Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w braku istnienia charakterystycznych objawów ołowicy u skarżącego, prawidłowe orzeczenia lekarskie i właściwa ocena dowodów przez sąd I instancji uzasadniają oddalenie skargi kasacyjnej dotyczącej choroby zawodowej z tytułu narażenia na ołów.

Upływ terminu materialnoprawnego z art. 50 ust. 4 Prawa budowlanego zamyka drogę do wydania decyzji z art. 51 ust. 1 ustawy i skutkuje umorzeniem postępowania jako bezprzedmiotowego. Uchybienie temu terminowi nie pozwala na modyfikację trybu rozpoznania sprawy.

Skarga kasacyjna organu ZUS nie zasługuje na uwzględnienie; Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo zrealizował wytyczne prawne z wcześniejszego, prawomocnego orzeczenia, badając prawidłowość przedawnienia należności.

Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 i art. 182 § 2 ppsa, oddala skargę kasacyjną C. Sp. z o.o., nie stwierdzając żadnych zarzutów usprawiedliwiających naruszenie przepisów prawa materialnego ani procesowego, związanych z ustaleniem wysokości dotacji oświatowej przez Powiat Zgorzelecki.

Skarżący kasacyjnie nie wykazał wadliwości ustaleń faktycznych ani naruszenia przepisów prawa materialnego przez Sąd I instancji, skutkiem czego Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną jako niezasadną.

Odmowa przyznania pomocy finansowej z tytułu zakupu nawozów mineralnych bez kwestionowania prawidłowości transakcji oraz zgodności przedstawionych faktur VAT z wymogami prawnymi stanowi naruszenie zasad postępowania administracyjnego. NSA oddalił skargę kasacyjną w związku z brakiem uzasadnionych podstaw do jej uwzględnienia.

Skarga kasacyjna nie została uwzględniona, gdyż zarzuty naruszenia przepisów postępowania nie wykazały ich istotnego wpływu na wynik sprawy, a umorzenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 59 § 2 u.p.e.a. ma charakter uznaniowy.

NSA orzekł, iż odmowa wydania pozwolenia na broń cięciwową w postaci kuszy była zasadna, gdyż skarżący nie spełnił przesłanek z ustawy o broni i amunicji, dotyczących ważnej przyczyny posiadania broni i miejsca stałego pobytu na terytorium RP.

Diagnoście nie wolno przeprowadzać badań technicznych urządzeń podlegających dozorowi technicznemu bez przedstawienia właściwej decyzji organu dozoru. Sankcja cofnięcia uprawnień diagnosty na pięć lat stanowi prewencyjne działanie zgodne z prawem.

Dla zastosowania art. 92a ust. 10 u.t.d. wymagane jest stwierdzenie tożsamości znamion deliktów opisanych w załącznikach nr 3 i 4 ustawy. Rozdzielne karanie za naruszenia przy kontrolach drogowych nie może opierać się wyłącznie na jednostkowości czynów, ale na ich zgodności z prawnymi znamionami.

Prowizje bankowe związane z inkasem dokumentowym, jako nieodzowny warunek sprzedaży towarów importowanych, należy uwzględnić w wartości celnej importowanych towarów, co znajduje umocowanie w art. 129 ust. 1 lit. d RW oraz art. 70-71 UKC.

Oddalenie skargi kasacyjnej z powodu niespełnienia wymogów formalnych, braku wykazania istotnego wpływu zarzucanych naruszeń na wynik sprawy oraz właściwego stosowania art. 59 § 2 u.p.e.a. do kwestii umorzenia postępowania egzekucyjnego.

Na urządzającego gry na automatach poza kasynem, niespełniającego wymogów ustawy o grach hazardowych, można nałożyć karę, pod warunkiem że zebrany materiał dowodowy, w tym protokoły i zeznania świadków, potwierdzają fakt urządzania gier w takim zakresie.

Uchybienia w procesie administracyjnym nie skutkują nieważnością decyzji, jeśli nie udowodniono istotnego wpływu na wynik sprawy, w szczególności co do prawidłowości podpisu organu kolegialnego.

Przepis art. 64 ust. 2 lit. e rozporządzenia nr 1306/2013, pomimo braku szczegółowych aktów wykonawczych, podlega bezpośredniemu stosowaniu przez organy administracji krajowej. Odmowa jego zastosowania prowadziłaby do naruszenia zasady skuteczności prawa Unii oraz zasady proporcjonalności wyrażonej w art. 5 ust. 4 TUE.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że odmowa wszczęcia postępowania w sprawie ustalenia wynagrodzenia dla zarządcy przymusowego była bezpodstawna, potwierdzając zasadność wyroku WSA i oddalając skargę kasacyjną organu podatkowego.

Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego została oddalona, ponieważ organ odwoławczy prawidłowo zastosował przepisy art. 138 § 2 k.p.a., stwierdzając istotne uchybienia wymagające przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną Dyrektora ARiMR, potwierdził, że brak pełnej dokumentacji i nieprzedstawienie kompletnych akt administracyjnych w sprawach dotyczących płatności rolno-środowiskowo-klimatycznych narusza przepisy proceduralne, co skutkuje uchyleniem decyzji administracyjnej.

Postanowienie o umorzeniu postępowania zażaleniowego wobec wygaśnięcia mocy postanowienia o wstrzymaniu robót budowlanych było zgodne z prawem i nie może być kwestionowane przez sąd kasacyjny, który nie zastępuje strony w formułowaniu podstaw kasacyjnych.

Pozwolenie konserwatorskie nie podlega przedłużeniu po wygaśnięciu jego ważności, a wniosek o jego przedłużenie musiałby zostać złożony przez adresata pierwotnej decyzji w okresie jej obowiązywania. Sąd utrzymał decyzję o odmowie wszczęcia postępowania z racji braku legitymacji skarżącego.

Skarga kasacyjna podlega oddaleniu, gdy brak jest wykazania wpływu zarzucanych uchybień proceduralnych na wynik sprawy. Wniesienie zarzutów opartych na uchybieniach procesowych wymagających udowodnienia ich wpływu na wynik postępowania jest warunkiem skuteczności skargi.

Sąd administracyjny nie weryfikuje celowości działań administracji samorządowej; zgodność z prawem działań dotacyjnych musi być ocenia na podstawie przepisów ustrojowych i finansowych gminy.

Specustawa gazowa wyłącza konieczność uzyskania zezwolenia na zajęcie pasa drogowego po zakończeniu inwestycji o znaczeniu strategicznym, uchylając tym samym stosowanie odpowiednich przepisów ustawy o drogach publicznych i wykluczając nałożenie kar pieniężnych za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia.

Termin zawiadomienia wierzyciela o kosztach egzekucyjnych, uregulowany w art. 64c § 6a pkt 2 u.p.e.a., jest terminem nieprzekraczalnym, którego niezachowanie skutkuje utratą kompetencji organu do wydania postanowienia o kosztach egzekucyjnych.