Wydanie wyroku nakazowego jest dopuszczalne tylko w sytuacji, gdy materiał dowodowy zebrany w sprawie pozwala na stwierdzenie, że okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą żadnych wątpliwości, co do wymagania przeprowadzenia rozprawy przed wydaniem orzeczenia jest zbędne. W przypadku gdy istnieją poważne wątpliwości dotyczące okoliczności popełnienia przestępstwa lub winy oskarżonego, konieczne

Karalność wykroczenia ustaje, gdy od czasu jego popełnienia upłynie rok, chyba że w tym okresie zostanie wszczęte postępowanie, wówczas karalność wykroczenia ustaje z upływem dwóch lat od zakończenia roku, w którym zostało popełnione wykroczenie, a w przypadkach określonych przepisami szczególnymi czas ten może ulec zawieszeniu lub przedłużeniu.

W przypadku popełnienia wykroczenia, o którym mowa w art. 94 § 1 k.w. po wejściu w życie zmian w tym przepisie od dnia 1 stycznia 2022 r., obligatoryjne jest orzeczenie przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów, przy czym zakaz ten powinien być adekwatny do rodzaju pojazdu, którym sprawca wykroczenia się posługiwał, zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 94 § 3 k.w. oraz linią orzeczniczą Sądu Najwyższego

Zgodnie z art. 40 § 1 pkt 2 k.p.k., sędzia podlega wyłączeniu z mocy prawa od rozpoznania sprawy w postępowaniu odwoławczym, jeżeli jest on małżonkiem prokuratora, który występował w danej sprawie jako oskarżyciel publiczny przed sądem pierwszej instancji.

W przypadku błędnego potraktowania pisma procesowego jako sprzeciwu od wyroku nakazowego po upływie przewidzianego prawem terminu oraz wydania na tej podstawie kolejnych orzeczeń, niezbędne jest uchylenie tych orzeczeń i umorzenie postępowania ze względu na zaistnienie bezwzględnej przyczyny odwoławczej, a dalsze orzeczenia w sprawie mogą być uznane za naruszenie zasady res iudicata.

W procedurze przejęcia zakładu pracy lub jego wyodrębnionej części na innego pracodawcę, określonej w przepisach prawa pracy, zasadnicze znaczenie przywiązuje się do faktycznego związku pracownika z przejmowaną działalnością, przy czym elastyczność i celowość stosowanych przepisów pozwalają na uwzględnienie konkretnej sytuacji pracowniczej i potrzeb administracji.

Czas przeznaczony na dojazd do miejsca wykonywania pracy transportem zapewnionym przez pracodawcę, w czasie którego pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy, może być zaliczony do czasu pracy i w przypadku przekroczenia normalnych godzin pracy, uprawnia do wynagrodzenia za godziny nadliczbowe.

Art. 45 § 2 k.p. pozwala na uwzględnienie przez sąd roszczenia o odszkodowanie zamiast zgłoszonego przez pracownika roszczenia o uznanie wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony za bezskuteczne lub o przywrócenie do pracy, jeżeli uwzględnienie ich (w ocenie sądu) jest niemożliwe lub niecelowe. Możliwość orzeczenia o odszkodowaniu zamiast o przywróceniu do pracy będzie zasadna, gdy

Przepisy kodeksu postępowania karnego (k.p.k.) dotyczące udziału obrońcy obligatoryjnego wymagają od sądu wydania postanowienia stwierdzającego brak obligatoryjności obrony, a sama treść opinii biegłych lekarzy psychiatrów nie jest wystarczająca do stosowania obrony obligatoryjnej lub jej ustania; brak takiego postanowienia stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą podlegającą ocenie przez Sąd Najwyższy

Nieobecność obrońcy obligatoryjnego na rozprawie w przypadku braku wydania przez sąd postanowienia stwierdzającego brak obligatoryjności obrony stanowi uchybienie będące bezwzględną przyczyną odwoławczą, nawet gdy biegli psychiatrzy nie stwierdzili okoliczności wskazujących na niepoczytalność oskarżonego.