Umorzenie postępowania zażaleniowego w sprawie przedłużenia terminu zwrotu VAT nie było zasadne, gdyż istniały przesłanki do merytorycznego rozstrzygnięcia, a wydanie decyzji wymiarowej nie czyniło postępowania bezprzedmiotowym.

Nabycie prawa użytkowania wieczystego z mocy prawa nie może naruszać praw osób trzecich; fakt istnienia takich praw eliminuje możliwość uzyskania użytkowania wieczystego przez PKP S.A., co uzasadnia odmowę stwierdzenia uwłaszczenia.

Umowa zawarta przez skarżącą, dotycząca montażu elementów, nie stanowi umowy o dzieło; podlega ubezpieczeniu zdrowotnemu jako umowa o świadczenie usług. Skargę kasacyjną oddalono."

Zaskarżone postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego powinny zostać przemyślane od nowa, uwzględniając spójność prawną i precyzję w uzasadnieniu, ponieważ sąd pierwszej instancji nie odniósł się do kluczowych zarzutów dotyczących prawa materialnego i proceduralnego.

Dotacje, subwencje i inne dofinansowania, które nie są przypisane konkretnym usługom i służą realizacji całego projektu, nie stanowią podstawy opodatkowania VAT, jeśli nie mają bezpośredniego wpływu na cenę świadczeń podatnika.

Nieuznanie za stałe miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce sytuacji, gdy zagraniczna spółka zleca usługi polskim podmiotom, niemając wpływu kontrolującego na ich zaplecze techniczne i personalne.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził naruszenie przepisów dotyczących prawa do odliczenia VAT poprzez nieuprawnioną kwalifikację usługi "analizy ekonomicznej" jako fikcyjnej. Nie zastosowano zasady in dubio pro tributario, co doprowadziło do uchylenia decyzji podatkowej w zaskarżonej części. Jednakże, co do usług pośrednictwa przez U., ich fikcyjność i wadliwość dokumentacji należycie uzasadniały

Skuteczne ustalenia organów podatkowych i ich subsumcja uzasadniają oddalenie skargi kasacyjnej przez NSA, przy braku naruszeń proceduralnych oraz materialnoprawnych, które mogłyby skutkować zakwestionowaniem decyzji organów administracyjnych i sądu pierwszej instancji.

Organ zobowiązany jest do szczegółowego uzasadnienia odmowy udostępnienia informacji publicznej z powołaniem się na tajemnicę przedsiębiorcy, w tym wykazania obiektywnych przesłanek określających wartość gospodarczą żądanych informacji i potencjalne szkody z ich ujawnienia.

Fundacja korzystająca z majątku publicznego, realizując zadania o charakterze publicznym, jest podmiotem zobowiązanym do udostępniania informacji publicznej; nie może skutecznie powoływać się na tajemnicę przedsiębiorcy bez wykazania spełnienia materialnych przesłanek tajemnicy.

Zasada dobrego sąsiedztwa wyklucza możliwość lokalizacji jednostanowiskowej stacji kontroli pojazdów w sąsiedztwie zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej i rolnej. Decyzja o odmowie wydania warunków zabudowy była prawidłowa, także przy uwzględnieniu zasad postępowania administracyjnego.

NSA uznał, że zastosowanie grzywny jako środka przymuszającego do wykonania obowiązku administracyjnego jest uzasadnione, gdy zobowiązany nie realizuje obowiązku dobrowolnie. Wybór środka egzekucyjnego należy do organu, a umorzenie grzywny jest zależne wyłącznie od pełnego wykonania nałożonego obowiązku.

NSA oddala skargę kasacyjną Spółdzielni Mieszkaniowej, uznając, że nakaz remontu w związku z nieodpowiednim stanem technicznym jest prawidłowy i zgodny z prawem. Zarzuty procesowe i materialne skarżącej nie znalazły uzasadnienia.

W przypadku postępowania aktualizacyjnego umorzenie jest bezpodstawne, jeżeli nie spełniono przesłanek związanych z doręczeniem wypowiedzeń opłat rocznych wszystkim współużytkownikom przed przekształceniem prawa użytkowania wieczystego na prawo własności.

Odpowiedzialność wspólników spółki cywilnej za administracyjną karę pieniężną, wynikająca z przepisów ustawy, jest zawsze solidarna, nawet przy braku takiego wskazania w decyzji administracyjnej.

Nierzetelne faktury, które nie odzwierciedlają rzeczywistych transakcji gospodarczych, nie mogą stanowić podstawy do zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik działał w dobrej wierze, czy też nie.

W postępowaniu o zabezpieczenie zobowiązania podatkowego konieczna jest kompleksowa, rzetelna i aktualna ocena sytuacji finansowej podatnika, uwzględniająca całość dostępnych danych, w tym dokumentów finansowych, a także okoliczności wpływających zewnętrznie na działalność gospodarczą podatnika.

NSA stwierdził, że oddalenie skargi kasacyjnej było uzasadnione, gdyż skarżący nie wykazał przesłanek posiadania działek rolnych, które są kluczowe dla przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego i rolno-środowiskowo-klimatycznego.

Działalność wodno-kanalizacyjna realizowana po przekształceniu zakładu budżetowego przez spółkę komunalną bez zamiaru osiągania zysku nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l., co wyklucza opodatkowanie jej infrastruktury jako związanej z działalnością gospodarczą.

W stanie upadłości likwidacyjnej spółki, nieruchomości nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, mimo przynależności do przedsiębiorstwa, jeśli brak zgody sędziego-komisarza na prowadzenie przedsiębiorstwa i nie są faktycznie wykorzystywane w działalności gospodarczej po ogłoszeniu upadłości.

Ogłoszenie upadłości spółki skutkuje zmianą prawnego statusu nieruchomości, uniemożliwiając uznanie ich za związane z działalnością gospodarczą. Wobec braku faktycznego związku z działalnością gospodarczą, nieruchomości w masie upadłości nie mogą być opodatkowane stawkami najwyższymi.

Postępowania dotyczące aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, wszczęte po 5 października 2018 r., ale nieskuteczne wobec 1 stycznia 2019 r., podlegają umorzeniu zgodnie z art. 4 ustawy zmieniającej, stosując właściwość procedury administracyjnej.

Postępowanie aktualizacyjne umarza się tylko, gdy nie zostało skutecznie wszczęte przed 1.01.2019 r.; w przypadku skutecznego wszczęcia, dopuszczalna jest droga sądowo-administracyjna z uwagi na charakter decyzji administracyjnej umarzającej postępowanie.

Skarga kasacyjna jest niezasadna, gdyż nie wykazano istotnego wpływu naruszeń proceduralnych na wynik sprawy; nie ma podstaw do zastosowania art. 189f k.p.a. w przypadku deliktu jednoczynowego. Prawidłowe ustalenia faktyczne i zgodność z prawem uzasadniają nałożoną karę pieniężną.