1. Konstytucyjna zasada wolności zrzeszania się wyrażona w art. 84 Konstytucji PRL nie oznacza wcale, że z woli ustawodawcy w konkretnych sytuacjach dla osiągnięcia określonych ważkich celów społecznych i gospodarczych nie jest dopuszczalne wprowadzenie ustawowego obowiązku należenia do organizacji społeczno-zawodowej mającej zagwarantować realizację zamierzonych celów. 2. Takie cele zostały sprecyzowane

Ustawa z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122 ze zm./ nie wprowadza "odszkodowania wojennego" ani "wynagrodzenia" za udział w walkach za Ojczyznę. W dowód szacunku i uznania dla ludzi zasłużonych z tytułu walk o narodowe i społeczne wyzwolenie Ojczyzny wprowadza "świadczenia kombatanckie", których pozbawiona jest reszta społeczeństwa.

1. Przyjęta w ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ definicja gruntu rolnego, służy innym celom niż pojęcie nieruchomości rolnej używane przy obrocie nieruchomościami i dziedziczeniu gospodarstw rolnych czy też pojęcie gruntu rolnego używane przy wywłaszczaniu nieruchomości. Pojęcie gruntu rolnego w powyższej ustawie jest użyte w sensie ewidencyjno-geodezyjnym

Podatkowe komisje odwoławcze przy Izbie Skarbowej - zgodnie z par. 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 września 1982 r. w sprawie zakresu działania, składu osobowego, trybu powoływania oraz organizacji podatkowych komisji odwoławczych /Dz.U. nr 30 poz. 212 ze zm./ nie są właściwe do rozpatrywania odwołań od decyzji w sprawach, w których podatnikami są spółki zarówno posiadające osobowość

Między znakiem towarowym a nazwą przedsiębiorstwa (firmą), jak również między gospodarczymi i prawnymi funkcjami obu tych instytucji występują istotne różnice. O ile znak towarowy służy do odróżniania określonych rodzajów towarów pochodzących z określonego przedsiębiorstwa, to nazwa (firma) indywidualizuje przedsiębiorstwo w obrocie prawnym.

W wypadku wywłaszczania nieruchomości gruntowej, na której znajduje się budynek objęty nakazem przymusowej rozbiórki wydanym przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego, dotychczasowemu właścicielowi przysługuje odszkodowanie również za ten budynek.

1. Zachowanie procedury obowiązującej w myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/ wymaga umożliwienia okręgowej radzie adwokackiej wypowiedzenie się co do słuszności żądania zainteresowanego. 2. Stanowisko okręgowej rady adwokackiej jest jedną z okoliczności pozwalającą na ocenę, czy występują "uzasadnione wypadki" w rozumieniu art. 4 ust. 3 prawa

Potraktowanie przez organ administracji państwowej zgodnych wniosków stron o zmianę decyzji w trybie art. 155 Kpa, jako wniosków o wznowienie postępowania i wydanie decyzji w przedmiocie wznowienia postępowania oznacza, że organ wydał decyzję w innej sprawie niż wnioskowana przez strony, co powoduje obowiązek uwzględnienia przez Naczelny Sąd Administracyjny skargi i stwierdzenia nieważności zaskarżonej

1. W świetle par. 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 1975 r. w sprawie odszkodowań za szkody wyrządzone w uprawach i plonach rolnych przez dziki, łosie, jelenie i daniele /Dz.U. nr 28 poz. 146 ze zm./ za "produkt główny" objęty szkodą uważa się zarówno ziarno jak i słomę. Jednakże w przypadku gdy umowa kontraktacji opiewa wyłącznie na ziarno, to tylko odnośnie tej części plonu

W przypadku gdy umowa ma - w świetle regulacji Kodeksu cywilnego - wiele cech umowy kontraktacyjnej, ale nie zawiera zastrzeżeń, że chodzi o dostarczenie wytworów wyłącznie wyprodukowanych w gospodarstwie rolnika /strony umowy/, którego nazywa "dostawcą", nie "producentem" jest bliższa umowie sprzedaży rzeczy przyszłych, niż umowie kontraktacyjnej /par. 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia

Zakaz wznoszenia obiektów budowlanych na obszarze położonym między wałem przeciwpowodziowym a korytem rzeki /art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne - Dz.U. nr 38 poz. 230/ dotyczy wszelkich obiektów budowlanych, a więc również i takich, które ze względu na rozmiary nie wymagają pozwolenia na budowę.

Naruszenie przez organ administracji państwowej art. 209 Kpa powinno być kwalifikowane jako rażące naruszenie prawa.

Osoby wymienione w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, które zajmują już w części domy lub lokale stanowiące ich własność, nie mogą domagać się dalszego opróżnienia takiego domu lub lokalu na podstawie art. 28 ust. 2-4 prawa lokalowego.

W wypadku gdy w starciu uczestniczą tylko dwie osoby, które dobrowolnie podejmują wzajemną walkę wręcz, brak jest podstaw do przyjęcia, że jedna z tych osób dokonuje bezpośredniego zamachu na życie lub zdrowie drugiego uczestnika walki, a druga działa w obronie koniecznej. Niezależnie bowiem od występujących z reguły trudności w ustalaniu szczegółowego stanu faktycznego w tego rodzaju zajściach, sam

1. Nie można łączyć rozwiązań starej ustawy z dnia 22 maja 1958 r. o terenach dla budownictwa domów jednorodzinnych w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 31 poz. 138/ z problematyką ochrony gruntów rolnych i leśnych omówionych w przepisach ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/. Fakt przejęcia określonego procentu gruntów na własność Państwa bez odszkodowania

Decyzja lokalizacyjna wydana przez wicewojewodę nie może być traktowana jako wydana z naruszeniem przepisów o właściwości.

1. Organ administracji państwowej, działający w trybie art. 200 par. 2 Kpa, może wyłącznie rozstrzygnąć sprawę co do istoty, natomiast nie posiada uprawnień do podjęcia decyzji kasacyjnej, chyba że takie było żądanie skargi. 2. Wydana w trybie art. 200 par. 2 Kpa decyzja kasacyjna, uchylająca decyzję kasacyjną oraz - bez wniosku skarżącego - korzystną dla niego decyzję organu pierwszej instancji, jest

Wydanie pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego /art. 40 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ ma ten skutek, że wcześniej popełnioną samowolę budowlaną uznaje się za niebyłą.

Przedsiębiorstwo wspólne, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. /t.j. Dz.U. 1987 nr 35 poz. 201/, które utworzyło spółkę na zasadach określonych w par. 11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1981 r. w sprawie wykonania ustawy o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 170/, jest organizacją grupującą przedsiębiorstwa państwowe i jest jednostką gospodarczą

Rozpoznając odwołanie od decyzji odmawiającej wznowienia postępowania, organ odwoławczy - uznając tę decyzję za wadliwą - może orzec co do istoty sprawy, to jest uchylić decyzję organu I instancji i wydać postanowienie o wznowieniu postępowania, chyba że zachodzą przesłanki wymienione w art. 138 par. 2 Kpa.

Przepis art. 5 Kodeksu cywilnego reguluje zakaz nadużywania prawa podmiotowego, nie ma zastosowania przy ocenie legalności decyzji administracyjnej w przedmiocie kary pieniężnej za wprowadzanie do wód ścieków nie odpowiadających wymaganym warunkom. Organy administracji orzekające w tym przedmiocie realizują ciążący na nich obowiązek wynikający nie ze stosunków cywilnoprawnych lecz prawa publicznego

W sytuacji przewidzianej art. 11 ust. 1, jak również w sytuacji przewidzianej art. 11 ust. 2 Karty Nauczyciela mianowany nauczyciel staje się pracownikiem tej szkoły, w której ma być zatrudniony. Organ wskazany w powołanym przepisie tylko mianuje nauczyciela lub zawiera z nim umowę o pracę, ale podmiotem zatrudniającym staje się konkretna szkoła, a nie organ nadzorujący.