Decydujące znaczenie ma prawidłowe zawiadomienie oskarżonego o terminie rozprawy odwoławczej, aby zagwarantować jego fundamentalne prawo do osobistego uczestnictwa w postępowaniu i samodzielnego prowadzenia obrony, niezależnie od obecności obrońcy.

Nie jest dopuszczalne orzekanie o obowiązku naprawienia szkody w postępowaniu karnym, jeżeli roszczenie to zostało już prawomocnie rozstrzygnięte w postępowaniu cywilnym, co wyklucza klauzula antykumulacyjna z art. 415 § 1 zd. 2 k.p.k.

Rażące naruszenie prawa do obrony, poprzez przeprowadzenie rozprawy odwoławczej pod nieobecność oskarżonego, której nieobecność usprawiedliwiono zaświadczeniem lekarskim, może stanowić podstawę do uchylenia wyroku sądu odwoławczego.

Nie można orzekać kary łącznej, która przewyższa górną granicę sumy kar jednostkowych faktycznie wymierzonych, ani pomijać niewykonanych zakazów tego samego rodzaju, chyba że nie ma możliwości ich połączenia.

Nie można łączyć kar jednostkowych na podstawie art. 85 k.k., gdy zmiana kwalifikacji prawnej czynów na wykroczenia uniemożliwia takie połączenie; orzeczenie wyroku łącznego powinno uwzględniać aktualny stan prawny oraz charakter skazania.

Sąd w postępowaniu konsensualnym musi uwzględniać obligatoryjne środki karne, a niedopełnienie tego obowiązku stanowi rażące naruszenie przepisów prawa, co skutkuje koniecznością uchylenia wyroku.

W postępowaniu nakazowym nie można orzec kary grzywny wyższej niż 200 stawek dziennych, zgodnie z art. 502 § 1 k.p.k.

Nieprawidłowe określenie właściwości rzeczowej sądu prowadzącego postępowanie w sprawie, która powinna być rozpoznawana przez sąd wyższej instancji, stanowi bezwzględną przesłankę do uchylenia orzeczenia, niezależnie od wpływu takiego uchybienia na treść wyroku.

Uchylenie wcześniejszego wyroku sądowego stanowiącego podstawę zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych powoduje konieczność zbadania, czy oskarżony w czasie zarzucanego czynu faktycznie naruszył obowiązujący zakaz, wpływając na legalność orzeczenia w zakresie przypisanego mu czynu zabronionego z art. 244 k.k.

Sprzeczność w treści wyroku odwoławczego, uniemożliwiająca jego wykonanie, stanowi bezwzględną przyczynę jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania w celu prawidłowego ukształtowania orzeczenia w zgodności z wynikami postępowania apelacyjnego.

Pisemne porozumienie regulujące roszczenia wynikające z rękojmi za udziały w spółce z o.o. nie wymaga zachowania formy szczególnej zastrzeżonej w umowie sprzedaży udziałów, o ile nie stanowi zmiany lub uzupełnienia tej umowy.

Uchylenie wyroku przez sąd odwoławczy może zostać uznane za błędne, jeśli podstawy wydania wyroku kasatoryjnego są wewnętrznie sprzeczne i nieuzasadnione zakresem nieprzeprowadzonych dowodów, co skutkuje koniecznością uzupełnienia przewodu dowodowego, a nie jego powtórnym całościowym przeprowadzeniem.

Zasada prawidłowego zawiadomienia strony o terminie rozprawy jest fundamentalnym elementem prawa do obrony, którego rażące naruszenie, polegające na braku obiektywnej możliwości uczestnictwa oskarżonego w rozprawie, może mieć istotny wpływ na treść wyroku i prowadzić do jego uchylenia.

Środki zabezpieczające w postaci terapii farmakologicznej mogą być stosowane wyłącznie w celu osłabienia popędu seksualnego oskarżonego, i nie powinny być orzekane dla korygowania zachowań, które z popędem seksualnym nie mają związku.