W przypadku składowania odpadów w miejscu do tego nieprzeznaczonym, domniemywa się, że władający powierzchnią ziemi jest posiadaczem tych odpadów. Obalenie domniemania wymaga wykazania, że odpady należą do innego podmiotu.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że oddala skargę kasacyjną uznając, iż decyzja o warunkach zabudowy nie została wydana z rażącym naruszeniem prawa na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Organ Zarządu Dzielnicy Wawer był właściwy do jej wydania.

Rozdrabnianie odpadów wielkogabarytowych, jako proces przetwarzania, uzasadnia zmianę klasyfikacji odpadów w katalogu odpadów zgodnie z art. 4 ustawy o odpadach. Proces ten wymaga właściwego zezwolenia, a brak jego uzyskania może skutkować potwierdzeniem słuszności zarządzeń pokontrolnych.

Postępowanie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym cechowało się nieważnością z uwagi na pozbawienie stron prawa do obrony przez brak możliwości ich udziału, co wymaga ponownego rozpoznania sprawy przez sąd I instancji.

NSA uznał za zasadną decyzję nadzoru budowlanego nakładającą na skarżącego obowiązki zlikwidowania nieszczelności oraz zakazu użytkowania pieca, potwierdzając zgodność działań organów z art. 66 ust. 1 P.b. i brak podstaw do uwzględnienia skargi kasacyjnej.

Woda pobierana przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne w ramach zadań gminy, stanowi podmiot korzystający z obniżonych stawek opłat zmiennych, przy czym kluczowym jest cel poboru, a nie odbiorca końcowy. Organ winien uwzględniać różne cele poboru wody przy ustalaniu wysokości opłat.

Naczelny Sąd Administracyjny, rozpoznając w granicach skargi kasacyjnej, oddala skargę, uznając, że decyzje administracyjne nie podlegają merytorycznej modyfikacji w trybie art. 113 § 2 k.p.a. Wyjaśnienie niejasności nie może prowadzić do zmiany decyzji.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że decyzje organów podatkowych, skierowane do niewłaściwego podmiotu (syndyka), są nieważne. Syndyk nie zastępuje podatnika w postępowaniu dotyczącym odpowiedzialności za długi podatkowe powstałe przed ogłoszeniem upadłości byłego wspólnika spółki cywilnej.

Gminny program profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, będący aktem wewnętrznego charakteru, nie wymaga waloru aktu prawa miejscowego, a proceduralne wady w jego przyjęciu, o ile nie wpływają na jego merytoryczną zgodność z prawem, nie skutkują jego nieważnością.

Gry hazardowe urządzone na automatach, które zawierają element losowości, podlegają rygorom ustawy o grach hazardowych, co nakłada obowiązek uzyskania koncesji. Skarga kasacyjna na niekorzyść organów administracji publicznej od decyzji o nałożeniu kary pieniężnej za brak koncesji jest niezasadna, gdyż urządzenia wykorzystywane do gier posiadały cechy losowości.

Na gruncie sprawy dotyczącej opłaty stałej za usługę wodną, Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje, że art. 271 ust. 5a Prawo wodne ma zastosowanie do pozwoleń wydanych po 23 listopada 2019 r., a opłaty powinny być adekwatne do możliwości faktycznego korzystania z udogodnień wynikających z pozwolenia wodnoprawnego.

Czynności analityczne i uzgodnieniowe, będące związane z nadzorowaniem sanitarnym inwestycji, mieszczą się w obrębie "innych czynności" przewidzianych w art. 36 ust. 1 u.p.i.s., za które można pobierać opłatę. Ustalenie opłaty nie wymaga dowodzenia wyjątkowości tych działań.

Zabudowa zagrodowa związana z gospodarstwem rolnym przekraczającym średnią powierzchnię w gminie jest zwolniona z wymogu spełnienia zasady dobrego sąsiedztwa przy ustalaniu warunków zabudowy (art. 61 ust. 4 u.p.z.p.). Wymogi w tym zakresie mają charakter uproszczony, co potwierdził NSA w rozpatrywanym przypadku.

Uchwała Rady Gminy G. z dnia 10 lutego 2023 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest nieważna z uwagi na nieuzasadnione ograniczenia prawa własności, naruszające zasady sporządzania planu, w tym wymóg uzasadnienia ograniczeń ingerujących w uprawnienia właścicielskie.

Nie zachodzi ustawowa przesłanka zawieszenia postępowania o unieważnienie prawa ochronnego na znak "Ibuprex" w ramach postępowania spornego, gdy odrębne postępowania dotyczą innych znaków towarowych, brak zatem zagadnienia wstępnego w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a.

W przypadku poboru wód podziemnych na podstawie umów międzygminnych, wody muszą być traktowane jako przeznaczone do realizacji zadań własnych gminy, a więc kwalifikowane do niższej stawki opłat za pobór wód, zgodnie z art. 272 ust. 2 w związku z art. 274 pkt 4 Prawa wodnego i przepisami wykonawczymi.

Wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji administracyjnej na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a. wymaga wykazania, że jej wykonanie spowoduje znaczne szkody lub trudne do odwrócenia skutki; brak uprawdopodobnienia tych przesłanek skutkuje oddaleniem zażalenia.

Utrata obywatelstwa polskiego przez małoletnią wraz z nabyciem obywatelstwa innego państwa po śmierci ojca skutkuje brakiem tego obywatelstwa także dla jej zstępnych, co uzasadnia odmowę jego potwierdzenia (art. 11 pkt 1 w zw. z art. 13 ustawy o obywatelstwie z 1920 r.). Skarga kasacyjna oddalona.

Art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy jest zgodny z dyrektywą 2011/98/UE w zakresie nieodwoływania biegu terminów administracyjnych. Bezczynność organu należy mierzyć terminami krajowymi zgodnie z implementacją dyrektyw. W konsekwencji, uniewinniająca decyzja ponownego rozpatrzenia sprawy przez WSA.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje prawidłowość nałożenia kary przez organ na skarżącego za przewóz drogowy bez wymaganego zezwolenia i oddala skargę kasacyjną jako oczywiście bezzasadną, z uwagi na odpowiednie zastosowanie obowiązujących przepisów prawa i brak istotnych uchybień proceduralnych.

Sprzedaż hurtowa wód podziemnych gminom w celu realizacji zadań zbiorowego zaopatrzenia w wodę uznana została za spełniającą definicję art. 274 pkt 4 pr.wod. Stawki stosowane dla realizacji zadań własnych gmin są zasadnie obniżone.

Niższa stawka opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych stosowana jest wyłącznie do wód przeznaczonych na realizację zadań własnych gmin w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę do spożycia, niezależnie od formalnego odbiorcy końcowego.

Odmowa wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji jest uzasadniona, jeżeli decyzja nie zawiera niejasności prawnych, a wnioski o wyjaśnienie nie mogą prowadzić do merytorycznych zmian w treści decyzji administracyjnej.

Decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, utrzymana w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny, prawidłowo nałożyła karę pieniężną na posiadacza zależnego lokalu z powodu obecności niezarejestrowanych automatów do gier. Nie doszło do przedawnienia zobowiązania, a procedura administracyjna była prawidłowo prowadzona.