W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego utrwalony już został pogląd, iż wozy określone w niemieckich dokumentach "Fahrzeugbrief" - jako "PKW-kombi" są samochodami osobowymi. W tej sytuacji można byłoby zakwalifikować pojazd do poz. 87.04 taryfy celnej ze stawką 15 procent tylko wówczas, gdyby z niemieckiego dokumentu wynikało, że już po wyprodukowaniu samochodu wprowadzono w nim takie zmiany

Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1989 r. w sprawie uznania składników majątkowych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz zasad aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 72 poz. 422/ oraz obwieszczenia Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego i Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1989 r. w sprawie współczynników przeliczeniowych

Przy ocenie zasadności wniosku o odroczenie terminu płatności nie sposób pomijać takiej przyczyny zwłoki w zapłacie podatku, jaką była przerwa w zasilaniu finansowym ze strony budżetu Państwa.

Obywatele, których prawna i faktyczna sytuacja wobec organów administracji jest zbliżona, mogą oczekiwać, iż zostaną wobec nich podjęte decyzje o podobnej, jeżeli nie tożsamej, treści. Organ administracji może na podstawie decyzji zróżnicować sytuację obywateli w zakresie pewnej określonej grupy stosunków tylko na podstawie konkretnie sformułowanych przesłanek, wynikających z niewątpliwie różnej sytuacji

1. Pojęcie monopolu, jak i prywatyzacji gospodarki odnosi się do układu rynkowego /konkurencyjnego/ związanego z różnego typu jednostkami gospodarczymi /nieuspołecznionymi, uspołecznionymi, krajowymi i z udziałem kapitału zagranicznego, itp./. Do układu tego nie zalicza się wykonywania praktyki lekarsko-weterynaryjnej i używania tytułu lekarza weterynarii. 2. Zlecenie funkcji administracyjnych, dotyczy

Brak niektórych składników decyzji w rozstrzygnięciu powziętym przez organ upoważniony do wykonywania czynności zleconych z zakresu administracji państwowej, a określonych w art. 107 § 1-3 k.p.a., nie uzasadnia traktowania tego rozstrzygnięcia jako innej formy działania administracji, skoro w wypadkach spornych należy przyjąć ogólne domniemanie działania w formie decyzji, m.in. z tego względu, że zwiększa

Minister Sprawiedliwości nie jest uprawniony do wyrażenia zgody na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie, jeżeli właściwa okręgowa rada adwokacka, działając w trybie określonym w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz.U., Nr 16, poz. 124 z późn. zm.), nie podjęła uchwały wyrażającej zgodę na wystąpienie o zezwolenie na indywidualna praktykę adwokacka.

Przy wymiarze łącznej kary pozbawienia wolności nie może mieć wpływu wzgląd na stopień społecznego niebezpieczeństwa przypisanych sprawcy poszczególnych przestępstw.

1. Artykuł 209 k.k. ma zastosowanie w sytuacji, gdy określone w nim działanie sprawcy podjęte zostaje dla utrzymania się w posiadaniu mienia uzyskanego również w wyniku rozboju, chyba że odpowiedzialność ta ulega wyłączeniu na zasadzie współukazanego czynu następnego. 2. Artykuł 209 k.k. ma zastosowanie także wtedy, gdy utrzymanie się w posiadaniu zabranego mienia nie jest jedynym celem działania sprawcy

Błędne nazwanie rozstrzygnięcia nadzorczego "decyzją" nie ma wpływu na wynik sprawy w rozumieniu art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa.

1. Obowiązek sprawowania opieki nad członkiem rodziny ma ze swej istoty charakter obowiązku alimentacyjnego, a zakres tego obowiązku według art. 129 par. 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy /Dz.U. nr 9 poz. 59 ze zm./ nie obciąża krewnych w tym samym stopniu solidarnie, lecz w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowych i majątkowych. 2. W myśl par. 15 ust. 1

Statek bandery polskiej stanowi wprawdzie część terytorium Polski i załadowanie towaru na statek stanowi przekroczenie granicy, jednakże przekroczenie granicy nie jest tożsame ze zgłoszeniem towaru do oclenia.

1. Uprawnienie organów gminy do wykonywania budżetu i samodzielnego prowadzenia gospodarki finansowej /art. 30 ust. 2 pkt 4 i art. 51 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95/ nie oznacza prawa uchwalania podatków i opłat innych niż przewidziane w odrębnych ustawach /art. 54 ust. 1 pkt 1 tej ustawy/. 2. Uchwała wprowadzająca opłatę lokalną od sprzedaży alkoholu

Przy rozstrzyganiu sporu między stronami sprowadzającego się do prawidłowości zastosowanej przez organy celne wykładni przepisów taryfy celnej przywozowej Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że dopiero wtedy, gdy kontekst językowy nie pozwala na sformułowanie oceny prawnej, można zastosować inną metodę. A gdy to zawiedzie, to dopiero wówczas można posłużyć się analogią.

Do czasu określenia w odrębnej ustawie sposobu powoływania, organizacji i szczegółowych zasad działania regionalnych izb obrachunkowych, kontrolę gospodarki finansowej gmin i ich związków, w tym nadzór nad sprawami budżetowymi, wykonują wojewodowie, jeżeli w myśl dotychczas obowiązujących przepisów kontrola taka /nadzór/ należała do wojewódzkich rad narodowych /art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca

1. Przekroczenie przez wójta lub burmistrza terminu przedłożenia wojewodzie uchwały rady /art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95/ nie pociąga za sobą ujemnych skutków prawnych co do samej uchwały, jak i co do możliwości podjęcia działań nadzorczych przez wojewodę. 2. Artykuł 91 ust. 1 powyższej ustawy stanowi samodzielną podstawę do wydania rozstrzygnięcia

Przepisy obowiązującego prawa nie zawierają norm i wskazówek technicznych zabezpieczających tajność wyborów i dlatego przyjąć należy, że ustawowy warunek tajności jest zachowany, jeżeli każdy radny mógł głosować w sposób uniemożliwiający innym osobom identyfikację treści głosowania z jego osobą.

Roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej przez zakład pracy wskutek niezwrócenia pracownikowi dokumentów złożonych przez niego w związku ze stosunkiem pracy nie powinno być wyższe niż takie samo roszczenie związane z niewydaniem świadectwa pracy albo opinii. Nie powinno więc przekraczać wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy dłuższy niż 6 tygodni (art. 99 § 2 k.p.). Przy czasowym powierzeniu

1. Wybór przewodniczącego rady gminy nie stanowi podstawy do nawiązania z nim stosunku pracy w rozumieniu art. 73 par. 1 kodeksu pracy. 2. Zatrudnienie przewodniczącego rady gminy w tym charakterze nie znajduje podstaw prawnych ani w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, ani w kodeksie pracy.

Nie zapłacona w przewidzianym terminie zaliczka stanowi zaległość podatkową w rozumieniu art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ wtedy, gdy była w istocie należna Skarbowi Państwa, to jest gdy została objęta lub będzie objęta kwotą podatku ustalonego z decyzji przewidzianej w art. 5 ust. 3 tej ustawy.

Treść przepisu art. 45 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 34 poz. 198/ nie daje podstaw do przyjęcia, że wojewoda może wydawać decyzje jako organ odwoławczy również po dacie utworzenia kolegiów odwoławczych przy sejmikach samorządowych

Jeśli przyznanie nieruchomości rolnej, będącej własnością Państwa, decyzją o scalaniu gruntów dla uczestnika scalenia następuje za zapłatą określonej ceny jako jego równowartości, a nie jako ekwiwalent za inny grunt wniesiony do scalenia przez tego uczestnika scalenia, w sytuacji gdy w stosunku do nieruchomości tej innemu uczestnikowi scalenia przysługuje prawo pierwokupu z art. 695 par. 2 Kc, z którego

Ze sformułowania "nie jest właścicielem lub posiadaczem", użytego w art. 2 ust. 1 pkt 8 lit. "b" ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./, wynika, że stosowane w tej ustawie określenie "bezrobotny" nie obejmuje osoby, która jest właścicielem gospodarstwa rolnego, bez względu na to, czy gospodarstwo to jest w jej posiadaniu, czy też w posiadaniu innej osoby, a także

1. Użyte w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o rozwiązywaniu stosunku pracy z pracownikami państwowymi mianowanymi w urzędach naczelnych i centralnych organów administracji państwowej oraz terenowych organów administracji rządowej /Dz.U. nr 51 poz. 300/ pojęcie nieostre "inne ważne przyczyny" jako podstawa rozwiązania stosunku pracy musi być interpretowane zgodnie z podstawowymi założeniami