Roszczenie o wypłatę dotacji na podstawie art. 90 ust. 2b ustawy o systemie oświaty ma charakter odszkodowawczy; podmiot uprawniony musi udowodnić, że sfinansował realizację zadań publicznych z własnych środków w zakresie, w którym nie otrzymał należnej dotacji, aby skutecznie dochodzić roszczenia.

Dobro dziecka oraz potrzeba ustalenia jego pochodzenia zgodnie z prawdą biologiczną mogą przeważyć nad interesami dorosłych i nawet w sytuacji, gdy prawo właściwe do rozstrzygnięcia sporu wymaga zastosowania przepisów obcych, sądy mogą zastosować prawo polskie, jeśli skutki zastosowania prawa obcego byłyby sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego RP.

Sąd odwoławczy nie jest uprawniony do wydania wyroku kasatoryjnego i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji, jeżeli dostrzeżone uchybienia dotyczą jedynie części postępowania dowodowego, które mogą zostać usunięte przez sąd odwoławczy w ramach jego kompetencji.

Naśladownictwo produktów konkurenta, nawet w przypadku braku indywidualizujących cech, może zostać zakwalifikowane jako delikt nieuczciwej konkurencji, gdy działanie to polega na pasożytniczym wykorzystywaniu zdobytej przez inny podmiot renomy, w szczególności, gdy konkurent opiera swoją pozycję rynkową na renomie i efektach pracy innego przedsiębiorstwa.

Umowa kredytu obowiązuje w wyrażonej w niej walucie tylko wówczas, gdy strony na etapie zawarcia umowy miały rzeczywistą możliwość zarówno wypłaty, jak i spłaty kredytu w tej walucie.

Wymierzanie kary łącznej w wymiarze przekraczającym 2 lata ograniczenia wolności, zgodnie z art. 86 § 1 k.k., stanowi rażące naruszenie prawa materialnego.

W przypadkach naruszenia prawa do znaków towarowych oraz czynów nieuczciwej konkurencji przez wprowadzenie w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów, sądy mogą zakazać korzystania z mylących oznaczeń nawet w sytuacji, gdy uprawniony sprzeciwił się naruszeniu w terminie krótszym niż pięć lat od powzięcia wiadomości o używaniu znaku, a ponadto możliwe jest uznanie ochrony znaków towarowych jako znaków

Klauzule indeksacyjne oraz klauzule ryzyka walutowego zawarte w umowach kredytu indeksowanego do waluty obcej, które pozwalają bankowi na jednostronne i swobodne kształtowanie kursu waluty, stanowią postanowienia abuzywne, co prowadzi do nieważności umowy, gdyż niemożliwe jest utrzymanie jej podstawowego charakteru po usunięciu tych klauzul.

Klauzule umowne przyznające bankowi jednostronne prawo do określania kursów walut w umowach kredytów indeksowanych są abuzywne, a umowa zawierająca takie postanowienia nie może być utrzymana po ich wyeliminowaniu.

Zasada powagi rzeczy osądzonej określona w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. dotyczy również postępowań w przedmiocie wydania wyroku łącznego, a jej naruszenie stanowi bezwzględną przyczynę uchylenia orzeczenia zgodnie z art. 439 § 1 pkt 8 k.p.k.