W umowie ubezpieczenia autocasco, z uwagi na zasadę swobody umów, można określić okoliczności wyłączające odpowiedzialność ubezpieczyciela, ale muszą one być zgodne z art. 827 § 1 k.c. Odpowiedzialność ubezpieczyciela może zostać wyłączona jedynie w przypadku umyślnego działania lub rażącego niedbalstwa ubezpieczającego, a klauzule umowne nie mogą wypaczać istoty umowy ubezpieczenia ani być sprzeczne

Zgodnie z art. 93§2 k.p.w., aby wydać wyrok nakazowy w sprawach o wykroczenia, okoliczności czynu i wina obwinionego muszą być bezsporne; w razie wątpliwości, powinna być przeprowadzona pełna analiza zgodności zagranicznych dokumentów uprawniających do prowadzenia pojazdów z Konwencją wiedeńską.

W przypadku skazania za przestępstwa przeciwko wolności seksualnej wobec małoletnich, sąd jest zobowiązany do orzeczenia środka karnego z art. 41a § 2 k.k., a jego pominięcie stanowi rażące naruszenie prawa mające istotny wpływ na treść orzeczenia.

Przy ocenie znamion przestępstwa z art. 271 § 1 k.k., poświadczenie zgodności z zasadami sztuki budowlanej oraz specyfikacją istotnych warunków zamówienia, może stanowić dostateczną podstawę opisu czynu, nawet jeśli nie wszystkie szczegóły techniczne czynu zostały odrębnie wyszczególnione, jeśli generalnie odpowiadają rzeczywistości prawnie relewantnej.

Skarga nadzwyczajna nie jest zasadna, gdy doręczenie zastępcze nakazu zapłaty nastąpiło pod adresem wskazanym przez stronę w umowie, a zmiana danych osobowych i adresowych nie została zgłoszona sądowi.

Przypisanie sprawcy motywacji zasługującej na szczególne potępienie, uzasadniające kwalifikowaną formę zabójstwa, wymaga wykazania, że motywacja ta w sposób rażący odbiega od przyjętych wzorców postępowania, co musi być oceniane w kontekście okoliczności konkretnej sprawy. Brak uzasadnienia dla takiego wniosku jest naruszeniem prawa materialnego.

Na podstawie art. 85 § 2 k.k., łączeniu podlegają tylko te kary, które nie zostały w całości wykonane.

W przypadku połączenia środków karnych tego samego rodzaju, w tym będących częściowo dożywotnimi, zasada absorpcji przewiduje orzeczenie środka karnym o najszerszym zasięgu (dożywotni), a kwestie intertemporalne w zakresie kary łącznej wymagają starannej analizy wyroków i przepisów w kontekście ich obowiązywania w czasie, w zgodzie z art. 4 § 1 k.k.

Zawarcie umowy o pracę bez rzeczywistego zamiaru jej realizacji w reżimie pracowniczym, lecz wyłącznie w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego, stanowi podstawę do stwierdzenia jej pozorności i wykluczenia tytułu do ubezpieczenia społecznego.

Karalność przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności do lat 3 ustaje po upływie 5 lat od jego popełnienia, o ile nie zachodziły przesłanki wstrzymania lub przedłużenia biegu przedawnienia.

W razie skazania za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego, orzeczenie środka karnego w postaci zakazu zajmowania stanowisk lub wykonywania zawodów związanych z opieką lub edukacją małoletnich jest obligatoryjne, niezależnie od tego, czy skazany wykonywał taką działalność.

Zgodnie z art. 86 § 1 k.k., przy łączeniu kar ograniczenia wolności górną granicą jest suma jednostkowych kar, co oznacza, że wymiar kary łącznej nie może przekroczyć tej sumy.

W przypadku przestępstw przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego, sąd jest zobligowany do orzeczenia zakazu zajmowania stanowisk związanych z wychowaniem lub opieką nad małoletnimi, a pominięcie tego obowiązku stanowi rażącą obrazę prawa.

Kara łączna nie może przekraczać sumy kar podlegających łączeniu, co wynika z zasady określonej w art. 86 § 1 k.k., a podczas wydawania wyroku łącznego sąd musi dokładnie uwzględnić wszystkie prawomocne skazania oraz kary jednostkowe i łączne za poszczególne przestępstwa.

W sytuacji, gdy kara pozbawienia wolności została zamieniona na karę aresztu i nie istnieje już w obrocie prawnym, nie jest możliwe włączenie jej do kary łącznej na podstawie przepisów prawa materialnego.

Członkostwo w zdelegalizowanej wspólnocie wyznaniowej, której istnienie, cele i ustrój były znane władzom, nie wypełnia znamion tajności w rozumieniu art. 36 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa.

Wykorzystanie konstytucyjnych wolności wyrażania poglądów i zgromadzeń może obejmować działania, które są w konfrontacji z innymi zgromadzeniami, o ile są one pokojowe i nieagresywne, co wyklucza przypisanie takich działań do przestępstwa zakłócania legalnych zgromadzeń.

W przypadku skazania za wielokrotne przestępstwa przeciwko wolności seksualnej małoletnich, sąd zobowiązany jest do orzeczenia jednostkowych środków karnych w odniesieniu do każdego z przestępstw oraz do prawidłowego wymierzenia kary łącznej zgodnie z art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 2 k.k.