Skoro art. 39 oraz art. 40 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ dopuszcza w określonych warunkach "tolerowanie samowoli budowlanych", to obowiązkiem organów administracji państwowej jest w każdym przypadku dokonanie racjonalnej oceny możliwości skorzystania z tych przepisów w sposób godzący interes społeczny z uzasadnionym interesem obywatela. Należy

Przepis art. 708 Kodeksu cywilnego normuje sytuację, w której strony zawarły umowę dotyczącą używania nieruchomości i pobierania z niej pożytków, lecz zastrzegły, że strona biorąca "nie jest obowiązana do uiszczania czynszu". Tego rodzaju umowa nie ma charakteru umowy dzierżawy, bo nie odpowiada warunkom określonym w art. 693 par. 1 Kc, niemniej ustawodawca nakazał stosować do tych umów przepisy o

Nie daje rękojmi należytego wykonywania funkcji pełnomocnika w przedsiębiorstwie Polonijno-Zagranicznym, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie drobnej wytwórczości osoba, w odniesieniu do której umorzono prawomocnym orzeczeniem na zasadzie amnestii postępowanie w sprawie o przestępstwo z art. 217 Kk - w związku z art. 42 Kk i istnieją podstawy do przyjęcia, że dopuściła się ona zarzucanego

Wstrzymanie wydawania pozwoleń na prowadzenie samodzielnej działalności projektowej w budownictwie przewidzianych w przepisach ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, nie mieści się w kompetencjach terenowych organów administracji państwowej.

O tym, czy pismo wniesione przez stronę jest odwołaniem, decyduje nie nagłówek, lecz treść pisma.

Brak księgi podatkowej lub jej nierzetelne prowadzenie wprawdzie powoduje, że organ podatkowy ustala w drodze szacunków podstawę opodatkowania /art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, ale tylko wtedy, gdy nie dysponuje innymi dowodami niezbędnymi do jej ustalenia.

1. Brak w kodeksie postępowania administracyjnego przepisu wyraźnie dopuszczającego stwierdzenie nieważności decyzji tylko w części dotkniętej wadą określoną w art. 156 par. 1 Kpa nie oznacza wyłączenia takiej możliwości. 2. Stwierdzenie nieważności decyzji tylko w części dotkniętej kwalifikowaną wadliwością jest nie tylko dopuszczalne, lecz - jako zgodne z zasadami ogólnymi kodeksu postępowania administracyjnego

Przepis art. 156 par. 1 pkt 7 Kpa może być podstawą stwierdzenia nieważności decyzji jedynie wtedy, gdy przepis prawa materialnego wyraźnie stanowi, że określona w nim wadliwość decyzji powoduje jej nieważność.

Przysługujące organom Państwowej Inspekcji Sanitarnej na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej /Dz.U. 12 poz. 49/ prawo zgłoszenia sprzeciwu przeciwko działaniom wymienionym w tym przepisie, podejmowanym w sprawach indywidualnych, powinno być realizowane w formie decyzji administracyjnej.

Osoba zajmująca lokal bez tytułu prawnego nie może doprowadzić do wymeldowania najemcy owego lokalu w trybie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/, a tym bardziej - do osiągnięcia takiego skutku wobec właściciela lokalu.

1. Zespół adwokacki nie jest uprawniony do wniesienia skargi na decyzję Ministra Sprawiedliwości wydaną w trybie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/ o wyrażenie zgody na wykonywanie przez adwokata zawodu indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem. 2. Wszczęcie postępowania, określonego w art. 4 ust. 3 prawa o adwokaturze, wystarczające jest przesłanie

Niejasności lub wątpliwości dotyczące oceny stanu faktycznego nie mogą być rozstrzygane na niekorzyść podatnika. Tylko wtedy można podatnikowi zarzucić niedopełnienie ciążącego na nim obowiązku, gdy treść tego obowiązku jest w pełni zrozumiała, a ponadto podatnik ma realne możliwości wywiązania się z obowiązku, wynikającego z przepisu prawa.

Wydanie bez zasięgnięcia opinii czynnika społecznego decyzji w przedmiocie przekazania nieruchomości osobie prawnej, która może racjonalnie zagospodarować tę nieruchomość, przy czym taka działalność nie jest sprzeczna z działalnością statutową nie może stanowić rażącego naruszenia prawa.

Z pierwszeństwa nabycia gruntów Państwowego Funduszu Ziemi korzystają ci rolnicy, którzy na przestrzeni dłuższego czasu wykazali, że są solidnymi kandydatami i można na nich liczyć w realizacji planowej gospodarki państwa. Nie spełnia warunków przewidzianych w przepisie par. 7 ust. 2 pkt 4 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i

1. Uchwała miejscowej Rady Narodowej oraz opinia samorządu mieszkańców mogą być brane pod uwagę przy rozstrzygnięciu, gdy nie pozostają w niezgodności z przepisami powszechnie obowiązującymi. 2. Rozstrzygając wniosek o wydanie zezwolenia na określoną działalność organ nie może podejmować decyzji arbitralnych noszących cechy dowolności, musi kierować się zasadami określonymi w obowiązujących przepisach

Zrzeczenie się własnościowego prawa do lokalu przez męża na rzecz byłej żony stanowi utratę uprawnień do przebywania w lokalu /art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/.

Odszkodowanie, o którym mowa w art. 80 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./, ustalane jest przez organ administracji państwowej na rzecz właściciela nieruchomości tylko wówczas, gdy nieruchomość, na której powstały straty, została udostępniona określonej jednostce przez właściciela na podstawie jednej z decyzji wskazanych

Przewidziana w par. 2 ust. 4 Regulaminu Weryfikacyjnego ZBoWiD - możliwość przyznania - w szczególnych przypadkach uprawnień kombatanckich osobom uczestniczącym w walkach zbrojnych z reakcyjnym podziemiem w okresie do 17 maja 1954 roku odnosi się wyłącznie do żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego i nie dotyczy m.in. np. funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej.

1. Organ administracji ma obowiązek wykazać w uzasadnieniu decyzji ustalającej opłatę roczną z tytułu zarządu nieruchomością /lub w załączniku do tej decyzji/, za pomocą jakich obliczeń doszedł do ustalenia wysokości tej opłaty i jakie przepisy prawa uprawniały go do takiej - a nie innej - metody obliczenia. 2. Fakt, że w par. 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie

Zamieszczone w umowie kredytu bankowego postanowienie, że kredytobiorca po ukończeniu budowy domu jednorodzinnego przekaże do dyspozycji spółdzielni mieszkaniowej lokal własnościowy uprzednio mu przez tę spółdzielnię przydzielony, nie jest zastrzeżeniem świadczenia na rzecz osoby trzeciej, w rozumieniu art. 393 § 1 k.c., lecz warunkiem udzielenia kredytu o skutkach przewidzianych w umowie.

Zarówno art. 24 ust. 1 pkt 2, jak i art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ wyłączają możliwość wydania przez terenowy organ administracji państwowej - z powołaniem się na art. 34 ust. 3 tej ustawy - decyzji o przydziale zwolnionej części lokalu na rzecz najemcy, jeżeli właściciel domu /lokalu/ domaga się umożliwienia mu zamieszkania w opróżnionej

Odpowiedniość lokalu zamiennego ustala się w stosunku do uprawnień strony w dotychczas zajmowanym lokalu również w sytuacji, gdy lokalem tym było pomieszczenie zastępcze, przydzielone na czas nieokreślony.

Osoba, która nie jest spadkobiercą właściciela mienia pozostawionego za granicą, nie może być przez jego spadkobierców wskazana jako ta, której przysługuje ekwiwalent za to mienie na zasadzie art. 88 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/.