Art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 21 poz. 124/ ma zastosowanie do wszystkich rodzajów dotychczasowych mieszkań funkcyjnych, wymienionych w art. 4 tej ustawy /w tym do dozorców i palaczy centralnego ogrzewania/.

1. Wyrażenie zgody przez organ administracji państwowej na zrzeczenie się własności nieruchomości na podstawie art. 179 par. 1 Kc jest klasycznym uznaniem administracyjnym. Z uwagi na brak jakichkolwiek ustawowych wymogów jakie muszą być spełnione aby można było odmówić zgody, zakres kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego zawężony jest do badania, czy przy wydawaniu decyzji o odmowie wyrażenia

Wykonywanie, poza podstawowymi obowiązkami wynikającymi z zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na stanowisku pielęgniarki, także czynności salowej, nie uprawnia do otrzymania punktów dodatkowych w oparciu o par. 5 ust. 1 pkt 3 zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 grudnia 1986 r. w sprawie zasad i limitów przyjęć oraz zakresu egzaminu wstępnego na pierwszy rok studiów w Akademiach

Decyzja administracyjna odmawiająca wydania zezwolenia na wykonywanie rzemiosła /art. 6 pkt 3 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła - Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ powinna zawierać rozstrzygnięcie wyważające obydwa interesy, to jest interes społeczny i słuszny interes obywatela /art. 7 Kpa/. Samo napisanie w uzasadnieniu decyzji, że odmówiono wydania zezwolenia, gdyż przepis

Skoro przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./ nie zawierają wyjaśnienia co oznacza dysponowanie przez nabywcę wolnymi lokalami w domu wielomieszkaniowym /art. 8 ust. 6 pkt 3 tej ustawy/ to należy stosować wyjaśnienie tego pojęcia jakie wynika z przepisów prawa lokalowego.

Jeżeli podłączenie nieruchomości do sieci wodociągowej zostało wykonane przez kopalnię jako forma usunięcia szkody górniczej w postaci zaniku wody w studni /art. 64 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze - t.j. Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12 ze zm./, stronie nie przysługuje z tytułu tej szkody dalsze roszczenie, na przykład w związku z ponoszeniem opłat za wodę.

1. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie zawierają zakazu wszczęcia przez organ administracji, w toku postępowania odwoławczego, postępowania o stwierdzenie nieważności innej decyzji, dotyczącej strony wnoszącej odwołanie, i wydanie decyzji w przedmiocie stwierdzenia jej nieważności. Nie ma też zakazu łączenia takich postępowań. 2. Zgodnie z art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r

Przepis art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa nie określa przyczyn umorzenia postępowania odwoławczego, wobec czego w każdej indywidualnej sprawie administracyjnej należy poszukiwać konkretnej przyczyny bezprzedmiotowości postępowania, mając na uwadze treść art. 105 Kpa.

Wniosek o wyłączenie od udziału w postępowaniu kierownika /dyrektora/ wydziału właściwego w sprawie powinien być skierowany do terenowego organu administracji państwowej o właściwości ogólnej, będącego "bezpośrednim przełożonym pracownika" w rozumieniu art. 24 par. 3 Kpa w związku z art. 139 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. nr 41 poz.

W przepisie par. 7 ust. 2 pkt 4 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205 ze zm./ chodzi o pełne realizowanie każdej zawartej w analizowanym okresie umowy kontraktacji produktów rolnych a nie o "przeciętny" wynik z ich realizacji w tym okresie. Niewywiązywanie się

1. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego określające kompetencje organów w przedmiocie wznowienia postępowania nie uprawniają organu wyższego stopnia ani do odmowy wznowienia postępowania, ani do wydania decyzji we wznowionym postępowaniu. 2. Organ odwoławczy, rozpatrując sprawę ponownie w jej całokształcie, obowiązany jest ustalić również to, czy zaskarżona do niego decyzja została wydana

Nieustosunkowanie się przez organ podatkowy do odwołania podatnika podważającego zasadność decyzji dotyczącej wymiaru uzupełniającego a jedynie rozpoznanie odwołania w zakresie wymiaru pierwotnego stanowi naruszenie art. 174 Kpa.

1. Z przepisów art. 197 pkt 2 Kpa w związku z art. 31 Kpa wynika,że organizacja społeczna może występować w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym w charakterze zainteresowanej w sprawie tylko wówczas, gdy brała udział w postępowaniu administracyjnym zakończonym zaskarżoną przez stronę decyzją albo zachodzą przesłanki z art. 61 Kpc, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. 2. Ogólnikowe

Wieloletnia służba obywatela w wojsku okupanta, stosującego represje wobec narodu polskiego, musi wpłynąć negatywnie na ocenę postawy etycznej i obywatelskiej takiego obywatela, choćby nawet miał on wewnętrzne zastrzeżenia do wcielenia go do wermachtu lub nawet uczynił to pod "przymusem psychicznym"; człowiek taki nie może być uznany za osobę "szczególnie zasłużoną dla narodu i państwa polskiego".

Obowiązek powiadamiania stron o wszystkich czynnościach postępowania /tak, aby strona mogła wziąć w nich udział/ oraz zapoznania z wszystkimi danymi i materiałami w sprawie po zakończeniu postępowania wyjaśniającego dotyczy wszystkich osób będących stronami w postępowaniu podatkowym, mających na celu wymiar opłaty skarbowej /podatku od spadków i darowizn w wypadku darowizny/, a nie tylko tych, do których

Tworzenie stref ochronnych jest środkiem ostatecznym, który może być stosowany tylko wówczas, "gdy mimo zastosowania odpowiednich rozwiązań technicznych nie mogą być wyeliminowane lub ograniczone szkodliwe oddziaływania na środowisko" /art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska - Dz.U. nr 3 poz. 6 ze zm./.

Przewidziane w par. 9 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 maja 1985 r. w sprawie opodatkowania podatkiem scalonym niektórych jednostek gospodarki uspołecznionej /Dz.U. nr 28 poz. 119/ zwolnienie od podatku scalonego dotyczącego wywozu zawartości szamb, obejmuje również wszelkie prace i usługi towarzyszące tej działalności /np. wydobycie nieczystości z dopływów/.

Ustawa z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin /Dz.U. nr 40 poz. 268 ze zm./ nie zawiera rozwiązania, które uzależniałoby możliwości przejęcia gospodarstwa przez Państwo w zamian za emeryturę lub rentę od zgody wierzycieli właściciela gospodarstwa.

Z zaliczenia, o jakim mowa w par. 10 jednolitego tekstu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 marca 1983 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i ich rodzin /t.j. Dz.U. 1988 nr 2 poz. 10/, nie może skorzystać rolnik, który cały okres prowadzenia gospodarstwa rolnego, wymagany do nabycia prawa do emerytury, nie sprzedawał w ogóle jednostkom

1. Wycofanie określonej nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi z wykazu nieruchomości przekazanych do sprzedaży, o którym mowa w par. 12 ust. 1 pkt 1 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205; zm. M.P. 1985 nr 9 poz. 80/, nie może być dowolne lecz stosowne do

Niezajęcie lokalu w terminie określonym w art. 38 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ nie jest zawinione przez najemcę w rozumieniu tego przepisu, jeżeli wniósł on skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję o przydziale tego lokalu i oczekuje na rozpoznanie sprawy przez Sąd.

Z oceny Sądu Administracyjnego nie jest wyłączone stosowanie art. 5 Kc w sytuacji dotyczącej wydania przez właściwy organ administracji państwowej decyzji mającej w istocie charakter przygotowawczy do sporządzenia umowy cywilnej.

Właściwym do orzekania w przedmiocie wykupu nieruchomości na cele utworzenia strefy ochronnej jest organ właściwy w sprawach wywłaszczeń.

Niedopuszczalne jest pobieranie podwyższonych stawek opłat wynagrodzenia za korzystanie z lokalu bez tytułu prawnego /par. 10 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1987 r. w sprawie czynszów najmu za lokale mieszkalne i użytkowe - Dz.U. nr 40 poz. 230/ w sytuacjach nie objętych hipotezą art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./.