Niewłaściwe rozpoznanie apelacji oraz pominięcie przez sąd odwoławczy rzetelnego ustosunkowania się do każdego z podniesionych w niej zarzutów narusza standard kontroli odwoławczej orzeczenia pierwszoinstancyjnego i może mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, co obligatoryjnie wymusza jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sędzia, który został delegowany do orzekania w innym sądzie na czas pełnienia funkcji prezesa lub wiceprezesa sądu, bez precyzowania ram czasowych takiej delegacji, nie jest delegowany zgodnie z wymogami ustawowymi i jego udział w składzie orzekającym powoduje nienależyte obsadzenie sądu, stanowiące bezwzględną przesłankę do uchylenia orzeczenia na podstawie art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.

W przypadku, gdy oskarżyciel prywatny wnosi akt oskarżenia o przestępstwo prywatnoskargowe, a sąd w trakcie postępowania ustali, że przestępstwo jest ścigane z oskarżenia publicznego, sąd powinien umorzyć postępowanie z powodu braku skargi uprawnionego oskarżyciela publicznego i przekazać akta prokuratorowi. Brak skargi uprawnionego oskarżyciela stanowi negatywną przesłankę procesową prowadzącą do

W przypadku przestępstwa stypizowanego w art. 177 § 2 k.k., mającego zawsze charakter nieumyślny, niezależnie od tego czy do jego popełnienia doszło w sposób nieumyślny czy też umyślny, orzeczenie dozoru kuratora wobec młodocianego sprawcy, jak stanowi art. 73 § 2 k.k., następuje z naruszeniem wspomnianego przepisu, jeżeli skutkuje tym, że czyn ten traktowany jest jako umyślny. W ramach kasacji Sąd

Nienależyta obsada sądu w sensie art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. zachodzi wtedy, gdy skład sędziowski sądu odwoławczego obejmuje sędziego powołanego na urząd w sposób, który na podstawie orzecznictwa krajowego i międzynarodowego podważa wymogi niezależności oraz bezstronności sądu, co może skutkować naruszeniem prawa do rzetelnego procesu sądowego, zagwarantowanego przez art. 6 Konwencji o ochronie praw

W przypadku oczywistego naruszenia przepisów prawa materialnego przez sąd odwoławczy, brak pełnego wypowiedzenia się co do wszystkich punktów poprzedniego wyroku jest błędnym postępowaniem, które determinuje konieczność ponownego rozpoznania sprawy w celu zapewnienia prawidłowości stosowania prawa i adekwatnego rozstrzygnięcia w zakresie zakwestionowanych przez skarżącego przepisów.

Nieważność klauzul waloryzacyjnych w umowach kredytowych denominowanych lub indeksowanych do waluty obcej nie zawsze prowadzi do możliwości utrzymania umowy bez tych klauzul; gdy ich wyeliminowanie zmienia naturę i charakter głównego przedmiotu umowy, zasadność dalszego obowiązywania umowy może być negowana na gruncie art. 3851 § 2 k.c. i art. 358 § 2 k.c.

Sąd Najwyższy podkreślił obowiązek sądu odwoławczego do przeprowadzenia pełnej i wszechstronnej analizy całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego w przypadku orzekania odmiennie niż w pierwszej instancji, na podstawie art. 424 § 1 k.p.k. oraz zasad z art. 7 i 410 k.p.k., co zwłaszcza dotyczy uniewinnienia oskarżonego. Pominięcie któregokolwiek z dowodów, o ile mogły one mieć wpływ na ocenę sprawstwa

Nie każdy przypadek utraty zaufania do pracownika może być uznany za uzasadniający wypowiedzenie mu umowy o pracę. Utrata zaufania do pracownika uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę, jeżeli w konkretnych okolicznościach nie można wymagać od pracodawcy, by nadal darzył pracownika zaufaniem. Naturalnie utrata zaufania do pracownika może stanowić przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę (wypowiedzenie

Umowy kredytowe indeksowane do CHF lub denominowane w CHF były dopuszczalne w świetle prawa bankowego na etapie ich zawierania, nie wyklucza moŝliwości ich kontroli pod kątem abuzywności klauzul na podstawie reguł ogólnych prawa zobowiązań oraz dyrektywy 93/13/EWG, a także staje w sprzeczności z naturą stosunku prawnego w przypadku wyeliminowania z umowy klauzul przeliczeniowych i ryzyka kursowego,

Klauzule przeliczeniowe oraz klauzule ryzyka walutowego w umowach kredytu indeksowanego do waluty obcej, determinując łącznie rozmiar świadczeń stron, współokreślają główne świadczenia stron i podlegają ocenie pod kątem abuzywności, jeżeli nie zostały sformułowane w sposób jednoznaczny i transparentny, umożliwiający kredytobiorcy pełne zrozumienie mechanizmu ustalania kursu walutowego i realnego ryzyka

W przypadku umów kredytowych indeksowanych do waluty obcej, sąd zobowiązany jest z urzędu badać klauzule przeliczeniowe i ryzyka walutowego pod kątem ich potencjalnej abuzywności, niezależnie od postawy procesowej stron, w celu ochrony interesów konsumentów przed nieuczciwymi praktykami.

Przy miarkowaniu kary umownej sąd dysponuje zakresem uznania co do sposobu rozstrzygnięcia, jednakże jego zadaniem jest odniesienie do relevanckich kryteriów oraz wyjaśnienie, dlaczego zredukowana wysokość kary umownej koresponduje z celami tej instytucji i pozostaje w adekwatnej proporcji do godnego ochrony interesu wierzyciela. Brak wyjaśnień co do podstaw redukcji kary oraz wskazanie stopnia jej