Automaty do gier użytkowane przez T. Sp. z o.o. spełniają warunki ustawowe gier hazardowych; kary nałożone za brak koncesji są zgodne z prawem, a materiały dowodowe wystarczają do ich uzasadnienia.

Grający na automatach o elementach losowości bez wymaganej koncesji podlega karze pieniężnej zgodnie z art. 89 u.g.h. Ocenę losowego charakteru gry ustala się na podstawie dowodów urzędowych, a nie prywatnych. Użycie środków dowodowych niezgodnych z przepisami nie wpływa na wynik sprawy.

Fundacja A. uchybiła terminowi do wniesienia odwołania, co uzasadniało stwierdzenie uchybienia terminu na podstawie art. 134 k.p.a.; skarga fundacji powinna podlegać oddaleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a., a nie uwzględnieniu.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że wymierzenie administracyjnej kary pieniężnej A. sp. z o.o. za naruszenie warunków pozwolenia zintegrowanego odbyło się zgodnie z prawem, a argumentacja dotycząca awarii jest niewystarczająca do uchylenia kary, zważywszy na istotność naruszeń dla ochrony środowiska.

Władający nieruchomością, na której znajdują się odpady, jest posiadaczem tych odpadów i odpowiada za ich prawidłowe usunięcie, nawet jeżeli nie jest ich pierwotnym wytwórcą.

Decyzja organu I instancji może być uchylona, a postępowanie administracyjne wznowione, jeśli zawarte w niej braki formalne dotyczące kluczowych parametrów technicznych inwestycji wpływają istotnie na jej rozstrzygnięcie.

Na podstawie art. 194 ust. 5 ustawy o odpadach organ obligatoryjnie wymierza administracyjną karę pieniężną za gospodarowanie odpadami niezgodnie z posiadanym zezwoleniem, co ma na celu prewencyjne zapobieganie naruszeniom. Odstąpienie od kary nie jest możliwe mimo braku negatywnych skutków dla środowiska.

W przypadku lokalizacji przyłącza kanalizacji deszczowej w pasie drogowym organy muszą właściwie interpretować przepisy miejscowego prawa w powiązaniu z przepisami o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę, by odmowa nie bazowała na błędnej wykładni prawnej przepisów odrębnych.

Zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop mogą obejmować nowe brzmienie art. 115a ustawy o Policji, nawet dla stanów faktycznych sprzed jego zmiany, co wynika z nieprzeszkadzającego zastosowania art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej w takim zakresie.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie wyklucza stosowania przepisu art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, przy ustalaniu ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, także dla stanów faktycznych sprzed 1 października 2020 r.

Wydłużenie terminów na załatwienie spraw z udziałem cudzoziemców, w myśl art. 100d specustawy ukraińskiej, po 30 czerwca 2024 r. narusza zasadę proporcjonalności wynikającą z norm konstytucyjnych i unijnych, co skutkuje brakiem ich zastosowania w przypadku braku nadzwyczajnych okoliczności.

NSA uznaje nieważność orzeczenia w sprawie z powodu uprzedniego prawomocnego rozstrzygnięcia tożsamo sprawy przez sąd, skutkując uchyleniem i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA.

Brak możliwości stosowania do policjantów zwolnionych przed dniem 6 listopada 2018 r. zasady obliczania ekwiwalentu zgodnie z przepisami uznanymi za niekonstytucyjne w wyroku TK, skutkuje naruszeniem konstytucyjnej zasady ekwiwalentności, potwierdzając poprawność wyroku WSA w celu przywrócenia zgodności z art. 66 ust. 2 Konstytucji RP.

Brak projektu geotechnicznego w dokumentacji budowlanej może być uzupełniony na etapie postępowania odwoławczego przez organ II instancji, co nie narusza zasady dwuinstancyjności, wobec czego uchybienie to nie uzasadnia uchylenia wszystkich decyzji administracyjnych.

Skarga kasacyjna w sprawie uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji na obszarze Górznieńsko-Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego została oddalona, jako że przedsięwzięcie potencjalnie znacząco oddziaływałoby na środowisko, co jest niezgodne z przepisami ochrony przyrody.

NSA potwierdza, że zakończone postępowanie budowlane na podstawie ostatecznego pozwolenia na użytkowanie uzasadnia umorzenie postępowania o pozwolenie na budowę, a decyzje urzędów architektoniczno-budowlanych są wiążące wobec zawartych w nich norm prawa.

Art. 9 ust. 1 ustawy z 14 sierpnia 2020 r. nie stoi na przeszkodzie stosowaniu art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu z 1 października 2020 r. do stanów faktycznych sprzed tej daty. NSA uznał wymóg stosowania przepisów powszechnie obowiązujących zgodnie z zasadą legalizmu.

Art. 9 ustawy nowelizującej nie może stanowić przeszkody do zastosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2020 r., zaś ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop należy ustalić stosując przelicznik 1/21 miesięcznego uposażenia.

Złożenie wniosku o wykup mieszkania służbowego nie rozpoczyna postępowania administracyjnego bez spełnienia wymogów formalnych. Prawo do takich mieszkań jest szczególne i nie obejmuje automatycznego dziedziczenia po śmierci uprawnionego funkcjonariusza.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie wyklucza stosowania przepisów art. 115a ustawy o Policji dotyczących ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, gdyż odnosi się do zasad jego ustalania, a nie bezpośrednio do wysokości tego świadczenia.

Umorzenie postępowania w sprawie przetwarzania danych osobowych jest zasadne, gdy zdarzenia miały miejsce i zakończyły się przed 25 maja 2018 r., a więc przed datą obowiązywania RODO, co uniemożliwia zastosowanie tych przepisów.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy może być stosowany do wszystkich cudzoziemców, zawieszając terminy postępowania z uwagi na sytuację kryzysową. Ustaje konieczność stosowania przedłużonych ograniczeń prawa do sądu po ustaniu nadzwyczajnych okoliczności napływu uchodźców.

NSA orzekł, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody do zastosowania ekwiwalentu za niewykorzystany urlop zgodnie z przelicznikiem 1/21, i oddalił skargę kasacyjną jako niezasadną, uznając, że wyrok WSA odpowiada prawu.

Przeznaczenie działki pod zieleń izolacyjną w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, jako kontynuacja dotychczasowej polityki przestrzennej i zgodzie z interesem publicznym, nie narusza konstytucyjnych zasad równości i proporcjonalności oraz mieści się w granicach władztwa planistycznego gminy.