Rada Miasta, ustalając stawki opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, musi dokonać rzetelnej kalkulacji, uwzględniającej rzeczywiste koszty funkcjonowania systemu, bez nadmiernego szacowania stawek, co skutkowałoby nieuprawnionymi korzyściami finansowymi gminy. Rażące naruszenie tych wymogów uzasadnia stwierdzenie nieważności uchwały.

Postępowanie egzekucyjne nie może być umorzone na podstawie art. 59 § 2 u.p.e.a., gdy organ egzekucyjny zasadnie oceni, że istnieją materialne podstawy do jego skutecznego prowadzenia i pozyskania kwot przewyższających wydatki egzekucyjne.

Dla skorzystania z preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości konieczny jest wpis do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, nawet przy prowadzeniu działalności związanej z udzielaniem świadczeń zdrowotnych.

Pisma obwinionego oraz opinie biegłych, wytworzone w ramach postępowania wykroczeniowego, nie kwalifikują się jako informacja publiczna w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, co uzasadnia brak bezczynności organu.

Oddalenie skargi kasacyjnej w sprawie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie drzew bez wymaganego zezwolenia; odpowiedzialność administracyjna o charakterze obiektywnym oparta na fakcie bezprawnego działania, niezależna od tytułu prawnego do nieruchomości.

Sąd stwierdził, że D.H., jako posiadacz wycinanej nieruchomości, ponosi odpowiedzialność za administracyjne usunięcie drzew bez zezwolenia. Uznano, że nie wystąpił stan wyższej konieczności, a dokonana wycinka była wynikiem zorganizowanego działania. Skarga kasacyjna została oddalona z uwagi na brak usprawiedliwionych podstaw.

Zmiana metody unikania podwójnego opodatkowania z metody wyłączenia pełnego na metodę proporcjonalnego odliczenia nie narusza zasady swobody przedsiębiorczości ani swobody przepływu kapitału. Rozliczenie straty zakładu zagranicznego przez spółkę macierzystą jest dopuszczalne w ramach zmienionych przepisów.

Podatnik składając wniosek w trybie art. 22 § 2a O.p. inicjuje postępowanie, w którym powinien uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego za dany rok podatkowy.

Ogłoszenie upadłości przedsiębiorcy nie wyłącza stosowania wyższej stawki podatkowej określonej w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jeżeli nieruchomości są częścią przedsiębiorstwa i mają gospodarcze przeznaczenie.

Nagrania z miejskiego monitoringu, jako instrumenty techniczne nie stanowiące bezpośredniej informacji publicznej, nie podlegają udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Podmiot odbierający odpady komunalne jest obowiązany do osiągnięcia określonych poziomów recyklingu, a ich nieosiągnięcie skutkuje obiektywną odpowiedzialnością administracyjną i wymierzeniem kary pieniężnej, zgodnie z art. 9x ust. 2 u.c.p.g.

Umowa zlecenia zawarta przez członka zarządu stowarzyszenia z innym członkiem, mimo braku wymaganej uchwały, może być konwalidowana na podstawie art. 39 K.c., co pozwala na późniejsze potwierdzenie jej ważności przez stowarzyszenie.

NSA oddala skargę kasacyjną Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, stwierdzając, że w zakresie ustalenia pochodzenia towarów władze kraju importu muszą respektować weryfikacje organów kraju eksportu bez prawa do własnych ustaleń.

Przepisy dotyczące zakazu podwójnego finansowania projektu ze środków unijnych i krajowych uznano za naruszone, a powiązanie wydatków z wynajmem lokalu uzasadniało zwrot dofinansowania. Skarga kasacyjna została oddalona.

W przypadku braku odpowiednich danych w ewidencji gruntów i budynków, organ podatkowy jest uprawniony i zobowiązany do samodzielnego ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od nieruchomości na podstawie zebranego materiału dowodowego.

Nałożenie kary pieniężnej na podmiot odbierający odpady komunalne za nieosiągnięcie wymaganego poziomu recyklingu jest zasadne, gdyż odpowiedzialność ma charakter obiektywny, niezależnie od subiektywnej oceny działań podmiotu.

Podmiot gospodarczy, który nie osiągnie wymaganego poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu odpadów komunalnych zgodnie z art. 9g ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, podlega sankcji finansowej, niezależnie od okoliczności subiektywnych. Odpowiedzialność ta jest obiektywna.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Rady Miasta S., podtrzymując stwierdzenie nieważności uchwały w części dotyczącej stawek opłat za gospodarkę odpadami komunalnymi. Uchwała naruszała prawo przez brak rzetelnej kalkulacji i uzasadnienia stawek, naruszenie delegacji ustawowej i niewłaściwe podejście do kosztorysów.

Dane ewidencyjne dotyczące powierzchni użytkowej budynków mają jedynie domniemanie prawdziwości i mogą być podważane. Organy podatkowe mogą samodzielnie ustalać podstawę opodatkowania poprzez wykorzystanie zgromadzonego materiału dowodowego, niezależnie od danych z ewidencji gruntów.

Dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości konieczna jest rejestracja w rejestrze podmiotów wykonujących działalność leczniczą; brak takiego wpisu wyklucza obniżoną stawkę, nawet jeśli nieruchomość częściowo związana jest ze świadczeniem zdrowotnym.

Podatnik, składając wniosek w trybie art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej, inicjuje postępowanie, w którym musi uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego za dany rok podatkowy.

Preferencyjna stawka podatku od nieruchomości stosuje się wyłącznie do budynków zajętych przez podmioty posiadające wpis do rejestru działalności leczniczej, nawet w przypadku wykorzystywania części budynku na cele apteczne. Wpis jest niezbędny dla uzyskania obniżonej stawki podatku.

Dla uznania, że procedura wywozu towarów z UE została zakończona, zgłaszający musi przedstawić dowody pozwalające na jednoznaczną identyfikację towarów jako wywiezionych z obszaru celnego Unii Europejskiej. Dokumenty prywatne mogą stanowić takie dowody, jeśli spełniają wymogi wiarygodności i potwierdzają faktyczny wywóz.

Brak przedstawienia wiarygodnych dowodów przez zgłaszającego, potwierdzających opuszczenie przez towar obszaru celnego UE, uzasadnia unieważnienie zgłoszenia celnego wywozowego przez organ. Ocena dowodów leży w gestii organów celnych, które muszą być przekonane o ich wystarczalności.