Propozycja zawarcia umowy o ustanowienie służebności przesyłu i negatywna odpowiedź właściciela nieruchomości spełnia wymóg rokowań z art. 124 ust. 3 u.g.n. Brak zgody na warunki nie uzasadnia zarzutu naruszenia przepisów postępowania.

Skarga kasacyjna oparta na zarzucie naruszenia prawa materialnego, sformułowana wadliwie, nie wykazując błędnej wykładni ani zastosowania przepisów, podlega oddaleniu. Próba zwalczenia ustaleń faktycznych przez zarzut naruszenia prawa materialnego jest niedopuszczalna.

Osoba uprawniona do emerytury nie może jednocześnie otrzymywać świadczenia pielęgnacyjnego, a jedynie dokonać wyboru pomiędzy tymi świadczeniami. Art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a) ustawy o świadczeniach rodzinnych jest zgodny z Konstytucją RP w zakresie zasady niepołączalności świadczeń.

NSA orzekł, że organy administracyjne, przyznając zasiłek celowy na zakup żywności w określonej kwocie, nie przekroczyły granic uznania administracyjnego, gdyż pomoc społeczna ma na celu wspieranie podstawowych potrzeb życiowych, a nie pełne zaspokojenie wszystkich roszczeń beneficjentów.

Pomoc społeczna ma charakter subsydiarny i wspierający, co uzasadnia ograniczenie wysokości świadczeń z zasiłku celowego, nawet przy spełnieniu przesłanek prawnych, chyba że władze publiczne dysponują wystarczającymi środkami finansowymi.

Odmowa przyznania skarżącej specjalnego zasiłku celowego, pomimo trudnej sytuacji finansowej, jest zgodna z prawem, gdy brak przesłanek wyjątkowych, spełniających kryterium 'szczególnie uzasadnionego przypadku', wymaganych przez art. 41 ustawy o pomocy społecznej.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że stwierdzenie choroby zawodowej można oprzeć na wysokiej prawdopodobności związku między sposobem wykonywania pracy a chorobą, zgodnie z art. 235¹ k.p., odrzucając konieczność wykluczenia wszystkich pozawywiadowczych przyczyn schorzenia.

Decyzja administracyjna nie zostaje stwierdzona nieważną w przypadku wątpliwości interpretacyjnych dotyczących przepisów; rażące naruszenie prawa wymaga oczywistej sprzeczności z przepisami, co w niniejszej sprawie nie wystąpiło.

Podanie o ulgę płatniczą bez formalnie zgodnego oświadczenia de minimis podlega pozostawieniu bez rozpatrzenia. Przestrzeganie wymogów formalnych jest kluczowe dla rozpoczęcia postępowania administracyjnego dotyczącego ulg podatkowych.

Zarządzenie pokontrolne nałożone przez WIOŚ w przedmiocie gospodarowania odpadami medycznymi przez E. S.A. było zgodne z prawem, a ocena Sądu I instancji w zakresie ustaleń faktycznych i prawnych była prawidłowa; skarga kasacyjna podlega oddaleniu.

Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił skargę kasacyjną na decyzję organu podatkowego z uwagi na brak zgłoszenia poprawnych zarzutów kasacyjnych względem zastosowania art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej, które było istotą sprawy.

NSA oddalając skargę kasacyjną, potwierdził prawo organu odwoławczego do wydania decyzji kasacyjnej, gdy konieczne jest dalsze wyjaśnienie okoliczności faktycznych sprawy, uchylając się od stwierdzenia materialnoprawnego zobowiązania podatkowego.

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego odpowiada prawu, pomimo niepełnej poprawności uzasadnienia, ponieważ interpretacja co do stosowania art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej i jego wpływu na ekwiwalent urlopowy pozostaje zgodna z obowiązującymi zasadami prawnymi.

Decyzja Naczelnika z 1979 r. o przejęciu budynku mieszkalno-użytkowego została wydana na podstawie prawidłowych przepisów prawnych, nie naruszała prawa w sposób rażący, co uzasadnia jej utrzymanie w mocy oraz oddalenie skargi kasacyjnej.

Wydanie zarządzenia pokontrolnego nakładającego obowiązek uzyskania pozwolenia wodnoprawnego bez wykazania istnienia otwartego lub zamkniętego systemu kanalizacji deszczowej jest sprzeczne z prawem i podlega uchyleniu z powodu niewystarczających ustaleń faktycznych.

Dotacja wykorzystana przed zakończeniem roku budżetowego musi być zgodna z przeznaczeniem i umowami prawnymi. Brak tytułu prawnego do remontu lub niezrealizowanie zadania w terminie skutkuje zwrotem dotacji do budżetu państwa jako wykorzystanej niezgodnie z przeznaczeniem.

Organ dotujący jest uprawniony do wstrzymania dotacji na podstawie art. 36 ust. 7 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych, gdy beneficjent nie realizuje obowiązków kontrolnych. Sąd uznaje taki stan za zgodny z prawem, mimo zarzutów o niepełne zebranie materiału dowodowego przez organy administracyjne.

Sprzeciw od czynności kontrolnych, zgodnie z art. 59 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, musi być wniesiony podczas trwania kontroli sanitarnej; złożenie go po zakończeniu kontroli jest nieskuteczne. W związku z tym, poprawne było umorzenie postępowania przez Państwowego Inspektora Sanitarnego.

Naklejka informacyjna na pojemniku na odpady nie spełnia wymogów formalnego powiadomienia właściciela nieruchomości o niewłaściwej segregacji, zgodnie z art. 6ka ust. 1 u.c.p.g., co jest warunkiem wszczęcia postępowania o nałożenie podwyższonej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Naczelny Sąd Administracyjny, w sprawie kasacyjnej T. S.A. przeciwko decyzji KNF, potwierdza prawidłowość nałożenia kary pieniężnej z uwagi na brak efektywnego systemu zarządzania ryzykiem ubezpieczeniowego funduszu kapitałowego, zgodnie z przepisami ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.

Art. 4 ust. 1 pkt 2 u.g.k. stanowi lex specialis do regulowania opłat za usługi komunalne i korzystanie z urządzeń publicznych, ale musi być to jasno określone w uchwale prawa miejscowego, co wymaga ponownej analizy WSA.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że decyzja o warunkach zabudowy na podstawie niekompletnej analizy urbanistycznej, nieuwzględniającej zasady dobrego sąsiedztwa, narusza przepisy procesowe i materialne, co skutkuje uchyleniem takiej decyzji.

Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 września 2025 r., oddalające skargę kasacyjną, potwierdza, że niespójność projektu budowlanego z decyzją o warunkach zabudowy w zakresie planowanego muru oporowego skutkuje uchyleniem pozwolenia na budowę.

Rada gminy nie jest upoważniona do określania liczby tablic reklamowych w uchwałach krajobrazowych, co czyni niezgodne z prawem przepisy ograniczające ich sytuowanie.