Sąd Najwyższy uznał, że niedopuszczalne jest łączenie kar za przestępstwo i wykroczenie przy orzekaniu kary łącznej, co stanowiło rażące naruszenie art. 85 § 1 k.k. i uzasadniało uchylenie wyroku w tej części.

Górna granica kary łącznej nie może przekraczać sumy kar jednostkowych. Orzeczenie kary łącznej wyższej od sumy stanowi rażące naruszenie art. 86 § 1 k.k. i uzasadnia uchylenie wyroku w zaskarżonej części.

Skazanie za zabójstwo w typie podstawowym z art. 148 § 1 k.k. wyklucza orzeczenie środka karnego w postaci pozbawienia praw publicznych na podstawie art. 40 § 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2022 roku, jeśli brak motywacji szczególnie potępianej.

Uchylenie wyroku Sądu Rejonowego z powodu nieprawidłowej kwalifikacji czynów; sąd musi wskazać wszystkie znamiona czynu, w tym winę, by rozstrzygnąć o odpowiedzialności karnej.

Śmierć oskarżonego przed wydaniem wyroku skazującego stanowi przesłankę bezwzględną do umorzenia postępowania, co uzasadnia uchylenie wyroku skazującego. (art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k.)

Wątpliwości co do okoliczności czynu i winy oskarżonego wykluczają możliwość orzekania w trybie nakazowym; konieczne jest rozpoznanie w trybie zwyczajnym.

Orzeczenie Sądu Najwyższego stwierdza, że w przypadku stwierdzenia współwłasności pojazdu, sąd orzeka przepadek jego równowartości zgodnie z art. 44b § 2 k.k., przy czym przepadek nie może przekraczać stopnia winy sprawcy (art. 53 § 1 zd. 2 k.k.).

Uchybienie przez Sąd Okręgowy w Krakowie w orzeczeniu kary łącznej poniżej ustawowego minimum stanowi rażące naruszenie art. 86 § 1 k.k., uzasadniające uchylenie wyroku i ponowne rozpoznanie sprawy w postępowaniu apelacyjnym.

Niezastosowanie się przez sądy I i II instancji do wymogów łączenia kar ograniczenia wolności w sytuacji realnego zbiegu przestępstw, objęty wyrokami V K 83/21 i VI K 114/21, stanowiło rażącą niesprawiedliwość, co uzasadniało uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Rejonowego w części nieorzeczenia obligatoryjnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych za wykroczenie z art. 94 § 1 k.w., podkreślając obowiązek jego orzeczenia.

W sprawach o odszkodowanie za niesłuszne tymczasowe aresztowanie, organem reprezentującym Skarb Państwa jest sąd, który dokonał zastosowania tego środka. Zmiana wyroku bez merytorycznej kontroli stosowania aresztu przez sąd wyższej instancji nie zmienia organu reprezentacyjnego.

Uchylony wyrok łączny Sądu Rejonowego w Gdyni, obejmujący nieistniejące kary w obrocie prawnym, narusza art. 85 k.k. Brak warunków do jego wydania powoduje przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W przypadku istnienia wewnętrznej sprzeczności wyroku, uniemożliwiającej jego wykonanie i wyczerpującej znamiona art. 439 § 1 pkt 7 k.p.k., konieczne jest uchylenie orzeczenia w zakresie wprowadzającym niezgodność.

Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Okręgowego w zakresie przepadku wartości połowy pojazdu, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania z uwagi na niepełną ocenę prawną tego środka karnego.

Błędne określenie wymiaru kary jednostkowej wpływające na wysokość kary łącznej stanowi rażące naruszenie prawa wymagające uchylenia wyroku w zaskarżonej części.

Śmierć oskarżonego przed wydaniem orzeczenia przez sąd odwoławczy stanowi bezwzględną przeszkodę procesową, uzasadniającą umorzenie postępowania karnego na podstawie art. 17§1 pkt 5 k.p.k. i uchylenie orzeczenia zgodnie z art. 439§1 pkt 9 k.p.k.

Sprzeczność składu sądu z przepisami prawa w rozumieniu art. 379 pkt 4 k.p.c. stanowiąca podstawę nieważności postępowania zachodzi, gdy wyrok został wydany jednoosobowo przez sędziego powołanego na urząd sędziego sądu apelacyjnego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych

Przepis art. 22a ustawy zaopatrzeniowej obniżający wysokość policyjnej renty inwalidzkiej funkcjonariuszy, którzy pełnili służbę na rzecz totalitarnego państwa w rozumieniu art. 13b ust. 1 ustawy, nie znajduje zastosowania do obliczenia wysokości policyjnej renty inwalidzkiej, do której prawa zostały nabyte z tytułu służby w Policji lub innych jednostkach III Rzeczypospolitej Polskiej (poza zakresem

Uchybienie polegające na błędnym wymiarze kary grzywny wbrew przepisom prawa stanowi rażące naruszenie materialne, skutkujące uchyleniem orzeczenia i koniecznością jego ponownego rozpoznania w zakresie kary.

Płatnik składek nie jest uprawniony do przesuwania w deklaracjach ZUS IWA pracowników zatrudnionych jednocześnie w warunkach przekroczenia najwyższego dopuszczalnego natężenia hałasu (czynnik środowiskowy) oraz narażonych na czynniki mechaniczne do kategorii zagrożenia mechanicznego nieuwzględnianego przy obliczaniu składki wypadkowej, gdyż hałas jako mierzalny czynnik szkodliwy dla zdrowia musi być