Przez infrastrukturę społeczną i techniczną w ujęciu art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ należy rozumieć ogół podstawowych instytucji i urządzeń technicznych niezbędnych do funkcjonowania obiektów powstałych w wyniku realizacji inwestycji wymienionej w decyzji wywłaszczeniowej.

1. Decyzja zatwierdzająca projekt podziału nieruchomości wydana na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /TJ. Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ nie rozstrzyga ani o wyłączeniu gruntów tej nieruchomości z produkcji rolnej ani o wygaśnięciu jej zarządu przysługującego jednostce gospodarki uspołecznionej. 2. W razie przeznaczenia gruntów

Oddalenie przez sąd powszechny powództwa o wstąpienie w stosunek najmu jest dla organu administracji ważnym dowodem w sprawie o przydzielenie lokalu osobie go zajmującej lub nakazanie jego opróżnienia, nie przesądza jednak o treści decyzji organów administracji.

Nie może być prowadzone postępowanie dotyczące ustanowienia prawa użytkowania wieczystego na nieruchomości, która została zamieszczona w wykazie działek przewidzianych do oddania w użytkowanie wieczyste. Postępowanie wszczęte w sprawie takiej nieruchomości podlega umorzeniu na podstawie art. 105 par. 1 Kpa, jako bezprzedmiotowe.

Artykuł 89 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74 ze zm./ ma zastosowanie do działek położonych na terenie Warszawy, które zostały skomunalizowane na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/ i które były zabudowane określonymi w

W świetle art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach /Dz.U. nr 10 poz. 48 ze zm./ znaczne zużycie techniczne domu nie może stanowić przeszkody do wpisania go do rejestru zabytków.

Jeżeli wywłaszczona nieruchomość ma być wykorzystywana na cel nie uzasadniający wywłaszczenia, istnieje podstawa do wydania orzeczenia o zwrocie tej nieruchomości na rzecz poprzedniego właściciela lub jego następcy prawnego w oparciu o art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/. Zwrot nieruchomości jest w tym przypadku

Decyzja o usunięciu nieodpowiedniego stanu technicznego budynku o jakim mowa w art. 46 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ w związku z art. 43 tej ustawy może być adresowana tylko do właściciela lub zarządcy budynku bez względu na to z jakich powodów ten nieodpowiedni stan budynku powstał.

Wniosek o udzielenie wskazań lokalizacyjnych nie wszczyna postępowania administracyjnego, czyni to natomiast wniosek strony o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji.

Korporacja samorządowa jaką jest adwokatura ma prawo a nawet obowiązek wymagać od swoich członków znajomości zasad działania tej korporacji oraz praw i obowiązków wynikających z przystąpienia do niej, skoro ma obowiązek dbać o należyte wykonywanie zadań adwokatury. Korporacja nie może natomiast, poprzez negatywną ocenę wyników rozmowy kwalifikacyjnej pozbawiać osoby, której ex lege przysługuje wpis

Okoliczności, czy, kiedy i jak ma być zabudowana działka, określają realne możliwości jej właściciela, a nie organ rozstrzygający o zabudowie działki sąsiedniej.

Do właściwości organu antymonopolowego nie należy orzekanie o zgodności statutu spółdzielni z przepisami ustawy z dnia 28 stycznia 1987 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym w gospodarce narodowej /Dz.U. nr 3 poz. 18 ze zm./, w tym także orzekanie o unieważnieniu statutu spółdzielni lub niektórych jego postanowień, ponieważ ocena takiej zgodności statutu spółdzielni należy - na podstawie

Uprawnienie organu administracji do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji /art.. 162 par. 1 Kpa/ przysługuje tylko wtedy, kiedy nie toczy się postępowanie odwoławcze.

Odmowa wyrażenia zgody na zbycie nieruchomości w drodze cywilnoprawnej nie może wpływać na wysokość odszkodowania za wywłaszczenie tej nieruchomości.

Decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości pod budowę obiektu nie wymienionego w art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ narusza prawo materialne.

Obowiązujący nadal par. 5 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 12 lipca 1951 r. w sprawie utrzymania porządku i czystości w nieruchomościach /Dz.U. nr 40 poz. 306 ze zm./ jest przepisem kompetencyjnym, uprawniającym organy terenowe jedynie do wydania przepisów prawa miejscowego, nie może zaś stanowić podstawy prawnej wydania decyzji administracyjnej o zakazie hodowli zwierząt.

Udzielenie pomocy członkowi - lub członkom - ruchu oporu, nawet gdy osoba udzielająca tej pomocy wiedziała o ich przynależności do ruchu oporu, nie czyni z niej samo przez się również członka ruchu oporu i nie może - w świetle art. 2 w związku z art. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122 ze zm./ - stanowić podstawy do przyznania uprawnień kombatanckich

Decyzja administracyjna w przedmiocie ustalenia kandydata na nabywcę gruntów Państwowego Funduszu Ziemi nie rodzi bezpośrednio skutków prawnych w sferze prawa cywilnego. Wynikające z takiej decyzji prawa mają charakter praw osobistych i nie mogą być przeniesione na inne osoby.

Podejmując prace budowlane na mocy nieprawomocnej lub nieostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, inwestor działa na własne ryzyko, fakt zaś wykonania części robót budowlanych nie może być przesłanką sanującą wadliwość decyzji o pozwoleniu na budowę.

Artykuł 179 § 1 (zdanie ostatnie) k.p.k. w zw. z art. 159 § 3 k.p.k. zakazuje łączenia funkcji tłumacza i świadka. Zgoda stron na połączenie tych funkcji nie uchyla tego zakazu.

Upływ więcej niż 2 lat od opuszczenia lokalu, w którym dana osoba mieszkała poprzednio jako bliska najemcy tego lokalu, właściciela nieruchomości lub członka spółdzielni mieszkaniowej, wyłącza możliwość przekwaterowania tej osoby w trybie art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165/ z lokalu zajmowanego na poprzednie miejsce zamieszkania, nie ma zaś

Art. 113 Kpa nie pozwala na korygowanie treści decyzji administracyjnej.