Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że decyzja o odmowie uznania skarżącego za obywatela polskiego, w obliczu wykazanych zagrożeń dla bezpieczeństwa publicznego, jest zgodna z prawem i zasadami wynikającymi z ustawy o obywatelstwie polskim, co skutkowało oddaleniem skargi kasacyjnej.

Utrzymując decyzję organów administracyjnych, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że trudna sytuacja materialna oraz zdrowotna nie stanowią wystarczających przesłanek do umorzenia zadłużenia. Prawidłowość postępowania administracyjnego została potwierdzona.

Zaskarżona uchwała Rady Gminy dotycząca przekształcenia i likwidacji publicznych szkół podstawowych została prawomocnie uznana za zgodną z Prawem oświatowym; działania organu spełniały wymogi ustawowe, w tym uzyskanie pozytywnej opinii kuratora oświaty.

Sąd Administracyjny prawidłowo uchylił decyzję dyscyplinarną, uznając brak stanu faktycznego potwierdzającego wykonywanie czynności służbowych w stanie nietrzeźwości przez funkcjonariusza P.P., a wymierzona kara była niewspółmierna do popełnionych czynów.

Ustawa z 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny służy w pierwsztym rzędzie realizacji interesu publicznego, zaś interes indywidualny żołnierza pełniącego służbę podlega ochronie tylko wówczas, gdy wtyraźnie taką gwarancję dla żołnierza wprowadza ustawa. Ochrona interesu żołnierza w przypadkach nieuregulowanych wyraźnie w ustawie o obronie Ojczyzny może mieć zaś miejsce tylko wówczas, gdy interes ten nie

Decyzja o ustaleniu środowiskowych uwarunkowań inwestycji drobiarstwa została prawidłowo oceniona jako zgodna z obowiązującymi przepisami prawa, a skarga kasacyjna Stowarzyszenia E. oddalona z braku podstaw prawnych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Uniwersytetu, uznając prawidłowość decyzji organów niższej instancji w sprawie ustalenia warunków zabudowy, kierując się zasadami zgodności z przepisami o planowaniu przestrzennym oraz ochronie środowiska.

Organ administracyjny, na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, obowiązany jest udostępnić żądane informacje publiczne lub wydać decyzję odmowną. Brak działania stanowi bezczynność w rozpatrzeniu wniosku, co jest sprzeczne z przepisami prawa.

Podmiot wpisany do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbioru odpadów komunalnych jest zobowiązany do składania rocznych sprawozdań, w tym zerowych, niezależnie od faktycznego świadczenia usług. Nieprzekazanie sprawozdań w terminie uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż zróżnicowanie stawek opłat za pobór wód na różne cele jest zgodne z przepisami Prawa wodnego i odpowiada zasadom zwrotu kosztów wynikającym z Ramowej Dyrektywy Wodnej, a różne sposoby użytkowania wody przez W. sp. z o.o. wymagały zastosowania zróżnicowanych stawek.

Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje, że administracyjne postępowania habilitacyjne są zgodne z prawem, kiedy organizowane na podstawie recenzji naukowych i że sądy administracyjne nie mogą merytorycznie oceniać dorobku naukowego ani zasadności opinii recenzentów w tych postępowaniach.

Za zaległości podatkowe spółki z o.o. członkowie zarządu odpowiadają z mocy art. 116 o.p., gdy egzekucja wobec spółki jest bezskuteczna, a przesłanki egzoneracyjne, takie jak zgłoszenie wniosku o upadłość we właściwym czasie, nie zostały wykazane. Ciężar dowodu w zakresie przesłanek wyłączających odpowiedzialność spoczywa na członku zarządu.

Uchybienia procesowe oraz niewystarczające uzasadnienie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie dotyczące roli i świadomości T.U. w procederze karuzeli VAT powodują uchylenie wyroku przez Naczelny Sąd Administracyjny i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Ocena oddziaływania na środowisko dla zrealizowanej inwestycji jest możliwa i konieczna dla ustalenia środowiskowych uwarunkowań; organy muszą uzyskać obligatoryjne opinie ekspertów oraz rozważyć minimalne odległości zgodnie z ustawą, nawet post factum.

Brak możliwości prawnego ustalenia opłaty zmiennej za ścieki z przelewów burzowych bez miarodajnych pomiarów jakościowych, co było warunkiem koniecznym do uznania zasadności decyzji organu wodnego w stanie prawnym przed 2024 rokiem.

Starosta Powiatu Ciechanowskiego jest zobowiązany do rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej dotyczącej procesu realizacji zadań publicznych. Zarzuty naruszenia przepisów nie zostały dostatecznie uzasadnione, co skutkuje oddaleniem skargi kasacyjnej.

Świadczenie w drodze wyjątku z art. 83 ust. 1 ustawy o FUS nie przysługuje, gdy niespełnienie warunków do renty wynika z okoliczności subiektywnych, a nie niezależnych i obiektywnych. Przesłanki przyznania świadczeń wyjątkowych należy interpretować rygorystycznie.

Sąd utrzymał w mocy decyzję o wymierzeniu kary pieniężnej za nielegalne przetwarzanie odpadów, uznając odpowiedzialność skarżącego za odpady na jego nieruchomości oraz stwierdzając, że błędy proceduralne nie wpływały na tok postępowania.

Zażalenie na odrzucenie skargi z powodu nieuzupełnienia braków formalnych jest bezzasadne. Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo odrzucił skargę, której braków nie uzupełniono w zakreślonym terminie. Obowiązki strony w postępowaniu nie mogą być usprawiedliwione przebywaniem poza granicami kraju bez ustanowienia pełnomocnika.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Starosty Powiatu Ciechanowskiego, potwierdzając, iż dokumentacja dotycząca budowy centrum administracyjnego, będąca przedmiotem wniosku o udostępnienie informacji publicznej, stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Informacje dotyczące realizacji umowy publicznej stanowią informację publiczną. Organ administracyjny zobowiązany jest do ich udostępnienia na podstawie u.d.i.p. Skarga kasacyjna przeciwko ocenianiu informacji jako publicznej została oddalona jako niezasadna.

NSA orzekł, że zaświadczenie Prezydium Rady Narodowej z 1957 r. nie jest wystarczającym dowodem własności do uzyskania rekompensaty za mienie zabużańskie. Zingiennia dokumentacji zgodnej z ustawą zabużańską uzasadnia odmowę potwierdzenia prawa do rekompensaty.

Automaty oferujące gry z elementami losowości, niezależnie od dostępności dodatkowych funkcji, podlegają reżimowi koncesyjnemu ustawy o grach hazardowych. Ich użycie bez koncesji stanowi podstawę do nałożenia kar pieniężnych.

Urządzanie gier na automatach bez koncesji, zezwolenia lub zgłoszenia stanowi naruszenie ustawy o grach hazardowych, a gry zawierające element losowy uznaje się za gry hazardowe podlegające sankcjom prawnym.