Do ustalenia, czy zaistniały okoliczności uzasadniające zmniejszenie lub zawieszenie świadczenia przedemerytalnego, bierze się pod uwagę jedynie łączną kwotę tego świadczenia wypłaconą w roku rozliczeniowym (art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych, jednolity tekst: Dz.U. Nr 120, poz. 1252).

Obowiązek udzielania sędziemu-komisarzowi i syndykowi przez upadłego „potrzebnych wyjaśnień' (art. 18 § 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe, jednolity tekst: Dz.U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 ze zm.) odnosi się do odpowiedzi na postawione pytania i nie obejmuje udzielania informacji z własnej inicjatywy.

1. Polska procedura karna nie dopuszcza możliwości odmówienia stronom, obrońcom lub pełnomocnikom dostępu do części, ani tym bardziej całości uzasadnienia wyroku. 2. Okoliczność, że uwzględnienie skarg wniesionych na korzyść skazanego doprowadziło do uchylenia zaskarżonych wyroków i rozwiązania kary łącznej, zaś wobec wydania ponownego wyroku skazującego z zachowaniem gwarancji wynikających z zasady

Polska procedura karna nie dopuszcza możliwości odmówienia stronom, obrońcom lub pełnomocnikom dostępu do części, ani tym bardziej całości uzasadnienia wyroku.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196/ ograniczenia co do czasu pracy lub korzystania z urządzeń technicznych oraz środków transportu i komunikacji, stwarzających uciążliwości dla środowiska w zakresie hałasu i wibracji, może wprowadzać rada gminy w drodze przepisu gminnego, przewidzianego w art. 40 ust. 1 ustawy

Przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/ nie precyzują okresu ważności decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Art. 42 ust. 1 pkt 7 pozostawia te kwestię do rozstrzygnięcia organowi administracji. Oznacza to, że skoro decyzja lokalizacyjna posiadała ustawowo wskazany maksymalny okres jej ważności, to z upływem tego okresu

Zgodnie z art. 720 Kc z umową pożyczki mamy do czynienia wtedy, gdy wolą dającego pożyczkę było przeniesienie na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy /albo rzeczy omawianych co do gatunku/, a biorący pożyczkę zobowiązał się do zwrócenia tej samej ilości pieniędzy /lub rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości/. Wyłącznie dowody pozwalające ustalić taką wolę stron dają podstawę do

Umowa licencyjna na mocy której licencjobiorca nabywa prawo do korzystania z utworu w określonym zakresie tworzy prawo o charakterze majątkowym, nie dochodzi jednak do sprzedaży, a jedynie do wyrażenia zgody przez licencjodawcę na określony sposób z korzystania z dzieła, w tym przypadku z programu komputerowego.

Grunty dzierżawione przez podatnika podatku rolnego od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, po likwidacji państwowego przedsiębiorstwa gospodarki rolnej, nie są gruntami Państwowego Funduszu Ziemi, ani też gruntami przejętymi z tego Funduszu do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. Dzierżawcy takich gruntów nie przysługuje zwolnienia od podatku rolnego na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy

Zwolnienie od cła na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312/ przysługuje w sytuacji, gdy zostanie wykazana zależność pomiędzy decyzją rządu obcego państwa o udzieleniu pomocy a faktem nadesłania do Polski konkretnego towaru celnego. Ze względu jednak na wyjątkowość uprawnienia do zwolnienia od cła zależność ta powinna być bezpośrednia

Termin określony w art. 82 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ jest terminem prawa materialnego. Jego uchybienie powoduje wygaśnięcie prawa podmiotowego bez względu na przyczynę uchybienia. Nie mają więc znaczenia okoliczności, iż w dacie określonej tym przepisem to jest 31 grudnia 1988 r. skarżący nie wiedział

Zwolnienie od cła na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ przysługuje w sytuacji gdy zostanie wykazana zależność pomiędzy decyzją rządu obcego państwa o udzieleniu pomocy, a faktem nadesłania do Polski konkretnego towaru celnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpatrującym niniejszą sprawę nie podziela stanowiska Sądu Najwyższego, że wadliwość i nierzetelność ksiąg podatkowych należy traktować jako zjawisko subiektywne. Przez wiele lat wypracowana i dominująca linia orzecznictwa NSA wskazywała, że są to zjawiska obiektywne, nie mające związku z zamiarem podatników, zakresem nieprawidłowości i ich częstotliwością.

Jeżeli poniesiony wydatek nie został należycie udokumentowany, to jeszcze nie oznacza, że nie ma on wpływu na ustalenie wysokości uzyskanego dochodu.

Odprawa pieniężna z tytułu rozwiązania umowy o pracę mająca swe źródło w stosunku pracy /art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 25 listopada 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych - Dz.U. 1991 nr 18 poz. 80/ nie stanowi odszkodowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Jeżeli przewoźnik nie ma możliwości przeciwdziałania naruszeniu zasad konwencji TIR, które jest następstwem działania innych osób, nie można uznać, że taki zbieg okoliczności czyni z przewoźnika importera, gdyż żaden przepis prawa celnego nie daje podstaw do wymierzenia mu cła. Wymiar cła wobec przewoźnika jest uzależniony od wykazania w postępowaniu administracyjnym, że przewoźnik w rzeczywistości

Oszacowanie, o którym mowa w art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ musi być zgodne z regułami ustalania podstawy obliczenia podatku w drodze szacunkowej, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

Posiadanie zależne - najem czy dzierżawa nie mieści się w pojęciu "należące do", o którym stanowi art 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./.

Z treści art. 10 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ wynika, że stroną postępowania o podział nieruchomości jest jej właściciel. Stroną tego postępowania może być również właściwa miejscowo gmina, jeżeli w wyniku podziału nieruchomości zostaną wydzielone grunty przeznaczone pod budowę ulic, które przechodzą na własność

Podstawę kasacji mogą stanowić wyłącznie uchybienia popełnione przez sąd drugiej instancji, polegające bądź na naruszeniu przepisów prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, bądź na naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 3931 k.p.c.). Kasacja wniesiona na podstawie przewidzianej w art. 3931 pkt 2 k.p.c

Kapitał pochodzący ze zlikwidowanego funduszu celowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może być przeznaczony uchwałą wspólników do podziału jako czysty zysk tylko wówczas, gdy ten zysk wynika z bilansu za rok, w którym likwidacja nastąpiła (art. 191 § 1 kh).

Dokonując – w ramach art. 3581 § 3 k.c. – waloryzacji świadczenia pieniężnego w postaci uiszczonej ceny za nabycie działki rolnej, spadek siły nabywczej pieniądza winien być odnoszony do aktualnej ceny działki o charakterze rolnym, a nie o charakterze budowlanym, mimo zamiany jej przeznaczenia na budowlaną.

Mimo skreślenia art. 4774 KPC i stwierdzenia w art. 382 KPC, że sąd drugiej instancji orzeka na podstawie materiału dowodowego zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym, sąd drugiej instancji, bez ponownego przeprowadzenia dowodów, nie może dokonać nowych ustaleń odmiennych od ustaleń sądu pierwszej instancji, jeżeli byłyby one wyłącznie wynikiem innej oceny wiarygodności