Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że przewóz okazjonalny musi spełniać określone wymagania konstrukcyjne i dokumentacyjne, a brak spełnienia tych wymogów uzasadnia nałożenie kary pieniężnej. Skarga kasacyjna R.B. zostaje oddalona.

Nieuzyskanie wymaganej licencji na przewóz okazjonalny i niespełnienie przewidzianych prawem wymogów formalnych, skutkuje zgodnym z prawem nałożeniem kary pieniężnej na przedsiębiorcę świadczącego usługi transportowe za pomocą aplikacji mobilnej.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2019 r., cofnięcie koncesji w zakresie obrotu materiałami niekontrolowanymi jest obowiązkowe w przypadku wystąpienia zagrożenia porządku publicznego, oceny takiej należy dokonywać według przepisów obowiązujących w dniu wszczęcia postępowania.

W przypadku sprzeczności przepisów krajowych z dyrektywą 112 TSUE, sąd krajowy zobowiązany jest do pominięcia warunku przewidzianego w art. 89a ust. 2 pkt 5 u.p.t.u., dotyczącym dwuletniego terminu na korektę podatku należnego, by umożliwić realizację prawa do ulgi na złe długi.

Sama okoliczność, że kontrahenci transakcji pozostają w związku małżeńskim, nie może stanowić podstawy do kwestionowania prawa do odliczenia podatku naliczonego; decydujące znaczenie ma to, czy świadczenie dokumentowane fakturą rzeczywiście zostało wykonane.

Okoliczność pozostawania w związku małżeńskim przez strony transakcji nie stanowi samoistnej podstawy do kwestionowania prawa do odliczenia VAT; decydujące znaczenie ma rzeczywiste wykonanie świadczenia dokumentowanego fakturą.

W przypadku rozdziału środków z opłat abonamentowych na rzecz jednostek publicznej radiofonii i telewizji, terminy i wysokości wypłat muszą być określone przez KRRiT, a nie przez Przewodniczącego, co warunkuje możliwość przypisania mu bezczynności.

Art. 11 ust. 1 u.p.d.o.p. nie stanowi podstawy do recharakteryzacji transakcji przed jego nowelizacją w 2019 r. Organy podatkowe nie mogą samodzielnie "przedefiniować" transakcji na podstawie wytycznych OECD ani rozporządzeń wykonywanych przed tą datą.

Skarżący nie posiada interesu prawnego w zaskarżeniu postanowienia dotyczacego uchybienia terminu przez innego podmiotu, wobec czego skarga kasacyjna M. P. podlega oddaleniu.

Konsekwencje naruszenia terminów procesowych obciążają stronę, jeżeli powstają z wnętrza jej organizacji, nawet gdy wynikają z działań pełnomocnika; profesjonalny uczestnik obrotu prawnego musi zapewnić odpowiedni przepływ korespondencji.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że w przypadku incydentu naruszenia ochrony danych osobowych wymagane jest przeprowadzenie jednego postępowania przez PUODO, które obejmie wszystkie aspekty naruszenia oraz zapewni skuteczne dochodzenie odpowiedzialności administracyjnej wobec administratora.

NSA orzekł o konieczności ujednolicenia postępowania dotyczącego naruszenia ochrony danych, uznając za niezgodne z prawem rozproszone postępowania przez Prezesa UODO. Niezbędne jest połączenie postępowań i zapewnienie jednolitej oceny odpowiedzialności administracyjnej.

Podatnik, który uczestniczy nieświadomie w oszustwie podatkowym, może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego jedynie wtedy, gdy okoliczności zawarcia transakcji były takie, że nie mógł on podejrzewać, iż uczestniczy w procederze mającym na celu obejście prawa podatkowego.

Sąd administracyjny uznaje, że organ administracyjny pozostawał w bezczynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej dopiero w momencie prowadzenia postępowania administracyjnego, bez wykazania rażącego naruszenia prawa, co nie niweczyła zarzutu bezczynności złożonego w dniu skargi.

Zapłata podatku od osób fizycznych przez podmiot inny niż podatnik, za kwoty przekraczające 1000 zł, narusza art. 62b Ordynacji podatkowej, gdyż zapłata musi być dokonywana z majątku podatnika lub z wykorzystaniem ustawowych wyjątków.

Nie jest wystarczająca dla przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia nieznajomość prawa lub trudności z opracowaniem środka odwoławczego; skarżący musi uprawdopodobnić brak winy w uchybieniu terminu.

Dopuszczalne jest stwierdzenie uchybienia terminu do wniesienia zażalenia po wydaniu postanowienia o odmowie przywrócenia terminu, które nie wymaga uprzedniego prawomocnego wyroku sądu administracyjnego w tej kwestii.

Skarga kasacyjna dotycząca prowadzenia postępowania egzekucyjnego wobec zarzutów sfałszowania faktur jako bezzasadna oddalona. Decyzja egzekucyjna zachowuje swoją ważność, niezależnie od toczącego się postępowania karnego.

Określenie uchybienia terminu do wniesienia środka zaskarżenia podejmuje się niezależnie od przywrócenia terminu; stwierdzenie uchybienia opiera się na dacie doręczenia rozstrzygnięcia oraz dacie złożenia środka zaskarżenia.

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził zasadność wcześniejszych orzeczeń sądów administracyjnych dotyczących tytułu wykonawczego, odsetek oraz zasad prowadzenia postępowania egzekucyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za niezasadne pozostawienie wniosku o interpretację podatkową bez rozpatrzenia z powodu rzekomego braku precyzji opisu zdarzenia przyszłego. Przepisy Kodeksu spółek handlowych wskazano jako wystarczające do merytorycznego rozpoznania wniosku o interpretację.

Zwrot podatku od nieruchomości nie przysługuje, gdy nieruchomość jest wynajmowana na cele działalności gospodarczej, nawet jeśli właścicielem jest organizacja pożytku publicznego.

Odmowa prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT wymaga nie tylko ustalenia, że usługi nie zostały wykonane, ale także stwierdzenia udziału podatnika w oszustwie podatkowym lub jego świadomej akceptacji tego procederu.

Dla skutecznego powołania się przez członka zarządu na przesłankę egzoneracyjną z art. 116 § 1 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej, organ podatkowy obowiązany jest do jednoznacznego ustalenia daty powstania niewypłacalności spółki; brak takich ustaleń stanowi naruszenie prawa materialnego i zasady prawdy obiektywnej.