły kosztów uzyskania przychodu ponad limit ustalony art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

1. Opłata za używanie broni palnej ma charakter opłaty administracyjnej, pobieranej przez organ administracji państwowej na podstawie odrębnych przepisów, i mają do niej zastosowanie przepisy ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. 2. Prowadzenie egzekucji administracyjnej takiej opłaty bez wcześniejszego wydania decyzji na podstawie art. 5

Nieskorzystanie przez organ administracji z możliwości wszczęcia z urzędu postępowania o wznowienie postępowania zakończonego wynikiem kontroli nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego. W takich przypadkach nie służy też skarga na bezczynność organu /art. 216 Kpa/.