Dokumenty powiązane z realizacją inwestycji publicznej, finansowanej z publicznych funduszy, stanowią informację publiczną i podlegają udostępnieniu. Organ, zaniechując wydania decyzji administracyjnej o odmowie ich udostępnienia, pozostaje w bezczynności.

Dokumenty, takie jak faktury związane z wydatkowaniem środków publicznych, stanowią informację publiczną i muszą być udostępniane przez właściwy organ na wniosek, pomimo ich prywatnego charakteru jako nośników informacji.

Skargi kasacyjne Urzędu Patentowego RP oraz S. "P." w B. jako bezzasadne, wskazują rozbieżności w interpretacji art. 169 i 170 p.w.p., co nie unieważnia prawidłowości orzecznictwa dotyczącego rzeczywistego używania znaku 'LUXURY CREAM FUDGE'.

Zgłoszenie znaku towarowego w złej wierze wymaga wykazania naganności zgłaszającego w dacie zgłoszenia. W przypadku wątpliwości co do przysługującego prawa własności znaku, zagadnienia te powinny zostać rozstrzygnięte przez sąd powszechny przed rozstrzygnięciem sprawy o unieważnienie prawa ochronnego.

Skarga kasacyjna P. S. została oddalona z powodu braku uzasadnionych podstaw, gdyż jedynie E. S. miała prawo wniesienia zażalenia. Skarga kasacyjna E. S. odrzucona jako niedopuszczalna.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, orzekając, że decyzja o nakazie przywrócenia budynku do stanu poprzedniego jest prawidłowa i zgodna z prawem. Wykonane roboty budowlane nie mogą być legalizowane z uwagi na brak zgody wszystkich współwłaścicieli oraz konieczność ochrony wartości zabytkowych budynku.

Dopuszczenie organizacji społecznej do postępowania administracyjnego wymaga zarówno zgodności z celami statutowymi, jak i istnienia interesu społecznego. Brak spełnienia tych przesłanek uniemożliwia jej udział w postępowaniu na prawach strony.

Odmowa uzgodnienia przez organ konserwatorski projektu decyzji o warunkach zabudowy uniemożliwia jej wydanie zgodnie z art. 53 ust. 4 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Skarga kasacyjna nie zawierająca istotnych podstaw podlega oddaleniu.

Skarga kasacyjna wniesiona przez R. Z. jest zasadna, ponieważ zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach został wydany na podstawie niepełnej analizy stanu faktycznego oraz błędnej oceny spełnienia wymogów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że po upływie pięciu lat od doręczenia lub ogłoszenia decyzji o pozwoleniu na budowę stwierdzenie jej nieważności jest niemożliwe. Decyzje te podlegają ochronie art. 37b ustawy Prawo budowlane.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że Dyrektor Teatru dopuścił się bezczynności, nie odpowiadając w terminie na wniosek o udostępnienie informacji publicznej; trudności techniczne nie usprawiedliwiają opóźnień w załatwianiu wniosków o informację publiczną.

Wniosek Fundacji W. z dnia 19 kwietnia 2023 r. spełniał formalne wymogi wniosku o ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego, więc organ powinien go merytorycznie rozpatrzyć. Bezczynność organu administracji publicznej nie była rażącym naruszeniem prawa, jednak wymagało to wydania wiążącego zobowiązania do rozpatrzenia wniosku.

Przyznanie obywatelowi Ukrainy świadczenia pielęgnacyjnego z opieką nad dorosłym, niezależne od zamieszkiwania z dziećmi w Polsce, podlega wykładni celowościowej. Zmiany w art. 26 ust. 1 pkt 1 u.p.o.u. ograniczają świadczenia rodzinne na dzieci.

Uznano, że odmowa przyznania zasiłku celowego A.B. jest uzasadniona, gdyż skarżący nie wykazał współpracy z organami w kwestii dochodów, a dysproporcje majątkowe wykluczają potrzebę wnioskowanego wsparcia.

Decyzja administracyjna uchylająca zasiłek okresowy jest uzasadniona, gdy występuje istotna dysproporcja pomiędzy deklarowanym dochodem a sytuacją majątkową świadczeniobiorcy, co uzasadnia zastosowanie art. 106 ust. 5 w zw. z art. 12 ustawy o pomocy społecznej oraz wdrożenie weryfikacji zasadności uzyskiwanych świadczeń.

Odmowa przyznania zasiłku celowego jest uzasadniona, jeśli wnioskuje o niego osoba, której sytuacja majątkowa wykazuje dysproporcje między deklarowanymi dochodami a wydatkami, a także odmawia ona przeprowadzenia wywiadu środowiskowego.

Odmowa przyznania zasiłku celowego nie narusza prawa, gdy wnioskodawca nie wykazuje współpracy z organem pomocy społecznej i nie ujawnia rzeczywistej sytuacji majątkowej, a jego potrzeby zostały samodzielnie zaspokojone.

NSA uznaje uchylenie decyzji o przyznaniu zasiłku okresowego na podstawie art. 106 ust. 5 i art. 12 ups za prawidłowe, z powodu nieujawnionej sytuacji majątkowej i dysproporcji pomiędzy dochodami a wydatkami skarżącej.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze dopuściło się rażącej przewlekłości w postępowaniu, co uzasadniało uwzględnienie skargi na przewlekłość oraz zasądzenie odszkodowania. Skarga kasacyjna na takie rozstrzygnięcie jest nieuzasadniona.

Naczelny Sąd Administracyjny, uchylając zaskarżony wyrok, nakazał Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu ponowne rozpoznanie sprawy, wskazując potrzebę wyjaśnienia proceduralnych braków formalnych wniosków dotyczących pełnomocnictwa, przed rozstrzygnięciem materialnoprawnym dotyczącym zasadności aktualizacji opłaty rocznej.

Orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2025 r. stwierdza, że decyzja o umorzeniu postępowania aktualizacyjnego opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste, wydana na podstawie art. 4 ustawy przekształceniowej, jest zaskarżalna przed sądem administracyjnym, gdyż nie stanowi orzeczenia co do istoty sprawy podlegającego sprzeciwowi do sądu powszechnego (sygn. I OSK 3050/23).

Postępowania dotyczące aktualizacji opłaty z tytułu użytkowania wieczystego, nieskutecznie wszczęte przed 1 stycznia 2019 r., podlegają umorzeniu na podstawie art. 4 ustawy zmieniającej, a decyzje w tych sprawach są kontrolowane przez sądy administracyjne.

Zezwolenie na przebudowę zjazdu z drogi krajowej zostało prawidłowo wydane, zgodnie z normami prawa materialnego i proceduralnego, a jego udzielenie nie naruszało przepisów dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Komunikat Głównego Inspektora Sanitarnego nie może być podstawą prawną do określania terminów wymagalności obowiązku szczepień; rozstrzygnięcia organów naruszyły przepisy proceduralne i materialne, uzasadniając skargę. Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymał uchylenie przez sąd I instancji zaskarżonego postanowienia.