W sytuacji publikacji w materiale prasowym informacji, która jest wewnętrznie sprzeczna i może być postrzegana jako nieścisła w odniesieniu do faktów dotyczących zamiarów podmiotu publicznego (tutaj: Ministerstwa Sprawiedliwości), podmiot ten ma prawo do sprostowania tej informacji, aby wyjaśnić swoje rzeczywiste intencje i stanowisko. Sąd oceniający roszczenie o sprostowanie skupia się na ocenie nieścisłości

Określenie „konsument” użyte w art. 76 Konstytucji RP ma charakter autonomiczny i nie może być ograniczane do denotacji wyznaczonej treścią art. 221 k.c.

Wynikające z art. 18 ust. 8 s.u.s. uprawnienie do zadeklarowania kwoty stanowiącej podstawę wymiaru składek w perspektywie filozoficzno-prawnej nie jest wolnością, lecz prawem. Oznacza to, że do jego zaistnienia konieczne było uwewnętrznienie woli prawodawcy w postaci normy prawnej wyrażonej za pomocą przepisu ustawy. Jednocześnie ustawodawca nie był zobowiązany do takiego właśnie jego ukształtowania

1. Stosowanie konstrukcji nadużycia prawa w przypadku żądania wypłaty gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej powinno być wyjątkowe i ograniczone do sytuacji, w których beneficjent działa w sposób ewidentnie sprzeczny z celem gwarancji, np. dla osiągnięcia niezasłużonych korzyści lub w wyniku zmowy zainteresowanych. 2. Gwarancja o charakterze samoistnym ma na celu zapewnienie beneficjentowi natychmiastowego

Postanowienia i uchwały przyjęte przez spółdzielnie w sprzeczności z nową ustawą o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych są nieważne ze względu na ich sprzeczność z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa. W sytuacji, gdy spółdzielnia uzyskuje korzyść majątkową bez podstawy prawnej, powstaje obowiązek jej zwrotu zgodnie z zasadami bezpodstawnego wzbogacenia, chyba że korzyść ta została

Przepis art. 227 k.p.c. określa jedynie, jakie fakty są przedmiotem dowodu, stanowiąc, iż są to fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Twierdzenie, że art. 227 k.p.c. został naruszony przez sąd rozpoznający sprawę, ma rację bytu co najwyżej w sytuacji - niezachodzącej w niniejszej sprawie - gdy wykazane zostanie, że sąd przeprowadził dowód na okoliczności niemające istotnego znaczenia

Skoro dom maklerski, który reprezentował powoda i – zarazem – spółkę sprzedającą mu akcje, był umocowany do reprezentowania obu stron umowy sprzedaży, to do przeniesienia posiadania akcji doszło w chwili zawarcia umowy. Wskazano wówczas, że wraz ze wspomnianą chwilą następuje przeniesienie posiadania akcji na rzecz kupującego, co ten potwierdził, składając je jednocześnie do depozytu. Do istoty przedstawicielstwa

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ma swobodę wyboru w zakresie wymiaru kar dla przedsiębiorców. Decyzje Prezesa URE nie muszą opierać się jedynie na znikomej szkodliwości społecznej czynu, a sąd nie powinien zastępować oceny Prezesa w kwestii karania lub odstąpienia od kary, chyba że zostaną naruszone zasady uznania administracyjnego.

Niedozwolone postanowienie umowne (art. 3851 § 1 k.c.) jest od początku, z mocy samego prawa, dotknięte bezskutecznością na korzyść konsumenta, który może udzielić następczo świadomej i wolnej zgody na to postanowienie i w ten sposób nadać mu skuteczność z mocą wsteczną. Kluczowe znaczenie ma więc rozstrzygnięcie, w jakich wypadkach bezskuteczność konkretnego postanowienia lub postanowień umownych

Ustalenie działania powoda jako performansu w obecności jednej osoby jest wystarczające do uznania go za utwór w rozumieniu Prawa autorskiego.

Wykorzystanie analogii przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu w prawie publicznym, szczególnie w kontekście żądania zwrotu nadpłaty podatku, jest wątpliwe i nie prowadzi do zaspokojenia roszczeń związanych z przedawnionymi zobowiązaniami podatkowymi.

Przewłaszczenie nieruchomości ziemskich zgodnie z dekretem Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z 1944 roku następuje z mocy samego prawa, nie wymagając dodatkowej decyzji administracyjnej, z zastrzeżeniem możliwości obalenia domniemania co do stanu prawnego nieruchomości w postępowaniu cywilnym przed sądem powszechnym.

Restrykcje przewidziane w art. 381 k.p.c. powinny być stosowane w sposób umiarkowany z uwzględnieniem okoliczności sprawy; chodzi o to by na skutek obostrzeń przewidzianych w tym przepisie, ustanowionych zasadniczo w celach pragmatycznych, nie ucierpiało prawidłowe rozstrzygnięcie sprawy.

Zgodnie z zasadą exceptiones non sunt extendendae, przepisy Kodeksu postępowania cywilnego regulujące skład sądu powinny być wykładane ściśle. W pierwszej instancji sąd rozpoznaje sprawy z zakresu prawa pracy w składzie jednego sędziego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Wyjątki zasady jednoosobowego składu sądu nie mogą być interpretowane rozszerzająco.