Wyrażona w art. 9 Kpa zasada należytego, wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenia ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania - nie zobowiązują organu do doradztwa w sprawach wykraczających poza przedmiot tego postępowania.

Jeżeli szczegółowe przepisy podatkowe powierzają określonym podmiotom obliczanie i pobieranie od podatnika podatku i wpłacanie go na właściwy rachunek, to podmiot ten staje się płatnikiem w rozumieniu art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ bez względu na to, czy w przepisach szczegółowych został on wyraźnie nazwany płatnikiem.

Przy ustalaniu uprawnień do ulgi w zakresie podatku od spadków i darowizn, określonych w art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. Nr 45, poz. 207 ze zm.), istotne jest porównanie składu masy majątkowej podatnika przed nabyciem spadku lub darowizny oraz masy majątkowej nabytej w drodze dziedziczenia lub darowizny. Jeżeli podatnik nie jest właścicielem budynku

W sprawie o wydanie pozwolenia na budowę, rozpoznawanej w czasie obowiązywania planu zagospodarowania przestrzennego, przewidywana możliwość zmiany przeznaczenia terenu w nowo opracowywanym projekcie takiego planu nie stanowi przesłanki zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa, niezależnie od tego, w jakim stadium opracowania znajduje się plan.

Pojęcie gruntu rolnego występujące w ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ nie może być definiowane w oderwaniu od definicji tego pojęcia zawartej w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/.

Wzruszając w trybie art. 200 par. 2 Kpa własną decyzję o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji organu stopnia wojewódzkiego, naczelny organ administracji państwowej powinien orzec o stwierdzeniu nieważności decyzji organu stopnia wojewódzkiego.

Naczelny Sąd Administracyjny nie może dokonywać samodzielnych ustaleń faktycznych wkraczających w kompetencje ZBoWiD.

1. Regulacja warunków udzielania, a tym samym i możliwości odmówienia udzielenia zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej przez organizacje społeczne w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 października 1985 r. w sprawie działalności gospodarczej organizacji społecznych /Dz.U. nr 51 poz. 265/ ogranicza się w zasadzie do spraw proceduralnych i kompetencyjnych. Tym samym warunki udzielania

Dla zastosowania przepisu art. 171 ust. 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /t.j. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/, konieczne jest ustalenie: 1) że mianowany pracownik naukowo-dydaktyczny nie wywiązuje się ze swych obowiązków; - a) dydaktycznych lub - b) wychowawczych albo - c) naukowych oraz, że 2) to niewywiązywanie się z obowiązków jest takiego rodzaju lub o takim nasileniu, że kwalifikuje

Z powołaniem się na zasady współżycia społecznego nie można podważać ani modyfikować wyraźnych dyspozycji przepisów prawnych, które, jak art. 58 § 1 k.c., ze względu na bezpieczeństwo obrotu przewidują sankcję bezwzględnej nie czynności prawnych sprzecznych z prawem nie przewidując od tego żadnych wyjątków, a wice samodzielnie, w sposób jednoznaczny i wyczerpujący przesądzają o prawach stron.

Niedopuszczalne jest przenoszenie wprost rozwiązań zawartych w przepisach Kodeksu cywilnego w części poświęconej zobowiązaniom /art. 523 i art. 548 Kc/, do postępowania administracyjnego, określającego decyzją administracyjną obowiązek uiszczenia kwot tytułem należności i opłaty rocznej.

Różnica rozwiązań technicznych w lokalnych urządzeniach ogrzewczych, wynikająca z użycia różnych rodzajów energii grzewczej, nie daje podstawy do uznania, że przydzielony lokal zamienny ma gorsze wyposażenie techniczne w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, niż lokal dotychczas zajmowany.

Przydział lokalu lub pomieszczenia zastępczego na czas oznaczony /art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ może w przyszłości niekorzystnie oddziaływać na uzasadnione interesy najemcy, m.in. przez ograniczenie możliwości skorzystania z niektórych instytucji prawa lokalowego, takich jak np. zamiana lokali /art. 52/ lub tzw. rozgęszczenie /art. 34

Nie ma znaczenia dla wyniku rozpoznawanej sprawy kto mieszkał i pracował w gospodarstwie rolnym w dacie 29 kwietnia 1955 r. Istotne jest kto gospodarował na spornej nieruchomości. Przez gospodarowanie należy rozumieć prowadzenie gospodarstwa rolnego w sensie podejmowania m.in. decyzji o sposobie użytkowania gruntów, rodzaju podejmowanej produkcji rolnej, oraz zaciągania zobowiązań związanych z działalnością

Regulacji prawnej przewidzianej w art. 87 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ może podlegać jedynie prawo użytkowania nabyte przed dniem 1 sierpnia 1985 r. na podstawie aktu administracyjnego albo stosownego oświadczenia o przekazaniu terenu między jednostkami państwowymi.

W razie bezprawnego ograniczenia przez spółdzielnie mieszkaniową uprawnienia byłego członka do zbycia własnościowego prawa do lokalu członek ten ma interes prawny w ustaleniu istnienia tego prawa.

Określenie "inna przyczyna" użyte w art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ oznacza tylko taką przyczynę której ustalenia i ocena prawna mieści się w zakresie działania organu administracji i objęte jest ramami sprawy administracyjnej.

Odmienna ocena przez stronę dowodu, który istniał w dniu wydania decyzji i był znany organowi wydającemu decyzję nie uzasadnia żądania wznowienia postępowania.

1. Określony w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /t.j. Dz.U. 1985 nr 49 poz. 261/, obowiązek zwrotu nabywcy kwoty nienależnej lub przekazania tej kwoty do budżetu państwa w okolicznościach określonych w art. 19 ust. 3 tej ustawy, podlega wykonaniu niezwłocznie, a w każdym razie do czasu rozpoczęcia przez kompetentny organ kontroli cen. Zaniechanie wykonania tego obowiązku do chwili

Wniosek strony w sprawie zmiany co do zakresu przedmiotowego decyzji o ustanowieniu użytkowania gruntu państwowego, złożony przed wydaniem ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ nie mógł być podstawą zmiany tej decyzji przez organ po dniu 1 sierpnia 1985 r. z powołaniem się na art. 155 Kpa również w części dotyczącej opłat i ustalania

Jeżeli zarząd nieruchomym mieniem państwowym sprawuje określona jednostka organizacyjna, to tylko ona jest stroną w sprawach związanych z ochroną tego mienia na zasadach, określonych w art. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.

Przepis art. 104 Kpa określa sposób załatwiania tych tylko spraw, które stosownie do art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa są rozstrzygane w drodze decyzji administracyjnych. Przepis ten nie jest natomiast materialnoprawną podstawą decyzji administracyjnej, gdyż tą stanowią przepisy prawa materialnego, określające, że sprawa podlega załatwieniu w drodze decyzji.