Nieprawidłowe doręczenie oskarżonemu zawiadomienia o rozprawie oraz zastosowanie niezgodnej z przepisem sankcji karnej uzasadnia uchylenie wyroku i ponowne rozpoznanie sprawy przy prawidłowym stosowaniu prawa procesowego i materialnego.

Kontynuowanie postępowania i wydanie orzeczenia wobec zmarłego oskarżonego jest bezwzględnie niedopuszczalne, co stanowi podstawę do uchylenia wyroków i umorzenia postępowania zgodnie z art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k.

Sąd Najwyższy orzekł, iż przepis art. 190 § 1 k.k. w nowym brzmieniu wymaga stosowania kary wyłącznie pozbawienia wolności. W sytuacji recydywy szczególnej, regulacja art. 37a § 2 k.k. wyklucza zamianę tej kary na ograniczenie wolności.

W postępowaniu nakazowym musi istnieć pewność co do okoliczności czynu i winy obwinionego. Sąd Rejonowy naruszył ten wymóg, gdy wydawał wyrok nakazowy pomimo istniejących wątpliwości, co skutkuje koniecznością ponownego rozpoznania sprawy przez ten sąd.

W sprawach dotyczących cofnięcia zaświadczenia A1 sąd odwoławczy obowiązany jest samodzielnie zbadać, czy pracownik wykonywał pracę w jednym, czy w kilku państwach członkowskich, i dokonać oceny przesłanek zastosowania art. 11 ust. 3 lit. a albo art. 13 ust. 1 lit. b (ii) rozporządzenia nr 883/2004; niedopuszczalne jest ograniczenie rozpoznania sprawy wyłącznie do kwestii delegowania (art. 12 rozporządzenia

Wspólnota mieszkaniowa nie jest uprawniona do naliczania właścicielowi opłat związanych z lokalami stanowiącymi jego odrębną własność, jeżeli brak jest skutecznego powierzenia jej zarządu tymi lokalami; uchwały wspólnoty podjęte bez takiego umocowania nie mogą stanowić podstawy dochodzenia roszczeń wobec właściciela.

Karalność za wykroczenie ustaje po upływie jednego roku od jego popełnienia, a jeśli postępowanie wszczęto w tym okresie, ustaje po dwóch latach. Po upływie trzech lat od popełnienia wykroczenia przedawnienie jest bezwzględne i skutkuje umorzeniem postępowania.

W sytuacji wniesienia apelacji wyłącznie na korzyść skazanego, sąd odwoławczy nie może pogarszać jego sytuacji, zmieniając przyjętą przez sąd niższej instancji zasadę łączenia kar z zasady częściowej absorpcji na zasadę kumulacji, co stanowi naruszenie zakazu reformationis in peius.

Nienależyta obsada sądu, wynikająca z powołania sędziego z naruszeniem procesu nominacyjnego, który prowadzi do naruszenia standardu niezawisłości, stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą na podstawie art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.

Skarga prokuratora została uwzględniona z uwagi na brak przesłanek uzasadniających uchylenie wyroku pierwszej instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania; sąd odwoławczy winien realizować swoje reformatoryjne kompetencje w granicach wniesionej apelacji.

Warunkowy wpis na ostatni rok studiów w szkole wyższej, dokonany zgodnie z regulaminem studiów po ukończeniu przez studenta 25 lat życia, jest równoważny ze zwykłym wpisem dla celów stosowania art. 68 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Osoba, która ukończyła 25 lat życia w okresie wakacji studenckich po przedostatnim roku studiów i uzyskała warunkowy wpis na ostatni rok studiów, zachowuje

Naruszenie art. 500 § 1 i 3 k.p.k. oraz zasady ne bis in idem przez wydanie wyroku nakazowego na podstawie tożsamego stanu faktycznego skutkuje uchyleniem wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania celem wszechstronnej oceny dowodowej.

Uchylenie wyroku z powodu rażącego naruszenia przepisów karnych materialnych i procesowych, skutkujące koniecznością ponownego rozpoznania sprawy w zgodzie z wymogami obrony obligatoryjnej oraz nadzwyczajnego obostrzenia kary.

Mechanizm obniżania świadczeń emerytalnych i rentowych przewidziany w art. 15c ust. 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy narusza Konstytucję RP, gdy prowadzi do redukcji wysokości świadczenia wypracowanego służbą po 1990 r., niebędącą służbą na rzecz totalitarnego państwa. Zastosowanie art. 22a tej ustawy do obniżania rent inwalidzkich wymaga indywidualnej oceny proporcjonalności ingerencji