Powszechne stosowanie w sprawach wojskowych podporządkowanych Kodeksowi postępowania administracyjnego zasady informowania stron o przysługujących im uprawnieniach stanowi nie tylko wypełnienie nakazu art. 9 Kpa, ale jest zarazem gwarancją równego traktowania wszystkich poborowych, a tym samym urzeczywistnia zasadę równych praw i jednakowej ochrony prawnej /art. 67 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej

Różnica między oprocentowaniem kredytów i pożyczek, stosowanym przez bank wobec pracowników tego banku a stosowanym wobec innych kredytobiorców bądź pożyczkobiorców nie jest opustem z ceny, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/.

1. Zastosowanie stawki celnej uzależnione jest wyłącznie od daty zgłoszenia do odprawy celnej. 2. Fakt opóźnienia decyzji przez bank udzielający gwarancji kredytowych i przez to opóźnienie realizacji transakcji nie ma i nie może mieć wpływu na wysokość stawki celnej. 3. Wartością celną towaru jest - zgodnie z brzmieniem art. 25 ust. 1 Prawa celnego - cena zapłacona lub należna za towar celny /wartość

Jeśli obiekt budowlany posiada cechy właściwe dla budynku w rozumieniu art. 3 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/, to nie jest budowlą w rozumieniu tej ustawy. Wiata jest budynkiem w rozumieniu wyżej cytowanej ustawy.

1. Decyzja organu zatrudnienia stanowi samoistną podstawę powstania obowiązku zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, bez konieczności wzruszenia w trybie wznowienia postępowania lub stwierdzenia nieważności poprzednich decyzji przyznających prawo do zasiłku - art. 21 ust. 8 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./. 2. Za nienależnie pobrane

Wskazanie na przypadki załatwienia podobnych spraw z naruszeniem prawa może skutkować jedynie wszczęciem postępowania weryfikacyjnego względem wydanych w owych sprawach decyzji administracyjnych. Z zasady równości wobec prawa wynika dla organów administracji publicznej powinność jednakowego traktowania stron tylko wówczas, gdy uwzględnienie wniosku strony mieści się w granicach prawa i faktycznych

Roszczenia sprowadzające się do kwestionowania powierzchni nieruchomości podanej w dziale pierwszym księgi wieczystej jest roszczeniem dla którego dochodzenia tryb administracyjny nie jest dopuszczalny.

Zarówno w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 lipca 1985 r. jak i w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 sierpnia 1985 r. faktyczne korzystanie z nieruchomości nie prowadziło i nie prowadzi do nabycia prawa jej użytkowania, bez względu na długość okresu takiego korzystania z nieruchomości.

Do rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji - aktu własności ziemi - organu stopnia podstawowego właściwy jest wojewoda w I instancji i minister w II instancji na mocy art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123/.

O zaliczeniu budynku do kategorii budynków mieszkalnych bądź letniskowych przesądza ich podstawowa funkcja, która znajduje swój wyraz w usytuowaniu w miejscu przeznaczonym pod zabudowę danego rodzaju w planie zagospodarowania przestrzennego i w pozwoleniu na budowę, w którym określa się rodzaj obiektu budowlanego. Budynek będący w świetle tych kryteriów budynkiem letniskowym, nie może być uznany za

Istota administracyjnego postępowania odwoławczego polega na ponownym rozstrzygnięciu sprawy administracyjnej, która była przedmiotem rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji, nie zaś jedynie na kontroli zasadności zarzutów podniesionych w odwołaniu w stosunku do decyzji organu pierwszej instancji.

Regulacja statutu gminy, która pozwala na powierzenie funkcji zarządu - po jego odwołaniu przez radę gminy - organowi jednoosobowemu, jest sprzeczna z art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U. Nr 16, poz. 95 ze zm.), gdyż narusza zasady nie zastępowalności organów gminy i kolegialności funkcjonowania zarządu.

Spełnienie obowiązku wynikającego z przepisów zarządzenia nr 27 Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1988 r. w brzmieniu nadanym zarządzeniami Ministra Finansów z dnia 23 stycznia 1990 r. /Dz.Urz. Cen nr 2 poz. 14/ i nr 39 z dnia 29 czerwca 1990 r. /Dz.Urz. Cen nr 5 poz. 32/ informowania przez sprzedawcę izby skarbowej o zamiarze podwyższenia ceny umownej i regulowanej w terminie 21 dni przed datą wprowadzenia

Jedną z fundamentalnych zasad państwa prawnego jest zasada, że prawo nie działa wstecz. Znalazła ona wyraz także w art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. Dlatego sprzeczna z prawem jest uchwała rady gminy przewidująca wejście w życie stawek podatku w terminie wcześniejszym niż to przewiduje art. 42 wyżej wymienionej ustawy.

1. Brak jest podstaw prawnych do tego, by traktować jako kapitał zakładowy spółki cywilnej /art. 10 pkt 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ majątek spółki nie będący wkładem. 2. Zgodnie z art. 138 Kpa i z uwzględnieniem art. 139 Kpa organ odwoławczy może naprawić wady i błędy postępowania i decyzji organu I instancji, bez potrzeby polecania ich prostowania

Art. 16 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 sierpnia 1927 r. o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych /Dz.U. nr 77 poz. 673/ upoważnia wojewodę, nie zaś radę gminy do wprowadzenia obowiązku rejestracji psów, w celu ochrony od niebezpieczeństw zaraźliwych chorób zwierzęcych.

Przepis art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ nie ogranicza terminu do złożenia wniosku o zwrot nadpłaconego lub nienależnie uiszczonego cła przez podmiot dokonujący obrotu towarowego z zagranicą; termin ten przewidziany jest dla organu celnego działającego z urzędu.

Sprawa o świadczenia z tytułu wypadku w drodze do pracy i z pracy jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych w rozumieniu art. 476 § 2 pkt 4 k.p.c.

Sprawa o świadczenia z tytułu wypadku w drodze do pracy i z pracy jest sprawą z zakresu ubezpieczeń społecznych w rozumieniu art. 476 § 2 pkt 4 k.p.c.

1. Wykładnię celowościową, jako pomocniczą na gruncie prawa podatkowego metodę odkodowywania treści przepisów prawnych, można i należy stosować wyjątkowo wtenczas, gdy na tle dopuszczalnych reguł znaczeniowych języka etnicznego sens przepisów prawnych jest wieloznaczny. 2. Wykładnia celowościowa nie może być stosowana w oderwaniu od wykładni językowej i wbrew tej wykładni.

Niedopuszczalne jest w razie wątpliwości stosowanie przez organy podatkowe zasady "in dubio pro fiskus".

Jednorazowe sprowadzenie przez skarżących z zagranicy wina o wartości nie przewyższającej kwoty pobranych z banku dewizowego środków w walucie obcej przed ustaloną datą zapłaty ceny, korzysta ze zwolnienia od podatku obrotowego na mocy par. 11 ust. 1 pkt 15 lit. "c" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 1989 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od osób fizycznych i osób prawnych nie